Γιατι θελουμε κοκκινακια-κιτρινακια?

[Genirous]

Τόλη ίσως δε μπορώ να διατυπώσω τόσο εύγλωττα -ώστε να γίνει κατανοητό- αυτό που σκέπτομαι, προσπαθώ να το δώσω όσο γίνεται καλύτερα διευκρινίζοντας από την πλευρά μου πως η διαφωνία μας είναι ελάχιστη.

Φυσικά και συμφωνούμε πως όλοι οι δίσκοι έχουν αποτυπωμένη τη συμπεριφορά στο υποσυνείδητό τους (στον DNA τους), παρατηρώντας συμπεριφορές που μπορούν να παρατηρηθούν στα στενά όρια ενός ενυδρείου με τις καθημερινές λειτουργίες του, αλλαγή νερού, διακόσμησης, τροφής, ανθρώπων και που οδηγούν σε προσαρμογή, ανάπτυξη, κοινωνικοποίηση, αναπαραγωγή ή ακόμα και αρρώστιες, αποξένωση κτλ... Ωστόσο αυτή η αποτυπωμένη συμπεριφορά είναι τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το ίδιο το γένος, το είδος των ψαριών που λέγεται δίσκος και το ξεχωρίζουν από οποιοδήποτε άλλο ψάρι. Εάν επιθυμεί κάποιος να δει όλη τους τη φυσική συμπεριφορά, με την παραμικρή λεπτομέρεια, θα τη δει μόνο από ψάρια που την έχουν ζήσει και την κατέχουν. Φυσικά θα δει πολύ περισσότερα εάν διαθέσει χιλιάδες λίτρα, αλλά δυστυχώς αυτό είναι ανέφικτο.

Θεωρώ λογικό πως εάν αφεθεί ένας ενήλικος δίσκος F1, F2, F3 κτλ στο φυσικό του περιβάλλον, θα έχει ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης και ο σημαντικότερος λόγος δε θα είναι πιθανά βακτήρια ή ιοί (δε θα προλάβουν να νοσήσουν), αλλά η ανικανότητα αναζήτησης τροφής, προστασίας από θηρευτές ακόμα και σωστής κίνησης στο χώρο και συμπεριφοράς σε ένα κοινωνικό σύνολο. Αυτά τα κενά των δίσκων που εκτρέφονται είναι ο κρίκος που λείπει από την αλυσίδα της συμπεριφοράς ενός ''άγριου'', που -έστω και λίγο- θα τραφεί, θα φοβηθεί, θα κοινωνικοποιηθεί, αναπαραχθεί κτλ-κτλ με διαφορετικό τρόπο. Προσωπικά έχω παρατηρήσει μερικές ιδιαίτερες συμπεριφορές στους χέκελ όπως:

* Με επισκέπτες στο χώρο του δωματίου, τον αρχηγό να βρίσκεται μόνος έξω και μπροστά από την κρυψώνα όπου βρίσκονται τα υπόλοιπα άτομα. Στέκει εκεί αγέρωχος και ελέγχει το χώρο.
* Την ώρα τροφής τον αρχηγό να βγαίνει πρώτο και μόνο από την κρυψώνα στην τροφή, να δοκιμάζει, αν δεν του αρέσει να γυρίζει πίσω στη σκιά όπου βρίσκονται οι άλλοι και να μην αγγίζει κανείς άλλος το φαγητό, αν του κάνει και ξεκινήσει να τρώει, ακολούθως να βγαίνουν και οι υπόλοιποι.
* Σε περίπτωση ξαφνικού φόβου να τρέχουν πανικόβλητοι τόσο γρήγορα ώστε να μην προλάβω να δω που πήγαν, ανασηκώνοντας άμμο στη θέση όπου βρίσκονταν κλάσματα του δευτερολέπτου πριν. Ψάρια τα οποία έχουν τη φήμη ότι πιάνουν άλγη...
* Διαφορετική συμπεριφορά σε διαφορετικές παραμέτρους νερού, χωρίς να αναφέρομαι σε μεγαλύτερη ή μικρότερη όρεξη τροφής, διάθεση για αναπαραγωγή, πιθανή ίαση κτλ, αλλά διαφορετική κίνηση στο χώρο, διαφορετική ψυχολογία, διαφορετική επικοινωνία μεταξύ τους αλλά και προς εμένα, στοιχεία τα οποία τα νιώθεις, τα διαισθάνεσαι αλλά δε μπορείς εύκολα να τα περιγράψεις.

Φυσικά όλα αυτά και άλλα πολλά είναι περισσότερο αντιληπτά στο αρχικό στάδιο της ζωής τους στο ενυδρείο και όσο περνάει ο καιρός συνηθίζουν αυτοί την αιχμαλωσία (είτε συνηθίζω εγώ αυτούς).