Μονομάχος με φιν ροτ

[delta66]

Αρχική Δημοσίευση από Nick74

κι επειδη το dna δεν ξεχναει, το να τους δινουμε συνθηκες οσο το δυνατο πιο κοντινες σε αυτες που ειχαν στη φυση δεν τους κανει κακο αλλα αντιθετα ειναι το οτι καλυτερο.

Tο συμπερασσμα βγηκε απο την παραπανω φραση.

Περα απο αυτο, συμφωνω (με επιφυλαξη*) οτι ακομα και στα εκτροφης ψαρια, πρεπει να τους δινουμε συνθηκες οσο πιο κοντα στο μεσο ορο παραμετρων που εχουν στη φυση και τα "αγρια", οχι ομως και στις ακραιες που θα μπορουσαν να βρεθουν (οπως φαινεται και στο παραδειγμα πιο κατω*).

Γιαυτο και ξαναλεω οτι τα splendens ζουν ιδανικα στη φυση και στο ενυδρειο, σε 7 πεχα. (κατο που διαπιστωσα και στην πραξη και απο μελετη)
Εδω αναμεσα σε αλλα ειδη betta θα βρουμε και τις πληροφοριες για τα "αγρια" splendens
http://www.ibcbettas.org/smp/species...html#splendens
http://www.ibcbettas.org/smp/species/splendens.html

http://www.fishbase.org/Nomenclature...ry&backstep=-2
http://www.fishbase.org/summary/Betta-splendens.html


*

We examined the effects of acute low-pH exposure on ion balance (Na+, Cl-, K+) in several species of fish captured from the Rio Negro, a dilute, acidic tributary of the Amazon. At pH 5.5 (untreated Rio Negro water), the four Rio Negro species tested (piranha preta, Serrasalmus rhombeus; piranha branca, Serrasalmus cf. holandi; aracu, Leporinus fasciatus; and pacu, Myleus sp.) were at or near ion balance; upon exposure to pH 3.5, while Na+ and Cl- loss rates became significant, they were relatively mild.
In comparison, tambaqui (Colossoma macropomum), which were obtained from aquaculture and held and tested under the same conditions as the other fish, had loss rates seven times higher than all the Rio Negro species.
Μτφ:
Εξετάσαμε τις επιπτώσεις της έκθεσης σε όξινο χαμηλό pH όσον αφορά την ισορροπία των ιόντων (Na+ Cl- K+ νάτριο χλώριο κάλιο) σε διάφορα είδη ψαριών που συλλέχθηκαν από τον Rio Negro, ένα αραιό, όξινο παραπόταμο του Αμαζονίου.
Σε pH 5.5 (ακατέργαστο νερό του Rio Negro), τα τέσσερα είδη του Rio Negro που εξετάστηκαν (Piranha preta: Serrasalmus rhombeus, Piranha branca: Serrasalmus cf. holandi, Aracu: Leporinus fasciatus, και Pacu: Myleus sp.), ήταν πολύ κοντά ή σε απόλυτη ισορροπία ιόντων, ενώ μετά από έκθεση σε pH 3.5, οι απώλειες που παρατηρήθηκαν σε ποσοστά Na+ και Cl- ήταν σχετικά ήπιες.
Συγκριτικά τώρα, ένα Tambaqui (Colossoma macropomum), το οποίο παραλείφθηκε από υδατοκαλλιέργεια (ψαρι εκτροφης δλδ) και που δοκιμάστηκε υπό τους ίδιες συνθήκες με τα άλλα ("αγρια") ψάρια, είχε ποσοστά απώλειας επτά φορές υψηλότερη από ότι τα αλλα ("αγρια") ψαρια του Rio Negro

πηγη http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9472808