ψαρια απο επιλεκτικες αναπαραγωγες

[Maverick]

Πάντως είναι λίγο περίεργο το να προσπαθούμε σαν είδος να "παράγουμε" περισσότερες μορφές από μία ομάδα ζώων που είναι από τις πλέον ποικιλόμορφες στο ζωικό βασίλειο, τόσο σε σχήματα και χρώματα όσο και συμπεριφορές και στρατηγικές επιβίωσης!

[μεγάλη παρένθεση on]

πχ θυμήθηκα αυτή την ταξινόμηση των διαφορετικών στρατηγικών αναπαραγωγής των ψαριών σε μία παλιά μου εργασία και την επισυνάπτω επειδή έχει ενδιαφέρον πιστεύω:

Ι. Nonguarders

• Open substrate spawners
  • Pelagic spawners
  • Benthic spawners

• Brood hiders
  • Benthic spawners
  • Cave spawners
  • Spawners on invertebrates
  • Beach spawners
  • Annual fishes

ΙI. Guarders

• Substratum choosers
  • Rock spawners
  • Plant spawners
  • Terrestrial spawners
  • Pelagic spawners
• Nest spawners
  • Rock and gravel nesters
  • Sand nesters
  • Plant material nesters
  • Bubble nesters
  • Miscellaneous materials nesters
  • Anemone nesters

III. Bearers

• External bearers
  • Transfer brooders
  • Forehead brooders
  • Mouth brooders
  • Gill chamber brooders
  • Skin brooders
  • Pouch brooders
• Internal bearers
  • Ovi-ovoviviparous fishes
  • Ovoviviparous fishes
  • Viviparous fishes

Από Balon E.K., 1975. Reproductive guilds of fishes: a proposal and definition. J. Fish Res. Board Can. 32: 821-864.

[μεγάλη παρένθεση off/]

Είναι γεγονός ότι είναι σχεδόν αδύνατο να διατηρήσουμε τις φυσικές μορφές ανέπαφες και αδιάλλαχτες στα ενυδρεία μας, κυρίως λόγω απομόνωσης και περιορισμένης γενετικής δεξαμενής. Δηλαδή, ακόμα και άγρια πιασμένα ψάρια να διατηρούσαμε στα συστήματά μας, μετά από χ αναπαραγωγές (10, 20, 100.. εξαρτάται το είδος, το χαρακτηριστικό που μελετάμε και το μέγεθος της γενιάς) θα συγκεντρώνονταν κάποια χαρακτηριστικά τα οποία θα διαφοροποιούσαν τον δικό μας πληθυσμό από τον αρχικό. Έτσι το να καταλήξουμε με μία μεγάλη ποικιλία διαφορετικών μορφών μετά από χχ χρόνια ύπαρξης του χόμπι είναι αναπόφευκτο, ακόμα και αν δεν το προσπαθούσαν/με.

Από την άλλη, μπορούμε να κάνουμε μια προσπάθεια να αποφεύγουμε τις ακραίες καταστάσεις στις οποίες έχουμε κατά κύριο λόγο μυοσκελετικές παραμορφώσεις (και όχι απλά λίγο πιο μακρυά πτερύγια ή κόκκινο χρώμα αντί για μπλέ - δε μιλάω για ενέσεις και γενετικές τροποποιήσεις εδώ, αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα συζήτησης) και οι οποίες τις περισσότερες φορές επιβαρυνουν την κολύμβηση και γενικά τη ζωή του ψαριού.

Θα μου πείτε, ποίος θα θέσει και πού τη γραμμή αυτή που διαχωρίζει την ανεκτή (ή και επιθυμητή) διαφορετική μορφή ενός είδους (πχ veiltail Betta) από κάποιο "τερατούργημα"
(πχ από http://b-sjr.blogspot.com/2008/09/be...squisitos.html)

Αυτό μάλλον πρέπει ο καθένας να το κάνει με τον δικό του τρόπο και αντίληψη...

Ουφ με έπιασε πάλι η φιλοσοφική μου διάθεση...