Κατασκευη Calcium Reactor

[accnt]

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ CALCIUM REACTOR

Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα θαλασσινά ενυδρεία και ειδικότερα με τα reef, γνωρίζουμε την αναγκαιότητα ενός calciumreactor (C.R.) για το σύστημά μας.
Ο C.R. θα αναλάβει να χορηγεί στο σύστημά μας, τις απαραίτητες ποσότητες ασβεστίου και όχι μόνο. Θα προσθέσει ακόμα αρκετά ιχνοστοιχεία, χρήσιμα για το ενυδρείο μας. Θα ανεβάσει ακόμα την alkalinity, με αποτέλεσμα σταθερότερο και υψηλότερο Ph.
Αυτά βέβαια μπορούν να γίνουν και με την περιοδική προσθήκη των διαφόρων υγρών και μη, σκευασμάτων που κυκλοφορούν στην αγορά. Μάλιστα κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους. Μοναδικό τους μειονέκτημα (ιδίως σε μεγάλα συστήματα), το κόστος αγοράς τους και η συνεχής ασχολία, του να τα προσθέτεις συνεχώς στο ενυδρείο.
Από την άλλη μεριά για τον C.R., καλείσαι να επενδύσεις περισσότερα χρήματα για την αγορά του, γνωρίζοντας βέβαια την άμεση απόσβεσή του, σε μικρό χρονικό διάστημα.

Αυτό ακριβώς το μειονέκτημα έρχεται να εκμηδενίσει η d.i.y. κατασκευή μου, με κόστος γύρω στα 120,00 με 150,00€!

Για να καταλάβουμε όμως καλύτερα την κατασκευή, θα πρέπει να εξηγήσω λίγο και την αρχή λειτουργίας του.

Το υλικό (media), που υπάρχει σε κάθε C.R. είτε αυτό είναι αραγωνίτης είτε οποιοδήποτε άλλο συναφή υλικό, για να αρχίσει να «λιώνει» και να αποδεσμεύει στο νερό το ασβέστιο, θα πρέπει το Ph μέσα στον C.R. να πέσει από 8,2 (που είναι στο ενυδρείο μας, έτσι και αλλιώς), στο 6,8 με 6,5 ανάλογα με την ποιότητα του media, αλλά και με το πόσο ασβέστιο θέλουμε να «παράγουμε». Αυτό θα γίνει μόνο με τον εμπλουτισμό του νερού μέσα στον C.R., με CO2. Επίσης εκτός της τροφοδότησης του C.R. με νερό από το ενυδρείο μας, θα πρέπει να γίνεται και μια ικανοποιητική ανακυκλοφορία του ιδίου του νερού στον C.R. έτσι ώστε το νερό να «περνάει» από όλο το media. Η επιστροφή του νερού από τον C.R. στο ενυδρείο μας πρέπει να γίνεται σταγόνα σταγόνα.



Η όλη κατασκευή θα γινόταν με plexi-glass διάφανο - μαύρο. Δυστυχώς το plexi δεν είναι και το φθηνότερο υλικό. Προμηθεύτηκα λοιπόν ένα κομμάτι σωλήνα Φ200 Χ 500mm μήκος με 3 χιλιοστά τοίχωμα και διαφόρους διαμέτρους διάφορα σωληνάκια πολύ λεπτότερα. Επίσης κομμάτια plexi για την βάση του C.R. και για το επάνω μέρος του.
Η πρόσβαση στο εσωτερικό του C.R. με προβλημάτισε ιδιαίτερα γιατί δεν ήθελα μια μικρή οπή από την οποία θα έβαζα και θα έβγαζα το media, αλλά μια το λιγότερο Φ150 έτσι ώστε η πρόσβαση και το καθάρισμα να γίνεται πανεύκολα. Οι κολλήσεις έγιναν με χλωροφόρμιο.
Μέσα σε μια σύριγγα έβαζα μικρά ρινίσματα από plexi (αυτό που βγαίνει όταν το τρυπάμε) και μετά αναρροφούσα μέσα χλωροφόρμιο. Το ανακάτευα καλά μέχρι να λιώσει και να γίνει ένα λεπτόρρευστο διάλυμα. Η κόλλα ήταν έτοιμη.



Από ένα κομμάτι plexi έφτιαξα ένα κύκλο τόσο ώστε να χωράει στο μεγάλο σωλήνα, στον οποίο άνοιξα με ένα τρυπάνι Φ 4 πολλές τρύπες. Αφού του κόλλησα και 3 ποδαράκια το πέρασα μέσα στον σωλήνα και κόλλησα και σε αυτόν την βάση 350Χ250mm.
Το επάνω μέρος με βασάνισε αρκετά. Σε 2 κομμάτια 250Χ250mm έκανα περιμετρικά και έξω από τον νοητό κύκλο Φ200 του σωλήνα, 20 τρύπες Φ10.
Στο ένα κομμάτι έκανα μια τρύπα Φ150 και το κόλλησα στο πάνω μέρος του σωλήνα.
Η στεγανοποίηση θα γινόταν με μια φλάντζα 250Χ250mm σιλικόνης η οποία μπήκε πάνω στο ένα κομμάτι 250Χ250. Από πάνω μπήκε το άλλο κομμάτι στο οποίο είχα ήδη προσαρμόσει ένα σωληνάκι plexi Φ16 το οποίο θα χρησίμευε για την είσοδο την ανακυκλοφορίας και ένα μικρότερο για την επιστροφή στο ενυδρείο. Η ένωση επιτεύχθηκε με 20 βίδες με τις κατάλληλες (μεγάλες) ροδέλες και πεταλούδες.



Στο κάτω μέρος του σωλήνα (reactor πλέον), έγιναν δύο τρύπες, ή μία Φ16 για την έξοδα την ανακυκλοφορίας και μια μικρότερη για την είσοδο νερού από τον ενυδρείο στον C.R.
Μια Eheim 600 λίτρων / ώρα, ανέλαβε την ανακυκλοφορία του νερού. Στην είσοδό της τοποθετήθηκε και η είσοδος του CO2 με ένα Τ και μια ανεπίστροφη βαλβίδα. Στην έξοδό της και λίγο πιο πάνω μπήκε και ο απαραίτητος διακόπτης.
Αυτό που με δυσκόλεψε ήταν οι διάφορες ενώσεις και αυτό λόγω έλλειψης απαραίτητων γνώσεων στο κόλλημα P.V.C. με plexi. Έτσι χρησιμοποιούσα τις γνωστές σωλήνες της Eheim.
Τo κερασάκι στην τούρτα ήταν και ένας d.i.y. μετρητής φυσαλίδων (bubblecounter), για απόλυτη ακρίβεια εκχύσεως CO2 στον C.R.




Ο απαραίτητος ποιοτικός έλεγχος έγινε και η επιτυχία ήταν μεγάλη. Το μόνο που μένει είναι να το δούμε με media και να καταγράψουμε την αύξηση του ασβεστίου στο ενυδρείο που θα λειτουργήσει.