Αυτο που παρατηρουμε ειναι το φαινομενο του ποταμου..
Στην εποχη της ξηρασιας το ποταμι στεγνωνει, τα ψαρια παγιδευονται σε μεγαλους νερολακους και εκει μεσα ανεβαινουν νιτρικά, υπαρχει λιγο οξυγονο και ph και σκληροτητες μεταβαλλονται σημαντικά. (αργα ομως και με σταθερη διακυμανση... καμμια σχεση με ενυδρειο.) Καποια στιγμη βρεχει, ξεχειλιζει το ποτάμι και κατεβαζει μεχρι και ψοφια γελάδια (στην κυριολεξια).
Πεφτει η θερμοκρασια, χαμηλωνει η σκληροτητα και τα ψαρια παιρνουν το μυνημα οτι πρεπει να αναπαραχθουν..
Αυτή ακριβώς η προσαρμοστικοτητα τους ειναι που μας επιτρεπει να τα διατηρουμε σε ενυδρεια με διαφορες συνθηκες.
Ομως ολα αυτά ειναι περασμενα στο dna των ψαριών, το οποιο εξελισσεται μεν, αλλα θελει μερικες χιλιαδες χρονια για να φανουν διαφορές.
Το οτι αναπαραγουμε πχ σκαλαρια σε αιχμαλωσια, ας πουμε τα τελευταια 100 χρονια, δλδ εχουμε παρει κατα μεγιστο 125 γενιες (τα σκαλαρια ειναι αναπαραγωγικά στους 8 μηνες). Μια αλλαγη στο dna θελει ας πουμε 5000 γενιες με συνθηκες διαφορετικες μεν αλλα προς την ιδια κατευθυνση.
Δεν ξερω για σας, εγω παντως δεν θα ειμαι εκει να το δω.
|