Αναπαραγωγή Melanochromis cyaneorhabdos – Maingano

[Κλεόβουλος]

Ούτε τα λαμπίντο,ούτε τα maingano ξεχωρίζουν εύκολα τα φύλα.
Στα λαμπίντο(sp."yellow") τα θηλυκά (πιθανά να)είναι χωρίς σκούρο χρωματισμό των κοιλιακών πτερυγίων και πιο μικρόσωμα.
Στα maingano τα θηλυκά είναι με ανοιχτόχρωμη κοιλιά.
Αυτά τα χαρακτηριστικά γίνονται πιο εμφανή όταν μεγαλώσουν.

[in the pond]

Αρχική Δημοσίευση από Κλεόβουλος

Ούτε τα λαμπίντο,ούτε τα maingano ξεχωρίζουν εύκολα τα φύλα.
Στα λαμπίντο(sp."yellow") τα θηλυκά (πιθανά να)είναι χωρίς σκούρο χρωματισμό των κοιλιακών πτερυγίων και πιο μικρόσωμα.
Στα maingano τα θηλυκά είναι με ανοιχτόχρωμη κοιλιά.
Αυτά τα χαρακτηριστικά γίνονται πιο εμφανή όταν μεγαλώσουν.

Εντούτοις φίλε Κλεόβουλε κάποιες φορές δεν συμβαίνουν έτσι τα πράγματα. Βρίσκεις π.χ. θηλυκό Labidochromis με έντονο μαυρό στα κοιλιακά πτερύγια ή αρσενικό με εντελώς ξεθωριασμένο χρώμα. Οπωσδήποτε, είναι πολλές φορές εντελώς τυχαία η επιλογή.

[Κλεόβουλος]

Γειά σου βρε Βασίλη(σε χάσαμε για λίγο καιρό)
Έτσι είναι όπως τα λες.Γι' αυτό είπα "πιθανόν να"...

Πάντως για να μαθαίνουν οι νεότεροι Labidochromis caeruleus προερχόμενα απο διαφορετικά σημεία της λίμνης έχουν και διαφορετικό χρωματισμό.
Τα περισσότερα που διακινούνται στο εμπόριο είναι αναπαραγωγής του γνωστού sp."yellow" με το έντονο κίτρινο χρώμα και προέρχεται απο μια περιοχή ανάμεσα στις ακτές Charo και Lion's Cove.
Υπάρχουν χρωματικές παραλλαγές όμως,όπως του Nkhoso Point ή των βόρειων ακτών της Τανζανίας που είναι τελείως λευκά,στην περιοχή του νησιού Lundo υπάρχουν πληθυσμοί όπου τα αρσενικά είναι λευκά με κίτρινο το πάνω μέρος του κεφαλιού και το ραχιαίο πτερύγιο,άλλοι που είναι με ασπρο-γάλαζο σώμα σκούρα ραχιαία-κοιλιακά πτερύγια και σκούρες κάθετες ρίγες!
(πηγή:Malawi Cichlid's in their natural habitat-Ad Konings)

[lingistis]

Βασικά έλπιζα να μπορέσω να αναρτήσω φώτο των μικρών… υπάρχει ένα πρόβλημα… για τώρα η συνέχεια της ιστορίας

Η γεννήστρα.

Το πρώτο πρόβλημα της γεννήστρα αντιμετωπίστηκε αρκετά εύκολα. Άδειασα την γεννήστρα, ουσιαστικά ένα ημιδιαφανές 20λιτρο πλαστικό με καπάκι (κάπου 7 ευρώ από το IKEA) και σταθεροποίησα στη πλάτη και στον πάτο (όλα εξωτερικά) λεπτό φελιζόλ για θερμομόνωση και για να μην καμπουριάζει ο πάτος. Η πλάτη, σε μπλε χρώμα βοηθάει και στην οριοθέτηση των ψαριών και έτσι δεν αγχώνονται… Τοποθετήθηκε ένα 50αράκη θερμαντικό (Hydor THEO Heater 50 Watt κάπου 20 ευρώ) και ένα μικρό εσωτερικό φίλτρο (Dolphin KF-150 μέγιστο 170l/h κάπου 7 ευρώ) στο οποίο επενέβηκα και έκοψα το σφουγγάρι του για να χωράει και λίγο βιολογικό υλικό (Sera Siporax και Eheim Ehfisubstrat pro) από το στρωμένο μεγάλο φίλτρο. Μέσα τοποθέτησα ένα πήλινο σαν σπηλιά (για την θηλυκιά) και από πάνω το πήλινο ένα ξύλο Mopani με δύο ρίζες Anubia. Δεν έβαλα καθόλου άμμο, χαλίκια κλπ παρά λίγα βότσαλα και δύο χούφτες βιολογικό υλικό (κεραμικό μακαρόνι Ferplast Blurings) από στρωμένο φίλτρο. Φρόντισα το νερό να γυρίζει έτσι ώστε να περνάει και κάπως από το μακαρόνι στο πυθμένα (για να διατηρήσω όσο περισσότερη βιολογία γίνεται). Έτσι δημιουργήθηκαν αρκετές κρυψώνες σε διαφορετικά σημεία του πυθμένα για τα μικρά. Γενικά τα μικρά κιχλιδάκια είναι αρκετοί τσαμπουκάδες από τις πρώτες μέρες (ιδίως τα maingano)… δύο μικρά στην ίδια κρυψώνα δεν γίνεται… θα επικρατήσει το πιο ισχυρό και το άλλο με το που θα σκάσει μύτη στα ανοικτά νερά… μαμ! Το όλο στήσιμο βοηθάει στο να κρυφτούν με ασφάλεια τα μικρά, να το καθαρίζω εύκολα γιατί δεν υπάρχει άμμος κλπ, και ότι μπορώ εύκολα να πιάσω αμέσως τόσο τη θηλυκιά όσο και τα μικρά. Φωτιστικό δεν έβαλα, φυσικός φωτισμός και λίγο ξώφαλτσο τεχνικό στην μια πλευρά με τις Anubia από το φωτιστικό του διπλανού ενυδρείου. Το πολύ φως τα αγχώνει.




Το μεγάλο θέμα που έπρεπε να λύσω ήταν το νερό. Το νερό της Φλώρινας είναι μαλακό… πολύ μαλακό… με pH 7, για πολλούς ιδανικό για δίσκους και όχι Mbuna. Αφού διάβασα το post«Η Τοξικότητα της αμμωνίας» αποφάσισα για σταθερή θερμοκρασία στους 25C και pH 7,5.
Στο όλο σύστημα τοποθετήθηκε για συντήρηση ο μονομάχος μας ο οποίος δεν μπορούσε να πιστέψει την τύχη του!!! Μετά από δύο μήνες είπα να το δοκιμάσω με μία μικρή μπουκωμένη Labidochromis caeruleus (καημένε μονομάχε!). Η δοκιμή πέτυχε, σύντομα είχα ψαράκια να κολυμπούν στην τρελή χαρά χωρίς καμία απώλεια. Τα σύστημα σύντομα χώρεσε 2 γέννες και τα μικρά έφτασαν το επιθυμητό μέγεθος για μεταφορά στο μεγάλο ενυδρείο… ούτε εκεί απώλειες!! Θα μου πείτε ότι τα Labidochromis είναι εύκολα… ναι συμφωνώ αλλά είπαμε δοκιμαστικό.

Το τάισμα είναι σημαντικό για την ανάπτυξη των μικρών και για το λόγο αυτό τα τάιζα τις πρώτες εβδομάδες περίπου 4 με 5 φορές την ημέρα με σκόνη (BabyTetra) και αργότερα με τριμμένη Spirulina. Αυτό που παρατήρησα ήταν ότι ενώ έκαμνα αλλαγές νερού κάπου 50% κάθε 3 μέρες από την τροφή που περίσσευε σχηματιζότανε μια γλίτσα το πρώτο διάστημα. Έτσι κάθε δεύτερη αλλαγή νερού έβγαζα το μακαρόνι και το ξέπλενα καλά με νερό από το ενυδρείο. Επίσης τοποθέτησα μέσα και μερικά σαλιγκάρια Melanoides tuberculata τα οποία αν και χρήσιμα στην αρχή, μόλις έπιαναν ένα μέγεθος γέμιζαν το πυθμένα με ακαθαρσίες. Έτσι τώρα τα σαλιγκάρια με το που φτάνουν σε μέγεθος κάπου 5 με 8mm αφαιρούνται. Στην τελευταία δοκιμή τοποθετήθηκαν και 4 ενήλικες γαρίδες Red Cherry οι οποίες έκαναν σούπερ δουλειά… ώσπου φαγώθηκαν από τα κιχλιδάκια όταν τα δεύτερα ήταν πλέον αρκετά μεγάλα.

Το σύστημα της γεννήστρας πέρασε όλα τα δοκιμαστικά… το μόνο που έπρεπε να κάνω τώρα ήταν να βρω μια μπουκωμένη Maingano… το πώς έγινε αυτό στο άλλο post

Έως τότε καποιες καλές πληροφορίες για Maingano και μια γενική της «Παράγκας των Mbuna» (σιγά μην κάνω παρουσίαση )


Το ενυδρείο πριν 2 χρόνια


Το ενυδρείο πριν ένα χρόνο


Το ενυδρείο σήμερα...

-------------------------
Μικρό πρώτης ημέρας

[dimis_george]

πολυ ωραια τα ψαρακια σου Γιαννη!!μπραβο

[PascM]

Ωραίος αλλά ...η οθόνη ξεχύλισε

[lingistis]

Το στήσιμο του ενυδρείου

Παράλληλα με την γεννήστρα σχεδίασα και έκανα κάποιες αλλαγές στο ενυδρείο για το ζευγάρι. Οι αλλαγές αν και δεν είναι πολύ ορατές ήταν σημαντικές για να προκαλέσουν το ζευγάρι να αναπαράγει. Από τις παραπάνω φωτογραφίες το ενυδρείο μου άρεζε πιο πολύ με τα φυτά όπως ήταν πριν ένα χρόνο. Το συγκεκριμένο όμως στήσιμο δεν πρόσφερε το μέγιστο αριθμό κρυψώνων που επιθυμούσα και ήταν σημαντικό να έχω όσες πιο πολλές κρυψώνες μπορούσα. Έτσι τοποθετήθηκε ένα δεύτερο πιθάρι και αρκετές πέτρες πίσω από αυτές που βλέπετε. Έδωσα έμφαση στην δημιουργία αυτόνομων χώρων και ευρύχωρων σπηλιών… γιατί τα Maingano ζευγαρώνουν μέσα σε σπηλιά. Συνδυάσθηκε με τις πέτρες η τοποθέτηση δύο ψηλών πλαστικών φυτών που δημιουργούν δύο σταθερά "πλέγματα" μέσα στο ενυδρείο που λειτουργούν καταλυτικά στην οριοθέτηση των χώρων. Στη θηλυκιά Maingano της αρέσει ιδιαίτερα ένα σημείο που δημιουργεί το ένα φυτό. Για να δώσω λίγο ακόμα ύψος τοποθέτησα Mopani και από φυτά μία Anubia. Για να αυξήσω ακόμα περισσότερο την αναλογία κρυψώνων ανά ψάρι άρχισα να αφαιρώ σταδιακά Labidochromis… άφησα μέσα μόνο το αρχικό χαρέμι και ένα νεαρό αρσενικό που μάλλον θα τον βαπτίσουμε Χουντίνι

Η προετοιμασία της θηλυκιάς συμπεριέλαβε την ελαχιστοποίηση του άγχους, τακτικές αλλαγές νερού και καλή διατροφή. Σκοπός ήταν να διατηρείτε σε άριστη κατάσταση υγείας… έτσι δεν έλειπαν οι βιταμίνες και μια πλούσια ποικιλία τροφών για Mbuna. Εδώ να πω ότι της έριχνα κατά διαστήματα και ζωντανή τροφή… σκουλήκια Grindal και θρυμματισμένα σαλιγκάρια Melanoides tuberculata… γιατί το θηλυκό χρειάζεται λιπίδια, πρωτεΐνες κ.λ.π. για να παράγει αυγά αλλά με προσοχή στην ποσότητα γιατί υπάρχει και το Malawi bloat. Γενικά με καλό και σωστό τάισμα παράγονται πιο πολλά αυγά και δυναμώνει το ψάρι, οπότε υποτίθεται ότι αντέχει περισσότερο την περίοδο του μπουκώματος και για κάποιους κρατάει τα μικρά και πιο πολύ διάστημα. Προσοχή να μην ταΐζεται όμως υπερβολικά.

Το ζευγάρωμα.

Μια μέρα ο αρσενικός άρχισε να προστατεύει ιδιαίτερα μια σπηλιά… το πρώτο καλό σημάδι! Σύντομα άρχισε να φλερτάρει την θηλυκιά χορεύοντας. Μετά δύο μέρες βλέπω σε μια φάση την θηλυκιά να τον ακολουθεί μέσα στην σπηλιά. Σταμάτησα ότι έκαμνα και σαν άγαλμα έκατσα να παρακολουθήσω τη διαδικασία. Αμέσως άρχισαν το τελετουργικό του ζευγαρώματος… ημικυκλικές κινήσεις όπως κάνουν όλα τα Mbuna με την διαφορά ότι κάθε 3 με 4 κύκλους ο αρσενικός έβγαινε έξω και περιπολούσε γρήγορα γρήγορα την σπηλιά του και μετά ξανά μέσα στο καθήκον. Η όλη διαδικασία με τις περιπολίες είχε διάρκεια περίπου 20 λεπτά. Μετά βγήκε το θηλυκό από την σπηλιά στο οποίο φαινότανε καθαρά ότι μόλις είχε γεννήσει αυγά. Ο αρσενικός προσπάθησε να την οδηγήσει ξανά μέσα στην σπηλιά αλλά αυτή δεν ήθελε. Στην συνέχεια την κυνήγησε λίγο μέσα στο ενυδρείο… κατά διαστήματα για μια δυο μέρες ώσπου τελικά σταμάτησε να ασχολείται μαζί της.

Η θηλυκιά κρατάει τα αυγά ως αυγά για περίπου 7 μέρες. Στο διάστημα αυτό συνεχίζει να βγαίνει για τροφή χωρίς όμως να τρώει… μάλλον είναι από συνήθεια. Έτσι είναι εύκολα να γελαστείς και να μην καταλάβεις ότι κρατάει αυγά. Την δεύτερη εβδομάδα τα μικρά απορροφούν το αυγόσακο. Αυτές οι πρώτες 14 μέρες είναι κρίσιμες και συνήθως εάν αγχωθεί μπορεί να διακόψει το μπούκωμα. Για το λόγο αυτό δεν την ενοχλούμε και εγώ ακόμα και τις αλλαγές νερού τις περιορίζω στο ελάχιστο. Μετά την 14 μέρα είναι πολύ εμφανές το μπούκωμα και γενικά κρύβεται. Από τα στατιστικά που κρατάω, με θερμοκρασία νερού 25C, το μπούκωμα κρατάει τουλάχιστο 24 μέρες. Οπότε την ημέρα # 24, αφαιρώ μερικές πέτρες κ.λ.π. από το ενυδρείο πριν κλείσω τα φώτα. Μετά 3 με 4 ώρες μόνο με ένα μικρό φως δωματίου αφαιρώ και άλλες πέτρες και ένα κουβά νερό. Ανοίγω τα φώτα του ενυδρείου και πιάνω γρήγορα γρήγορα τη μισοκοιμισμένη θηλυκια και τη μεταφέρω στην έτοιμη να τη δεχτεί γεννήστρα. Αυτή είναι ευκαιρία να αφαιρέσω και κάποιο άλλο ψάρι και να κάνω γενναία αλλαγή νερού. Στη γεννήστρα συνήθως σε μια δυο μέρες θα φτύσει τα μικρά (το πιο μακρύ μπούκωμα ήταν 27 μέρες) και αμέσως την επιστρέφω στο κυρίως ενυδρείο όπου θα αφήσω τα φώτα σβηστά για κάπου 3 μέρες και θα ταΐσω πλούσια και με βιταμίνες όλα τα ψάρια για μια εβδομάδα. Το θηλυκό δεν το κυνηγούν έτσι και σε περίπου 2 μήνες είναι έτοιμη ξανά για να ζευγαρώσει. Η πιο μεγάλη γέννα ήταν 6 ψαράκια και με τον τρόπο αυτό έζησαν όλα.

Μικρά 30 ημερών μέσα στη γεννήστρα...





Η συνέχεια στο επόμενο…

[drak7family]

να σου ζησει!
περιμενουμε κι αλλες φωτο!

[lingistis]

Το κομμάτι της παρουσίασης που ακολουθεί μπορεί να μην έχει πολύ σχέση με την αναπαραγωγή των Maingano αλλά έχει σχέση γιατί ήθελα να τα αναπαράγω…

Ο κυανόραβδος (cyaneorhabdos) είναι είδος που αν και κυκλοφορεί στο εμπόριο… αρκετά από τα ψάρια είναι “εκφυλισμένα” ή υβρίδια που δύσκολα ξεχωρίζουν από τα καθαρόαιμα. Οπότε αφού είχα καθαρόαιμα ψάρια F1 θα ήταν κρίμα να μην προσπαθήσω να τα αναπαράγω. Ακόμα να πω πως το είδος είναι καταγραμμένο ως “vulnerable” (VU) στο Κόκκινο Κατάλογο (Red list) της IUCN, δηλαδή είναι “τρωτό”, “ευάλωτο” είδος και επειδή διατρέχει κάποιο κίνδυνο εξαφάνισης στο φυσικό του περιβάλλον έχει ανάγκη προστασίας. Να θυμίσω ότι το φυσικό του περιβάλλον στη Λίμνη Malawi είναι μια μικρή περιοχή στη βορειανατολική ακτή της νήσου Likoma (όπου είναι ενδημικό)… εκεί κοντά είναι και το παραλίμνιο χωριό Maingano.


Επίσης, αν δεν το γνωρίζετε, το όνομα των Maingano έχει αλλάξει και από το 2002 είναι Pseudotropheus cyaneorhabdos Tawil 2002, δηλαδή δεν ανήκει πλέον στο γένος Melanochromis όπως το είχαν αρχικά περιγράψει οι Bowers και Stauffer το 1997. Μαζί με το cyaneorhabdos και τα interuptus και johanni μεταφέρθηκαν στο γένος Pseudotropheus από τον Tawil το 2002 κάτι που έχει γίνει αποδεκτό και αναμένεται να περιληφθεί στο νέο βιβλίο του Δρ. Konings. Αλλά για να μην κουράζω… όσους τους ενδιαφέρει παραθέτω τις σχετικές πηγές…

Tawil, P. 2002: Notes sur le genre Melanochromis et l'appartenance générique de Pseudotropheus johannii Eccles, 1973, et espèces apparentées. L'an Cichlidé, 2: 61–68

Konings-Dudin, G.; Konings, A.F.; Stauffer, J.R., jr. 2009: Descriptions of three new species of Melanochromis (Teleostei: Cichlidae) and a redescription of M. vermivorus. Zootaxa, 2076: 37-59.


Να συμπληρώσω ότι τα μικρά με το που έγιναν 3 μηνών μεταφέρθηκαν στο κυρίως ενυδρείο, όπου για 3 ημέρες είχα τα φώτα κλειστά και το ενυδρείο σκεπασμένο για συσκότιση… όποιος καεί στο χυλό φυσάει και στο γιαούρτι Τελικά… ναι φίλοι μου τα κατάφερα να έχω 3 μικρά Maingano να κολυμπούν χαρούμενα στο ενυδρείο μου μαζί με τα άλλα ψάρια (τα άλλα 3 μικρά δόθηκαν σε φίλο εδώ στην Φλώρινα που έψαχνε το είδος κάπου ένα χρόνο).


Σε λίγες μέρες θα αναρτήσω και σχετικές φώτο

[Κλεόβουλος]

Μ΄αρέσουν τα σήριαλ που έχουν ενδιαφέρον!

Γιάννη όσον αφορά την ονοματολογία πραγματικά γίνεται ένας χαμός με τα mbuna(πχ τα μισά απο τα Pseudotropheus τα τελευταία χρόνια ταξινομήθηκαν ως Metriaclima).