Φίλε μου Clark η ζήλεια είναι αρρώστεια ! (2)

[in the pond]

Το σίγουρο είναι ότι θα ζουν σαν βασιλιάδες εκεί μέσα.

Σήμερα το απόγευμα έχω αγοράσει και εγώ δύο χρυσοψαράκια (ένα κομον και ένα φαντέιλ) γιατί βασικά τα λυπήθηκα. Ήταν ένα παζαράκι για καρκινοπαθείς στη Λάρνακα, μεταξύ των διαφόρων άλλων, πωλούσαν και ψαράκια. Ήταν σε ένα ενυδρειάκι (αν ήταν 50 λίτρα) με μόνο μια αεραντλία, χωρίς φίλτρο, 50 χρυσόψαρα των 4-5 εκατοστών. Από τη ζέστη το νερό ήταν σούπα. Δεν μας έφταναν αυτά, οι κύριοι εκεί προθυμοποιήθηκαν να μου υποδείξουν τι πρέπει να κάνω για να τα βάλω στη γυάλα. Μου τα έβαλαν στο κλασικό σακούλι για ψάρια και άρον-άρον ήρθαμε σπίτι μήπως και τα χάσουμε στο δρόμο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας, στοιχημάτιζα με τα παιδιά μου ποιο χρώμα θα έδειχνε το τεστ της αμμωνίας. Σεβάστηκα το γεγονός και δεν πήρα θέση για αυτή την περίπτωση.

Τα ψαράκια που αγόρασα είναι καλά, έχουν μπει στη λίμνη και τώρα καταλαμβαίνω πόσο μεγάλωσαν τα δικά μου. Θα τα δω το πρωί στο καθιερωμένο τάισμα. Αν είναι εντάξει μέχρι τότε, θα πει ότι μάλλον φθηνά την γλύτωσαν.