Ευθανασια, ναι η οχι;

[jimfytakis]

Αρχική Δημοσίευση από jimfytakis

Ακομη το εχω το αγγελοψαρο με το ενα ματι.Ειναι το πιο ζωηρο μου και το πιο μεγαλο απτα αλλα 54 αδερφακια του.Απτη μια το λυπαμαι.Αντι για ματι εχει μια μεγαλη τρυπα.Απτην αλλη λεω,δεν ζουμε και στη Σπαρτη το 200πΧ.Θα αποφασισω εντως 10ημερων...Τεινω στο να το κρατησω

Σε μια τετοια κατασταση τι θα κανατε?

[lucy]

Με ταράζει το θέμα και δεν διάβασα τις απαντήσεις σας.

Ευθανασία δεν θα έκανα σε ψάρι που δεν είναι όμορφο, αλλά μόνο αν είναι να ζήσει μια ζωή μαρτυρική με πόνους. Έτσι νόμιζα!!!

Έχω πάει για ευθανασία ένα σκυλάκι σακατεμένο που ο κτηνίατρος είπε ότι δεν πρόκειτε να γίνει καλά. Κατά την διάρκεια της ευθανασίας βγήκα έξω γιατί δεν άντεχα τις αναμνήσεις από την ευθανασία του δικού μου σκύλου, που έγινε μπροστά μου, κι ήταν μόνο μια ενέσα που ούτε την κατάλαβε!

Μετά από αυτά, όταν πριν λίγο καιρό έβλεπα το ένα διάφανο ψαράκι μου να ... πνέει τα λοίσθια, αγωνιζόμουν να αποφασίσω αν θα το απαλλάξω από το μαρτύριο του αργού θανάτου ή αν θα το αφήσω να τελειώσει μόνο του.
Τελικά το έβγαλα από το νερό και το άφησα για να τελειώσει γρήγορα. Θυμόμουν τα ποταμίσια ψάρια που πιάναμε με τον πατέρα μου πόσο γρήγορα πέθαιναν. Μετά μια( ;;; ) ώρα περίπου ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟ και το ΣΟΚ ΠΟΥ ΕΠΑΘΑ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΑ. Αντί να το βοηθήσω το βασάνισα περισσότερο!!! Το έβαλα σε νερό και την άλλη μέρα το βρήκα νεκρό.

Το συζήτησα με την φίλη μου, και μου είπε πως η φύση από μόνη της είναι πολύ σκληρή, αδυσόπητη!!! Δεν πρέπει να αισθάνομαι τύψεις γιατί η ίδια η φύση "βασανίζει" πολύ χειρότερα τα ζώα και καλύτερα να αφήνω την ίδια την φύση να "αποφασίζει" για τον τρόπο θανάτου.

Τώρα λέω πως δεν ξανακάνω τίποτα εκτός από το να απομονόσω ένα άρρωστο ψάρι (ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ) και να το αφήσω στην τύχη του με την προϋπόθεση ότι θα έχω ήδη κάνει, ότι περνάει από το χέρι μου, για να γίνει καλά!

Πάντος ακόμα έχω τις μικρές μου τύψεις για το διάφανο!!!
-------------------------
jim τώρα είδα την δική σου απορεία. Δεν θα έκανα ευθανασία σε ένα ανάπηρο ψαράκι

[asourtzo]

Φιλε jim σε αυτην την περιπτωση εγω προσωπικα θα το κραταγα το ψαρι δεν πιστευω οτι αυτη η αναπηρια του ,( εφοσων λες οτι τρωει και ειναι το πιο μεγαλο απο τα αλλα αδερφακια του), το εμποδιζει στο να ζει μια φυσιολογικη ζωη ,οποτε δεν υπαρχει λογος ευθανασιας

[jimfytakis]

Και γω κατι αναλογο σκεφτομουν!

[Andreas301]

Αρχική Δημοσίευση από jimfytakis

Σε μια τετοια κατασταση τι θα κανατε?

Στο φυτεμένο μου έχω ένα corydoras μονόφθαλμο το οποίο μάλιστα το αγόρασα (κατά λάθος ομολογώ) στην κατάσταση αυτή πριν από 2 περίπου χρόνια. Όταν το πρόσεξα σκέφτηκα ότι και αυτό δεν άξιζε μια ευκαιρία, αφού κατά λάθος κάποιος το αγόρασε έστω και μονόφθαλμο ; Σκέψου ότι υπό κανονικές συνθήκες μάλλον θα έμενε και θα πέθαινε στο κατάστημα. Λοιπόν δεν το μετάνιωσα καθόλου που το κράτησα και το χαίρομαι κιόλας γιατί είναι πολύ δραστήριο, ζωντανό και διεκδικητικό ψαράκι. Νομίζω ότι είναι προφανής η θέση μου στο ερώτημα που θέτεις Jim.

Όσο για το γενικότερο ερώτημα της ευθανασίας στα ψάρια μας, μπορώ να μοιραστώ μαζί σας ότι προσωπικά το έχω κάνει με τη μέθοδο της ψύξης 2-3 φορές σε neon tetra τα οποία είχαν τόσο πολύ παραμορφωθεί από ασθένεια, που δεν μπορούσαν καλά καλά να φάνε ή ακόμη να κολυμπήσουν αξιοπρεπώς προς την τροφή. Αφήστε δε που ήταν σε μόνιμο κυνήγι από τα άλλα ψάρια (κάτι που συμβαίνει συχνά στη φύση όταν σε μία φυλή εμφανίζονται άτομα με αναπηρίες, πληγές και γενικά δυσμορφίες, εδώ το κάνουν και οι άνθρωποι!). Συνεπώς, δεν είμαι κάθετα αρνητικός υπό συνθήκες αλλά δεν το χαίρομαι κιόλας.

Για το τεράστιο ηθικό θέμα της ευθανασίας γενικότερα, αναρωτηθείτε πρώτα όχι τι θα κάνατε εσείς σε άλλους ή αν θα δίνατε τη συγκατάθεσή σας για κάποιον δικό σας άνθρωπο αλλά να σκεφτείτε αν εσείς οι ίδιοι ήσασταν σε μια τέτοια δυσάρεστη κατάσταση τι θα θέλατε να συμβεί στον εαυτό σας και τότε αυτές οι σκέψεις και η περισυλλογή ίσως σας βοηθήσει να ξεκαθαρίσετε αρκετά πράγματα γύρω από το θέμα αυτό το οποίο σε καμία περίπτωση -κατά τη γνώμη μου- δεν είναι άσπρο-μαύρο.

[basillis]

Σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να βλέπω ενα ψαράκι σε ''μαύρο χάλι'' απο αρρώστιες, να πονά και να υποφέρει και ενδεχομένως -εδω τίθεται ακόμη ενα θέμα- να ευθύνομαι εγω για αυτή του την κατάσταση. (Δεδομένου οτι αν ήταν στο φυσικό, ή σε κάποιο άλλο περιβάλλον, να μην υπέφερε). Ωστόσο, εφ όσον έχω εξαντλήσει κάθε μέσο θεραπείας του, και ο θάνατος είναι βέβαιος, εκτός κι αν δεν είναι, ποιός ο λόγος να το βλέπω και να στέκομαι πάνω του περιμένοντας οχι την γιατριά, αλλά τον θάνατο?

[Iann_is]

Να ρωτήσω κάτι εγώ?
Απο λάθος, αγόρασα 4 Tiger Barb που δεν έχουν κάλυμμα στα βράγχια τους( συνήθης ασθένεια).
Τα κρατάω? Και αν αναπαραχθούν? Να διαιωνίσω ένα ανθρώπινο σφάλμα?

[vega]

Αναφέρομαι σ ένα post που έκανα νωρίτερα
...Ευτυχώς οι ακτινογραφίες ήταν μια χαρά..οπότε προχωράει τώρα για εγχείριση. Αν και μεγάλη σε ηλικία 19 χρονών είναι, πρέπει να τις δώσουμε την ευκαιρία να ζήσει ακόμη όσα χρόνια τις απομένουν.
Θα μου ήταν πολύ δύσκολο να πάρω απόφαση για ευθανασία...

[paraskevi_gr]

Παιδιά εγώ χθες έχασα τον μονομάχο μου. Αργοπαίθαινε για 3 εβδομάδες και το πάλευα να το σώσω. Σκέφτηκα αρκετές φορές την ευθανασία αλλά δεν το έκανα. Θεωρώ απαράδεκτη την ευθανασία για αισθητικούς λόγους αλλά ίσως σωστή για ζώα που πραγματικά υποφέρουν. Βέβαια προσωπικά δεν έκανα ευθανασία γιατί το λυπόμουν αλλά και να πώ την αλήθεια είχα την φρούδα ελπίδα πως έστω και την τελεθταία στιγμή θα ανέκαμπτε.

[Avaya]

Γεια μενα παιδια το θεμα της ευθανασιας ειναι λιγο περιεργο.
Γενικοτερα ειμαι αρκετα "σκληρος" σαν χαρακτηρας και πιστευω οτι οταν ειναι για το καλο καποιου ζωου τουλαχιστον να το τελειωνουμε χωρις πολλα βασανα. Ειχα ενα σκυλακι ρατσας dachshund το οποιο εφτασε 15 χρονων και πραγματικα ειχε περασει ζωη και κοτα. Καποια στιγμη ετσι στα ξαφνικα εβγαλε αθροιτικα και μετα απο 2 εβδομαδες παρελλησαν τα πισω του ποδια με αποτελεσμα να μην μπορει να κανει ΤΠΤ. ΚΑΙ ναι δεν θα κατσω να ταλαιπωρω το σκυλακι με το να το αφησω να αργοπεθαινει και η καλητερη λυση αφου δεν επερνε και απο ενχειριση ηταν η ευθανασια.
Τοσο οσο για τα ψαρια πιστευω πως αν το ψαρι δεν εχει οργανικη δυσλειτουργια δεν χρειαζετε ευθανασια. Αν το βλεπεις εσυ και ταλαιπωρητε ομως πχ στον τροπο που κολυμπαει η που τρωει τοτε καντου μια πολυ γρηγορη ευθανασια.
Και στην τελικη ρε παιδια με ολο το θαρρος τοτε αυτοι που κανουμε ψαροντουφεκο ειμαστε εγκληματιες???? γιατι τα σκοτωνουμε και με χειροτερο τροπο τα ψαρια. και δεν μπορω να ακουω οτι δεν ειναι το ιδιο... γιατι για εμας που περνουμε αυτα τα ψαρακια για τα ενυδρεια μας (οχι ολα) για αλλους ειναι τροφη. (στις περιοχες τις οποιες ψαρευοντε)
Βεβαια παντα κανουμε τα αδυνατα δυνατα για να σωσουμε ενα ψαρακι που εχει προβλημα πριν προβουμε στην ευθανασια!!!
Φυσικα το οτι εχουμε αδεια αλλιειας δεν συμαινει το οτι μπορουμε να σκοτωνουμε ετσι αλλα πως να το κανουμε ετσι ειναι ζωη. Και τουλαχιστον για μενα ειναι χειροτερο να θανατωσεις ενα σκυλο παρα ενα ψαρι!!!

Συγγνωμη αν σας ενοχλουν τα λογια μου αλλα αυτη ειναι η αποψη μου.

Φιλικα παντα
Παναγιωτης

[blondi]

εγω δεν συμφωνω με την ευθανασια γιατι δεν νομιζω οτι πρεπει να παιζουμε το ρολο του "θεου" δηλ να αποφασιζουμε αν ενα ψαρι πρεπει να ζησει η οχι, ειμαστε υποχρεωμενοι απ τη στιγμη που τα φιλοξενουμε στα ενυδρεια μας να τα παρεχουμε τη καλυτερη δυνατη φροντιδα ωστε αυτα να ζησουν και να αναπαραχθουν οπως θα γινοταν στο φυσικο τους περιβαλον.αν ομως παρ ελπιδα αυτα αρωστησουν και υποστουν καποια παραμορφωση λογο αρωστειας η χτυπηματος καλο θα ηταν να τα απομονωσουμε σε αλλο ενυδρειο για να μην κινδυνεψουν οι συγκατοικοι του απο τυχον ασθενειες(οπως κανουμε οι πιο πολλοι πιστευω)και ας βρουνε μονα τη τυχη τους.Αυτο τουλαχιστον θα εκανα εγω γιατι και αυτα ψυχουλες ειναι.Τωρα αν πονανε και υποφερουν και αφου εχουμε εξαντλησει τα παντα ας τους δωσουμε μια ελπιδα μπας και γινουν καλα, ισως ειναι λιγο βαρβαρο αλλα παντα ελπιζουμε για το καλυτερο και ισως μας αποζημοιωσει για την υπομονη μας.αυτο θα εκανα εγω.