Nannostomus beckfordi

[xontros]

Ανοίγω το thread για να μοιραστώ την εμπειρία μου με τα ψαράκια αυτά.. Πήρα μία εξάδα, στο ενυδρείο μου (60x30x30), ως dither fish για ένα ζευγαράκι mikrogeophagus ramirezi..

Γενικά, σε ξένα φόρα, τα ψαράκια του γένους nannostomus αναφέρονται ως πολύ καλά dither fish για νανοκιχλίδες νοτίου αμερικής, καθώς κολυμπούν μόνο κοντά στην επιφάνεια (άρα δεν "ενοχλούν"), και με το μικρό τους στόμα (όπως λέει και το όνομά τους) δεν αποτελούν κίνδυνο για το γόνο σε ενδεχόμενη γέννα.. Αποτελούν "ξαδερφάκια" των tetra, (ανήκουν στην τάξη characiformes, αλλά είναι στην οικογένεια lebiasinidae - pencilfish - και όχι characidae).. Ζούν λοιπόν σε ομάδες, αλλά δεν έχουν τη συμπεριφορά σμηνόψαρου (που θα ήταν πρόβλημα σε περίπτωση γέννας, καθώς μπορεί μεν ο γονιός "κιχλίδας" να κηνυγήσει κάποιον πιθανό εχθρό, αλλά όταν πρόκειται περί μεγάλου κοπαδιού, είναι δύσκολο να καταφέρει να προστατέψει τα αυγά και αργότερα το γόνο)..

Τα nannostomus beckfordi, ή αλλιώς golden pencilfish, είναι από τα μεγαλύτερα είδη του γένους nannostomus, και γράφουν γενικά ότι είναι πιο "ξεθαρρεμένα" από τα άλλα, μικρότερα είδη.. Το ήξερα δηλαδή ότι πρόκειται περί ελαφρώς "τσαμπουκάδων" αλλά δεν κατάφερα να βρω το μικρότερο και μάλλον πιο ήρεμο είδος trifasciatus, όσο κι αν έψαξα στα καταστήματα, οπότε είπα να δοκιμάσω με αυτά..

Όταν έβαλα την εξάδα στο ενυδρείο, πραγματικά ενθουσιάστηκα.. Τα ψαράκια ήταν εντελώς άχρωμα την πρώτη μέρα, αλλά μέσα στις επόμενες μέρες είχε σχηματιστεί μια οριζόντια μαύρη γραμμή, και δύο χρυσές πάνω και κάτω από αυτήν, ενώ εμφανίστηκαν και όμορφα κόκκινα σημάδια σε κάποια πτερύγια.. Μετά από λίγες μέρες, τα κυρίαρχα αρσενικά, πήραν ένα πολύ πιο έντονο κόκκινο χρώμα, που μου φάνηκε πέραν του όμορφου και ενδιαφέρον..

Φαινόταν ότι κινούνταν μόνο στο πάνω μισό του ενυδρείου.. Κολυμπούσαν κατά περιόδους κοπαδιαστά, και άλλοτε μεμονωμένα.. Δεν έχουν πάντως το "ιδιόμορφο" κολύμπι άλλων nannostomus (όπως π.χ. τα eques) που πάνε "με τις πάντες" .. Και η πλάκα ήτανε όταν βρισκόντουσαν τα δύο κυρίαρχα αρσενικά, όπου τριβόντουσαν πλάι με πλάι, το ένα με το άλλο.. Είχα διαβάσει ότι γίνεται, γενικά, και ότι είναι εντελώς "ακίνδυνο" καυγαδάκι, οπότε περισσότερο το απολάμβανα, παρά ανησυχούσα.. Δεν υπάρχει (ούτε το διάβασα πουθενά, ούτε το παρατήρησα κι εγώ) κάποια διαδικασία προστασίας διαφορετικών περιοχών, απλά ένα διαρκές "παιχνίδι εξουσίας"..

Τελικά όμως, τα πράγματα αγρίεψαν μέρα με τη μέρα.. Και πλέον έχω φτάσει στο σημείο να ετοιμάζομαι να τα αποχωριστώ (σήμερα, αύριο, θα δούμε).. Οι δύο κύριοι μάγκες, τελικά μαγκέψανε αρκετά, και πλέον πέφτει πολύ κηνυγητό μεταξύ τους, παρά την ύπαρξη πολλών κρυψώνων (έχω πολλά φυτά).. Επίσης, κηνυγούν τους άλλους 2 αρσενικούς (τελικά, οι αρσενικοί φαίνεται πως είναι 4 από τους 6 - είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσεις στο μαγαζί), οι οποίοι έχουν χάσει εντελώς τα χρώματά τους! Ακόμη, τόσο στα κυρίαρχα αρσενικά, όσο και στα υπόλοιπα, παρατηρώ τελευταία τσιμπημένα πτερύγια (όχι τραγικά πράγματα, αλλά εμφανή σημάδια κηνυγητού).. Οι θηλυκές δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα, αλλά με τη διάχυτη επιθετικότητα που υπάρχει στο ενυδρείο είναι σίγουρο ότι στρεσάρονται..

Τέλος, το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν περιορίζονται πλέον στα άνω στρώματα, αλλά κατεβαίνουν και παρακάτω, και κηνυγάνε και τους αρκετά πιο "φιλησυχους" ραμιρέζους, οι οποίοι επίσης έχουν τσιμπήματα στα πτερύγιά τους, ενώ έχουν εμφανίσει έντονες κατακόρυφες ρίγες-"μπάρες" στο σώμα τους, που απ'ό,τι φαίνεται είναι σημάδι ότι είναι στρεσαρισμένα..!

Αυτά λοιπόν με τα "χρυσά μολυβόψαρα".. Μια και τα αποχαιρετώ, είπα να καταγράψω και την όλη εμπειρία.. Εν κατακλείδει, είναι όμορφα ψαράκια, και με ενδιαφέρουσες συμπεριφορές.. Δεν κάνουν όμως για dither fish, και σίγουρα δεν είναι για μικρό ενυδρείο (παρά τα όσα γράφονται στα διάφορα site), καθώς από τη μιά θέλουν να βρίσκονται σε ομάδες, από την άλλη πέφτει αρκετό κηνύγι για την "κυριαρχία" ανάμεσα στα αρσενικά!