Ράτσα ή Αδεσποτο?

[dimitris21]

Το θέμα επιλογής «ράτσα» η «αδέσποτο» έχει να κάνει με το τι ζητάει ο καθένας. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι υπέρ του ενός ή του άλλου.
Αν θελήσω ένα σκύλο απλά για παρέα χωρίς να με ενδιαφέρει τίποτε άλλο είναι σίγουρο ότι θα επιλέξω ένα αδέσποτο. Στην πορεία είναι σίγουρο ότι το αδέσποτο αυτό θα εμφανίσει κάποιες ικανότητες άλλες καλές άλλες κακές. Ποτέ όμως δεν θα ξέρω από πριν ποιες θα είναι αυτές.
Όταν όμως θέλω από το σκύλο μου κάτι συγκεκριμένο και ειδικά αν έχω μικρά παιδιά όπου θέλω να ξέρω ότι ο σκύλος μου θα είναι καλός μαζί τους τότε θα επιλέξω την καταλληλότερη ράτσα.
Εγώ έχω ένα θηλυκό γερμανικό ποιμενικό και είναι μεγάλη ανακούφιση για μένα να βλέπω ότι η κόρη μου 1 ½ έτους και ο γιος μου 3 ½ μπορούν να παίζουν μαζί της και εγώ να μην είμαι στην τσίτα μήπως και συμβεί κάτι.
Άρα το σημαντικότερο πράγμα για μένα είναι πριν επιλέξουμε ένα σκύλο να ψαχτούμε λίγο και να δούμε γιατί θέλουμε ένα σκύλο. Αφού βρούμε γιατί τον θέλουμε σίγουρα θα καταλήξουμε σε κάποιες επιλογές.
Το επόμενο βήμα είναι να δούμε τι απαιτήσεις έχει η κάθε επιλογή γιατί είναι σίγουρο ότι δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε όλες. Αφού κάνουμε και αυτό τότε σίγουρα θα έχουμε καταλήξει στην καταλληλότερη επιλογή.
Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι είναι γιατί έχουν ως κριτήριο επιλογής σκύλου την εμφάνισή του.

[maniac]

Αρχική Δημοσίευση από dimitris21

Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι είναι γιατί έχουν ως κριτήριο επιλογής σκύλου την εμφάνισή του.

Να προσθεσω
Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι είναι οτι αγοραζουν σκυλο επειδη εχει και ο γειτονας.

Επι του προκειμενου τωρα, απο την στιγμη που υπαρχουν παιδια στο σπιτι θα ηταν ανευθυνο να υιοθετηθει ενα αδεσποτο που κανεις δεν ξερει πως θα συμπεριφερθει. Αυτο δεν σημαινει πως δεν υπαρχουν αδεσποτα καλυτερα και απο ρατσας, απλως το αναφερω επειδη μου εχει συμβει. Η αποκτηση σκυλου ρατσας με συγκεκριμενα χαρακτηριστικα ειναι σωστη προσεγγιση και αν η εμφανιση ικανοποιει, η ευχαριστηση ειναι μαγαλυτερη για τον ιδιοκτητη.

[Ryu]

Αρχική Δημοσίευση από KwstasV

Σε ευχαριστώ για το σχόλιο... Να είσαι σίγουρος ότι η παρουσία μου καθώς και η παρουσία πολλών ακόμα θα είναι εντονότατη. Βλέπεις έχω τρία μικρά παιδιά που περιμένουν πως και πως ένα τέτοιο δώρο... Έχουν μεγαλώσει μέσα στα ζώα (κότες, κουνέλια, γάτες, αλλά και βατράχια, σαμιαμίδια κλπ), αλλά ο μοναδικός σκύλος που είχαμε (δυστυχώς πέθανε πριν μήνες από δηλητηρίαση... ) ήταν ένα ημίαιμο τσοπανόσκυλο που δεν ήθελε και πολλές πολλές φιλίες. Οπότε τώρα σκέφτηκα ένα κόλευ και γιατί μου αρέσει πολύ σα ράτσα και γιατί είναι φιλικό με τα παιδιά και γιατί με την κατάλληλη φροντίδα και καθαριότητα θα μπορεί να μπαίνει και μέσα στο σπίτι και να μας κάνει ή να του κάνουμε παρέα αν το θέλει....

και τα κολευ τσοπανοσκυλα ειναι.θελει πολυ χρονο στην περιποιηση ειδικα το μαλλι του.

[Steve]

εγω (χωρις να θελω να σου αλαξω γνωμη) θα σου προτεινα ενα ικροσωμο ειδος π.χ. γκριφον-κανις , γιορκσαιρ κ.τ.λ.
βεβαια θελουν πολυ περιποιηση απο τα μεγαλα ειδη , αλλα ειναι πανεμορφα....
εγω εχω ενα γκριφον κανις και το μονο προβλημα που αντιμετοπησα ηταν οτι καποτε δαγκοσε τον θειο μου (η επιθετηκοτητα του ειδους) ....

[gwgw]

βρε παιδια, το ονειρο του ανθρωπου ειναι να αποκτησει ενα κολλευ..

μια χαρα ζωα ειναι και για παιδια οτι πρεπει..

σαφως και ολοι μας θα ηταν προτιμοτερο να διαλεγουμε αδεσποτα ή ημιαιμα, αλλα το οτι εχε παιδια και θελει να ξερει απο πριν με τι ζωο θα εχει να κανει είναι οντως καταλυτικος παραγοντας στην επιλογη του σκυλου..

Εγω δε νομιζω οτι πρεπει να συμβιβαστει με κατι αλλο, και θεωρω οτι πρεπει να παρει το σκυλι που παντα του αρεσε, ηθελε, γουσταρε...!! ετσι θα το χαρει και παραπανω..!

και γω μια ζωη ειχα αδεσποτα και για πρωτη φορα στη ζωη μου απεκτησα τα σκυλια που παντα θαυμαζα... αυτο δε μειωνει ουτε τα προηγουμενα, γιατι και εκεινα μου εδωσαν απιστευτα συναισθηματα, αγαπη και ολη τους τη ζωη..
ΑΛΛΑ, το να εκπληρωνεις τα ονειρα σου, ειναι σπουδαια υποθεση...


Να το παρεις το κολλευ, απλα προσεξε , απο που θα το παρεις..

[candus]

Το ζήτημα για μένα δεν είναι αν θα σώσει κανείς ένα αδέσποτο (που στο κάτω κάτω όλα τα ζώα "αδέσποτα", δηλαδή ελεύθερα έπρεπε να είναι και όχι με σκλάβοι με ... αφεντικά)

Κώστα θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω μαζί σου. Πολλοί άνθρωποι κάνουν το λάθος να πιστεύουν ότι και ο σκύλος τους είναι άνθρωπος, με ανθρώπινες ανάγκες και σκέψη. Αυτό είναι τελείως λάθος και νομίζω ότι το κάνεις και εσύ. Ο σκύλος είναι ζώο που ζει σε αγέλη με αυστηρή ιεραρχία. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ο αρχηγός "αφεντικό", ο υπαρχηγός κλπ μέχρι τον τελευταίο. Ο σκύλος έχει ανάγκη αυτήν την ιεραρχία και δεν θα ήθελε να ζει χωρίς αφεντικά "ελεύθερος". Με απλά λόγια θέλει ή να είναι το αφεντικό ή να έχει αφεντικό, γιατί έτσι λειτουργεί η συνοχή της ομάδας και νιώθει ασφάλεια. Έτσι εξηγείται γιατί όταν είναι κουτάβια 6-7 μηνών, αντιδρούν στο ανθρώπινο αφεντικό τους, γιατί πιστεύουν ότι μπορεί να γίνουν αρχηγοί. Και η αλήθεια είναι ότι πολλά σκυλιά γίνονται τελικά αφεντικά της οικογένειας (βλέπε σκύλοι που γαβγίζουν στο αφεντικό τους ή δεν ακούνε εντολές κλπ). Πρέπει λοιπόν με υπομονή και διάφορες τεχνικές να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι εμείς είμαστε τα αφεντικά (παίρνει κάποιους μήνες αυτό). Έτσι νιώθουν ασφάλεια δίπλα μας και γι' αυτό μας έχουν ανάγκη. Τέλος θέλω να τονίσω ότι είναι σημαντικό ο σκύλος μας, να συνειδητοποιήσει ότι είναι τελευταίος στην ιεραρχία του σπιτιού (μετά από παιδιά, γιαγιάδες κλπ) ώστε να ζεί ήρεμα μαζί μας.
-------------------------
και νομίζω είναι πολύ ακραία η άποψη ότι όλοι οι σκύλοι θα έπρεπε να είναι αδέσποτοι ή ελεύθεροι. Ο σκύλος έχει εξημερωθεί και είναι δίπλα στον άνθρωπο από τα προϊστορικά χρόνια. Με λίγα λόγια ο άνθρωπος δημιούργησε αυτό το "είδος" από τον λύκο. Τώρα λοιπόν έχει την ευθύνη να του δώσει την προσοχή που του αξίζει. Αν ο σκύλος δεν μπορεί να ζήσει στην άγρια φύση, τότε ποια η χρησιμότητα να ζει ελεύθερος μέσα στις πόλεις???
-------------------------
Τα τελευταία χιλιάδες χρόνια ο σκύλος, ήταν δίπλα στον άνθρωπο. Ως φύλακας, ως βοηθός στο κυνήγι, ως σύντροφος. Σήμερα λοιπόν, με την εξέλιξη του πολιτισμού του, που δεν τον χρειάζεται πλέον όσο παλαιότερα, πρέπει να τον αμολήσει στους δρόμους της πόλης? Σε ποιον αρέσει αυτή η εικόνα με τα άρρωστα αδέσποτα?

[GAIA LYKAIA]

dimitris21 - Συμφωνώ απολύτως, το πιό αναγκαίο πράγμα γιά έναν σκύλο είναι η ανθρώπινη παρουσία - τίποτα δεν είναι πιό σημαντικό

KwstasV - Αν κατάλαβες από το τίτλο υπάρχει ήδη post που χαρίζουν κόλεϋ http://www.aquatek.gr/vb/showthread.php?t=19816.
Σχετικά με το σχόλιο σου "Τα αδέσποτα που γεννιούνται αδέσποτα επιβιώνουν σε μεγάλο βαθμό..." είναι ολίγον τι άστοχο, αν αναλογιστεί κανείς ότι στα αδέσποτα δεν επιβιώνει τον 1ο χρόνο ούτε το 1 στα δέκα και η αναμενώμενη διάρκεια ζωής τους είναι τα 2½ χρόνια....

Όπως αναφέρει και ο accnt, η πιό σημαντική παράμετρος στο πρόβλημα των σκύλων (και των ζώων γενικότερα.... και της Φύσησς ειδικότερα στην Ελλάδα) είναι η έλλειψη βασικής παιδίας γύρω από το περιβάλον.

Στο θέμα Pet Shop - Εκτροφέα έχω αναφερθεί σε προηγούμενο post.

Και φυσικά αφού υπάρχει οικογένεια που ήδη είχε το σκύλο θα ξέρεις και τις ιδιοτροπίες και τις συνήθειές του, κάτι που μπορεί να είναι πολύ θετικό.

Φυσικά, συμφωνώ απόλυτα με τη gwgw, πάρε το σκυλί που θέλεις για να είσαι ευτυχισμένος μαζί του και αυτός μαζί σου...

ΥΓ. Τι θα κάνω επιτέλους με το Echinodorus tenellus μου?

[lucy]

Αρχική Δημοσίευση από gwgw

βρε παιδια, το ονειρο του ανθρωπου ειναι να αποκτησει ενα κολλευ..

μια χαρα ζωα ειναι και για παιδια οτι πρεπει..

σαφως και ολοι μας θα ηταν προτιμοτερο να διαλεγουμε αδεσποτα ή ημιαιμα, αλλα το οτι εχει παιδια και θελει να ξερει απο πριν με τι ζωο θα εχει να κανει είναι οντως καταλυτικος παραγοντας στην επιλογη του σκυλου..

...

Συμφωνώ απόλυτα! Τα κόλλευ έχουν πολύ καλό χαρακτήρα!

Εγώ πάντως που ήμουν πάντα της γνώμης να παίρνουμε αδέσποτο για να το σώσουμε, έχω αλλάξει γνώμη, γιατί όσα αδέσποτα (ουκ ολίγα) μάζεψα μου βγήκαν εντελώς σκάρτα. Δαγκώματα, ζημιές, επίθεση σε κοτέτσι και πνίξιμο ΟΛΕΣ τις κότες, πάπιες κτλ, τσαμπουκάδες σ' εμάς τους ίδιους που τα πήραμε από κουταβάκια, τα πήγαμε στο γιατρό όσα ήταν πληγωμένα ή άρρωστα, μέχρι και μέσα στην αποθήκη έμπαινε κάποιο για να τα κάνει εκεί!!!!! Και πάντα σε μεγάλες αυλές, με συνεχή παρουσία περιποίηση και αγάπη.

[Ryu]

Εγώ πάντως που ήμουν πάντα της γνώμης να παίρνουμε αδέσποτο για να το σώσουμε, έχω αλλάξει γνώμη, γιατί όσα αδέσποτα (ουκ ολίγα) μάζεψα μου βγήκαν εντελώς σκάρτα. Δαγκώματα, ζημιές, επίθεση σε κοτέτσι και πνίξιμο ΟΛΕΣ τις κότες, πάπιες κτλ, τσαμπουκάδες σ' εμάς τους ίδιους που τα πήραμε από κουταβάκια, τα πήγαμε στο γιατρό όσα ήταν πληγωμένα ή άρρωστα, μέχρι και μέσα στην αποθήκη έμπαινε κάποιο για να τα κάνει εκεί!!!!! Και πάντα σε μεγάλες αυλές, με συνεχή παρουσία περιποίηση και αγάπη.[/FONT][/COLOR]

διαφωνω απολυτα.εχω 6 σκυλια.τα 4 πρωην αδεσποτα και εχω σωση παρα πολλα απο τον δρομο και τους εχω βρει καλα σπιτια και εχουν γινει ολλα τους πολυ καλα σκυλια.το σκυλι ειναι οπως το μεγαλωσεις.τα δικα μου μεγαλωσαν μαζι με αλλα ζωα και δεν εχω προβλημα.και εξαλου ειναι λογικο να βλεπει τα αλλα ζωα σαν θυραμα αφου ειναι απο την φυση του ζωο κυνηγος.

[candus]

Εγώ πάντως που ήμουν πάντα της γνώμης να παίρνουμε αδέσποτο για να το σώσουμε, έχω αλλάξει γνώμη, γιατί όσα αδέσποτα (ουκ ολίγα) μάζεψα μου βγήκαν εντελώς σκάρτα. Δαγκώματα, ζημιές, επίθεση σε κοτέτσι και πνίξιμο ΟΛΕΣ τις κότες, πάπιες κτλ, τσαμπουκάδες σ' εμάς τους ίδιους που τα πήραμε από κουταβάκια, τα πήγαμε στο γιατρό όσα ήταν πληγωμένα ή άρρωστα, μέχρι και μέσα στην αποθήκη έμπαινε κάποιο για να τα κάνει εκεί!!!!! Και πάντα σε μεγάλες αυλές, με συνεχή παρουσία περιποίηση και αγάπη.

Συμφωνώ απόλυτα με τον Ryu. Lucy πρέπει να προσέχουμε τι γράφουμε, γιατί δημιουργούμε λάθος εντυπώσεις σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν. Κατ' αρχήν πως είναι δυνατό να συμβαίνει αυτό που λες, αφού τα περισσότερα αδέσποτα που κυκλοφορούν είναι καθαρόαιμα ή ημίαιμα (δηλαδή διασταύρωση δύο καθαρόαιμων). Δηλαδή ένα αδέσποτο Λαμπραντόρ θα πνίγει κότες και θα δαγκώνει, ενώ ένα σπιτίσιο όχι? Η' ένα ημίαιμο Λαμπραντόρ διασταύρωση με γκόλντεν θα κάνει τσαμπουκά και ένα σπιτίσιο ροντβάιλερ θα είναι αγγελούδι? Μήπως υπάρχουν γονίδια αδέσποτου και δεν το ξέρω? Αυτό που γράφεις είναι εντελώς αντίθετο και στην επιστήμη της βιολογίας αλλά και στην εμπειρία από αδέσποτα. Κατ' αρχήν ο χαρακτήρας του κάθε σκυλιού οφείλεται αποκλειστικά σε δύο παράγοντες : 1ον Στα γονίδια του (τα οποία κληρονομεί από τους προγόνους του), 2ον και σημαντικότερο στην ανατροφή και εκπαίδευση που θα λάβει, δηλαδή στα αφεντικά του.
Αντίθετα με όσα γράφεις, η εμπειρία μου είναι ότι όταν μαζέψεις ένα αδέσποτο, αυτό το εκτιμάει και στο ανταποδίδει. Αρκεί να ξέρεις να φερθείς σε ένα σκύλο, και να τον εκπαιδεύσεις κατάλληλα. Ας μην δυσφημούμε λοιπόν τα καημένα τα αδέσποτα. Αρκετά προβλήματα έχουν ήδη!!!

[JONNY]

Όλα τα σκυλιά ημίαιμα ή "καθαρά" δεν υπόκεινται σε στανταρ χαρακτήρα υπάρχει περίπτωση να πάρεις κόλλευ από εκτροφέα και να σου βγεί ψυχοπάθης,να πάρεις πιτ-μπουλ και να σου βγεί προβατάκι και να πάρεις ημίαιμο και να σου γίνει πρωταθλητής σε αγώνες υπακόης!
Το θέμα είναι να πάρει το κόλλευ ο άνθρωπος,αλλά να μην επαναπαυθεί στο 'οτι τα κόλλευ είναι καλά με τα παιδιά,αν δεν το μάθεις να είναι καλό λυπάμαι αλλά δεν........!
Χρόνο,αγάπη και ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ!

[candus]

Συμφωνώ μαζί σου στο δεύτερο σκέλος, γι αυτό είναι μεγάλο λάθος να δυσφημίζουμε έτσι τα αδέσποτα. Ωστόσο οι περιπτώσεις που αναφέρεις είναι οι εξαιρέσεις του κανόνα. Δηλαδή, υπάρχουν στανταρ τα οποία βρίσκεις στις ράτσες. Αυτά όμως είναι γενικά χαρακτηριστικά (κυρίως εργασιακά) και δεν αφορούν πτυχές του χαρακτήρα που διαμορφώνονται. Τα χαρακτηριστικά αυτά έχουν να κάνουν με τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε η ράτσα. Για παράδειγμα τα bullmustif είχαν εκτραφεί για να συλλαμβάνουν ληστές στους αγρούς. Ετσι είναι ράτσα με πολύ ισχυρό χαρακτήρα που αγριεύει εύκολα. Βέβαια με την οικογένεια του είναι βούτυρο αλλά με τους ξένους πολύ επιφυλακτικό. Λόγω του ισχυρού χαρακτήρα, η ράτσα είναι ακατάλληλη για άπειρους ή μαλακούς ιδιοκτήτες. Αντίθετα μια ράτσα κυνηγόσκυλου πχ beagle είναι τόσο φιλική με τους ξένους, που είναι ακατάλληλή για φύλαξη. Θέλω να πω με τα παραπάνω ότι έχει θετικά η επιλογή ενός σκύλου ράτσας, ειδικά από ανθρώπους που παίρνουν σκυλί για πρώτη φορά ή που το θέλουν για συγκεκριμένη εργασία. Και αυτό γιατί τα χαρακτηριστικά ενός σκύλου ράτσας είναι κατά μεγάλο ποσοστό προβλέψιμα. Κάποιος όμως που ξέρει, μπορεί να επιλέξει ένα ημίαιμο το οποίο θα του βγει "διαμάντι" και θα κάνει και μία πολύ καλή πράξη.
Το σημαντικό στην όλη υπόθεση, και αυτό είναι το μύνημα που θα ήθελα να περάσω, είναι να είμαστε συνειδητοποιημένοι πριν αποφασίσουμε να βάλουμε στη ζωή μας ένα ζώο και πόσο μάλλον ένα σκυλί.

[kastmaniac]

Έχω τον σκύλο μου εδώ και 5 χρόνια. Τον βρήκα μισοπεθαμένο και εγκαταλελειμμένο στον δρόμο. Όταν τον μάζεψα έδειχνε σαν ένα μισοπεθαμένο κοπρόσκυλο. Μετά από λίγες εβδομάδες πήρε τα πάνω του. Όταν τον πήγα στην κτηνίατρο μου για εμβόλια μου υπέδειξε δύο πράγματα που δεν τα είχα πάρει χαμπάρι στην αρχή. Πρώτο ότι ο σκύλος είναι καθαρόαιμο Δαλματίας και δεύτερο ότι είχε τατουάζ στο αυτί. το πρώτο δεν με ένοιαζε μιας και δεν το πήρα για καθαρόαιμο αλλά γιατί με κοίταξε με ένα τρόπο που με έκανε να καταλάβω ότι θα μείνουμε μαζί. Το δεύτερο όμως με ένοιαξε πολύ γιατί σκέφτηκα ότι κάποιος τον έχασε και μπορεί να είναι στεναχωρημένος. Ψάξαμε και βρήκαμε (εκείνη δηλαδή το εντόπισε) από που είχε φύγει ο σκύλος. Με μικτά συναισθήματα του τηλεφώνησα. Εκείνος ήταν Χανιά ενώ εγώ Ηράκλειο. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Όταν του τηλεφώνησα μου τα μάσαγε. Ξέρεις δεν έχω χώρο με τα παιδιά τώρα που μεγάλωσε, είναι έξοδο, καλά φερε τον και θα δούμε. Μετά από λίγο ο πονηρίδης (που τον έφερε σχεδόν 1 έτους στο Ηράκλειο για να τον εγκαταλείψει και να μην μπορεί να γυρίσει - τον βρήκα κοντά στην Εθνική οδό) μου είπε να τον κρατήσω αν θέλω και να του στείλω 300€ και είμαστε εντάξει. Φυσικά και εγώ του είπα να πάει να <<<<<<< του έδωσα τη διεύθυνση μου και του είπα αν έχει άντερα να έρθει να τον πάρει και να του δώσω τα 3 από τα τριακόσια.. . . . .

Φυσικά και δεν φάνηκε. Ευτυχώς για εμένα (και τον Αλκή ελπίζω) έχω δίπλα ένα σύντροφο για όσο καιρό θελήσει ο Θεός ένας από τους δύο μας να φύγει πρώτος. Παιδεία δεν υπάρχει δυστυχώς. Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ στο να πάρει κάποιος ένα ζωντανό που το θέλει. Πριν το πάρει όμως θα ήθελα να σκεφτεί τα εξής:

Ένα μεσαίο προς μεγάλο σκυλί (σαν το δικό μου ή ένα κολλέυ) κοστίζει στη συντήρηση του γύρω στα χίλια ευρώ ετησίως (τροφές, βιταμίνες, εμβόλια, καλλυντικά, χαπάκια, καθαρισμούς, και χίλια δυο άλλα). Απαιτεί όμως και τουλάχιστο δυο μεγάλες βόλτες ημερησίως (πρωί - βράδυ / βρέξει - χιονίσει) από 30 - 40 λεπτά την φορά. Ας είναι μεγάλο το σπίτι. Ο δικός μου ζει σε ελεύθερα 230 τετραγωνικά.

Αν κάποιος τα σκεφτεί όλα αυτά και εξακολουθεί να θέλει φυσικά και να το πάρει τον σκύλο. Θα πάρει μια απόφαση με διάρκεια ζωής πάνω από 10 έτη . . . . .

Πάντως και μια βόλτα στις φιλοζωικές δεν βλάπτει.

[candus]

Απίστευτο! Αντί να μπει φυλακή, όπως θα έμπαινε σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος, ήθελε να βγάλει και λεφτά.

Πάντως ρε παιδιά, δεν είναι απαράδεκτο για μια υποτίθετε προχωρημένη χώρα, να έχει τέτοιο πρόβλημα με τα αδέσποτα? Δεν πρέπει να κάνουμε κάτι γι αυτό?

Υ.Γ. : Καλά ε, kastmaniac είναι κούκλος ο δικός σου. φτου σου αγόρι μου...

[s-vitzi]

Αρχική Δημοσίευση από n_karas

Απίστευτο! Αντί να μπει φυλακή, όπως θα έμπαινε σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος, ήθελε να βγάλει και λεφτά.

Ε λοιπον κυριοι,ξερετε τι θελει αυτος?
Μια ομαδικη πλακα.Να τον παρουν καμια 20αρια ατομα τηλεφωνο,δηθεν
οτι βρηκανε παρατημενα καθαροαιμα σκυλια ρατσας(διαφορετικης ο καθενας) ως σεσημασμενο... ασυνειδητο

Παρεπιπτοντως,επειδη αγαπαω τα ζωα,κι ιδιαιτερα τα σκυλια,δεν εχω ακομη παρει σκυλο μην μπορωντας να του προσφερω αυτα που χρειαζεται.

[Ryu]

πολυ ωραιος ο δαλματος σου.γλυκας!

[lucy]

Μια ζωή είχα σκύλο στην αυλή μου.
Τα αδέσποτα τα μαζεύαμε και τα φροντίζαμε με τον ίδιο τρόπο που φροντίζαμε και αυτά που παίρναμε από κάποιο σπίτι. Σκύλο ράτσας δεν είχα ποτέ, εκτός τα 3 τελευταία. Οπότε δεν νομίζω να υπάρχουν γονίδια αδέσποτου. Κι αυτή την ευγνωμοσύνη των αδέσποτων δεν την γνώρισα ποτέ. Ίσως να ήμουν πολύ άτυχη. Κάποιοι μας είπαν ότι τα παραχαϊδεύουμε γι αυτό μας "παίρνουν τον αέρα".

Η πρώτη φορά που πήρα σκύλο ράτσας- κι αυτό όχι γιατί το επιδίωξα, μου το χάρισαν -ήταν ένα ποιμενικό γερμανικό. Τέλειο ζώο ο Φρίξος μου! Ακόμα έχουμε φωτογραφίες του και τον θυμόμαστε με αγάπη.
Πέθανε 3 ετών από επιληψία. Παρόλο που ήταν πολύ επικίνδυνος όταν τον έπιανε η κρίση, τον φροντίζαμε μέχρι το τέλος. Έπεσε σε κώμα και τότε ο κτηνίατρος μας έπεισε να του κάνει ευθανασία για να μην βασανιζόμαστε εμείς, γιατί ο Φρίξος δεν καταλάβαινε πλέον τίποτα.

Τώρα έχω ένα ποιμενικό καυκάσιο την Άυλα που έχει πολύ καλό χαρακτήρα, και ένα νέας γης τον Οσάμα που είναι ένας αγαθός γίγαντας, ακατάλληλος για φύλακας αφού είναι "χαζόσκυλο" και κουνάει την ουρά σε όλους. Κάνουνε του κόσμου τις ζημιές και είναι σκυλιά ράτσας, αγορασμένα παρακαλώ, μασάνε παπούτσια, σκορπάνε αντικείμενα, ξεσκίζουνε καπέλα και γενικώς τρέμουμε μην ξεχάσουμε κάτι και το βρουν. Κι όμως τα αγαπάμε και προσπαθούμε να τα εκπαιδεύσουμε, στο κάτω- κάτω ακόμα είναι 1 και 1,5 ετών. Έχουν- όπως όλα που είχαμε- τα εμβόλιά τους, ακόμα και το μαγειρεμένο φαγητό τους, κι όχι κροκέτες και κονσέρβες.

Συγνώμη για το κατεβατό αλλά με πείραξε πολύ που παρεξηγήθηκα. Αγαπάμε τα ζώα ουσιαστικά κι όχι μόνο με λόγια. Αλλά ένα αχάριστο ζώο ... γιατί να μην πω ότι είναι αχάριστο;

[GAIA LYKAIA]

Όλα τα σκυλιά (όπως όλα τα ζώα) διαθέτουν χαρακτήρα. Και ο χαρακτήρας αποτελεί ένα εργαλείο επιβίωσης, βάση του οποίου ο οργανισμός επιβιώνει ή όχι και συνεισφέρει στη διαιώνιση ή μη και αυτού του ηθολογικού πλέον χαρακτηριστικού. Ο χαρακτήρας διαθέτει στοιχεία τα οποία είναι "ανοιχτά" προς το περιβάλλον και διαμορφώνονται από αυτό (κάποια σε μεγάλο βαθμό και κάποια σε λιγότερο) και κάποια άλλα που είναι "κλειστά". Το ποσοστό των "ανοιχτών" στοιχείων ποικίλει από ζώο σε ζώο, καθώς ποικίλει και ο βαθμός ελευθερίας που τα στοιχεία αυτά έχουν.

Όταν η εκτροφή είναι ισσοροπημμένη και ο εκτροφέας λαμβάνει υπόψην του και το χαρακτήρα του ζώου πέραν της μορφολογίας του, μπορούν να προέλθουν γραμμές (εκτροφικές γραμμές) με τα αρεστά χαρακτηριστικά. Όχι όλα τα παραγόμενα ζώα θα έχουν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά και όχι στον ίδιο βαθμό. Εναπόκειται στον εκτροφέα να επιλέξει ποια από τα κουτάβια του θα αποτελέσουν την επόμενη αναπαραγωγική γενεά και ποια θα δοθούν σε νέους ιδιοκτήτες. Από αυτά, εναπόκειται πάλι στον εκτροφέα να ταιριάξει τους χαρακτήρες των κουταβιών με των ιδιοκτητών, ή να ενημερώσει τον νέο ιδιοκτήτη για τον χαρακτήρα του κουταβιού. Οπότε ο εκτροφέας μπορεί μόνο να διαμορφώσει ως ένα βαθμό τη σύνθεση των «ανοιχτών» στοιχείων (ποια «ανοιχτά» στοιχεία είναι ισχυρά και ποια είναι ασθενέστερα), οπότε να διαμορφώσει το ηθολογικό υπόστρωμα του κουταβιού που προσφέρει.

Εναπόκειται πλήρως στον νέο ιδιοκτήτη να διαμορφώσει το κουτάβι ως προς τα «ανοιχτά» στοιχεία του χαρακτήρα του. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να δεχθεί και να κατανοήσει ο νέος ιδιοκτήτης είναι ότι το σκυλί του είναι ένα ζώο αγέλης και όχι μια τετράποδη έκδοση ενός μικρού ανθρώπου. Οι εν γένει ανθρώπινοι συναισθηματισμοί καταστρέφουν το χαρακτήρα του σκυλιού, και μάλιστα στην πιο εύπλαστη περίοδο του και σε αυτήν που εντυπώνεται πιο βαθιά από οποιαδήποτε άλλη στη ψυχοσύνθεσή του. Το αποτέλεσμα είναι ένα σκυλί το οποίο δε ξέρει τη θέση του (αφού έχει λάβει ΟΛΑ τα λάθος μηνύματα από τα άλλα μέλη της αγέλης του) και πράττει κατά το δοκούν (τρώει ότι θέλει, πάει όπου θέλει, κάνει ότι θέλει). Και μετά έρχεται ο άνθρωπος ιδιοκτήτης του και το τιμωρεί για τις ζημιές που έχει κάνει.... Για τις οποίες ευθύνεται ο ίδιος, αφού αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός. Αυτός έδωσε στο σκύλο τις ελευθερίες που έχει, τις οποίες διαμόρφωσε όταν ήταν ακόμα κουτάβι. Το να είσαι αυστηρός με ένα κουτάβι δεν συνεπάγεται να είσαι σκληρός ή αυταρχικός. Το να του δηλώνεις με συνέπεια και συνέχεια (πάντα την ίδια αντίδραση και όχι άλλη όταν είμαι ξεκούραστος και θέλω να παίξω με το κουτάβι και άλλη όταν είμαι κουρασμένος και δεν έχω διάθεση) το τι επιτρέπεται και τι όχι δεν είναι άκαρδο, αλλά απεναντίας του ξεκαθαρίζει πια είναι η θέση του μέσα στην αγέλη (οικογένεια) στην οποία εισήλθε και του απαντάει στο ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΟ ερώτημα της ζωής του (ποια είναι η θέση μου μέσα στην ιεραρχία της αγέλης μου).

Τα σκυλιά, όπως και τα παιδιά, χρειάζονται κανόνες για να αναπτυχθούν σωστά.

[lucy]

Για να καταλάβω καλύτερα για πες μου πως θα τα κάνω να σταματήσουν ... π.χ. να τρώνε τα παπούτσια;
Για να καταλάβω και το λάθος που κάνω!

[Ryu]

παρτους περισσοτερα παιχνιδια,κοκκαλα κλπ.και περνα περισσοτερο χρονο μαζι τους!και βαλε τα παπουτσια σε μερος που δεν θα μπορουν να τα παρουν.

[delta66]

-Φιλε, πριν παρεις σκυλο, 1ον φροντισε να βρεις καποιον ή καλυτερα καποιους που εχουν αυτη τη ρατσα (λυκοσκυλο π.χ.) και ρωτα τους τα παντα, ασε να σου πουν και αυτοι πραγματα που δεν εχεις σκεφτει 2ον παρε και ενα βιβλιο σχετικο με τη ρατσα.
BTW τα λυκοσκυλα ειναι για μενα η καλυτερη επιλογη (πανεξυπνα κλπ)
ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
και προς θεου ποτε παιδια να μη βγαζουν μονα τους βολτα τα σκυλια.
Εχω δει ασχημα πραγματα να γινονται μπροστα στα ματια μου.
-Βασικη συμβουλη για να αποφυγεις ζημιες κλπ. παρτο οσο γινεται μικροτερο (40 ημερων π.χ, μολις απογαλακτιστει) και φροντισε να καταλαβει το κουταβι οτι εσυ εισαι ο "αρχηγος της αγελης".
Δεν χρειαζεται κακομεταχειρηση, μια αυστηρη φωνη ενα αγριοκοιταγμα φτανει. Το χειροτερο που μπορεις να κανεις, τυλιξε ΕΝΑ φυλλο εφημεριδας και κανε οτι το κουνας απειλητικα απο πανω του.
Αν σου παρει τον αερα το κουταβι θα περασεις ασχημα ολη του τη ζωη.
Η δικια μου η "Νταιζυ" ειναι απο τη χειροτερη σε θεματα υπακοης ρατσα.
Δαλματιας.
Φημιζονται για την "τρελλα" τους.
Παρολα αυτα, δεν χρειαζεται να της πω τιποτα πλεον. Καταλαβαινει μονη της τα παντα.
Βολτα βγαινουμε χωρις λουρι, και περναμε τη λεωφορο διπλα διπλα αφου περιμενει να ακουσει "παμε".
Και πολλα πολλα αλλα.
Ολα αυτα τα εμαθε με 1.αγαπη 2. πολυωρη ενασχοληση οταν ηταν κουταβι
3. υπομονη και 4. λιγη αυστηροτητα οταν ηταν αναγκαιο.
Ο σκυλος ειναι οντος ο καλυτερος φιλος του ανθρωπου.
Δεν προκειται να σε προδοσει ΠΟΤΕ.
ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΣΕΙς ΟΥΤΕ ΕΣΥ.
ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΗΝΗ Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΕΝΟΣ ΖΩΟΥ.
ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΟΣ ΜΗ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.

DAIZY 3 ημερων
Συνημμένο Αρχείο 10515
DAIZY 1,5 μηνων
Συνημμένο Αρχείο 10514

DAIZY 6 μηνων
Συνημμένο Αρχείο 10513

DAIZY 5 χρονων
Συνημμένο Αρχείο 10516


Υ.Γ τα πλεονεκτηματα και τα μειονεκτηματα της καθε ρατσας ειναι σχετικο.
Αν δεν ασχοληθεις σοβαρα μην περιμενεις απο μονος του ο "σκυλος ρατσας" να εξελιχθει σε σκυλο ρατσας.
Το πιθανοτερο ειναι να αποκτησεις ενα ΚΟΠΡΟ ρατσας.

[lucy]

Έδεινα πάντα και δίνω αγάπη. Παρουσία καθημερινή και παιχνίδια μαζί μας αλλά και με αντικείμενα, ιδίως μπάλες, υφάσματα για την διελκιστίδα κ.α.
Υπάρχει πάντα αυστηρότητα χωρίς ξυλοδαρμούς. Υπομονή έκανα, και κάνω.
Τα περισσότερα τα πήρα από κουταβάκια όταν τα εβρισκα, συνήθως, να κλαίνε πεταμένα κάπου, από κάποιον ασυνήδητο. Μωρά πήρα και τα 3 ράτσας.

Αλλά όλα αυτά είναι αόριστα, θα ήθελα κάτι πιο συγκεκριμένο στο παράδειγμα που είπα. Μου είπαν για καφτερή πιπεριά στα παπούτσια. Το θεώρησα βάρβαρο και δεν το έκανα.

Και να πω ακόμα ότι δεν είμαι ο άνθρωπος που πέρνει ένα σκυλί, το πετάει στην αυλή με μια κονσέρβα και έχει απαιτήσεις. Χωρίς κανενα δισταγμό λέω άνετα ότι έδωσα στα ζώα μου πολύ ψυχή, όχι απλά χρόνο και φροντίδα, και όταν θυμάμαι πως κλαίγαμε οικογενειακώς για τα σκυλιά που χάσαμε, δεν μου αρέσει να με αντιμετωπίζουν σαν αδιάφορη και ανίδεη από σκυλιά, την στιγμή μάλιστα που η άποψή μου για τα αδέσποτα είναι αποτέλεσμα εμπειρίας που έχω από παιδί. Το ότι τα τελευταία 3 σκυλιά μου, είναι ράτσας δεν ήταν δική μου επιλογή. Το πρώτο μου το χάρισαν, τα άλλα ήταν επιλογή του αδερφού μου. Κι όταν αυτά θα πεθάνουν, (μετά από 10-16 χρόνια; ) αν κάποιος δεν μου χαρίσει κάποιο, θα πάρω ένα αδέσποτο πάλι, γιατί τότε τα παιδιά μου θα είναι μεγάλα και δεν θα με νοιάζει αν θα βγει κοπρόσκυλο. Τώρα όμως που έχω μικρά παιδιά, αν ο αδερφός μου δεν αγόραζε αυτά, θα διάλεγα ένα μεγαλόσωμο με κύριο χαρακτηρηστικό της ράτσας του τον ήπιο χαρακτήρα.
Το ότι υπάρχει περίπτωση να μην έχει τον χαρακτήρα που συνήθως χαρακτηρίζει την ράτσα αυτό δεν σημαίνει ότι θα βάλω στην ίδια αυλή με τα παιδιά μου ένα ροτβάιλερ, με την ελπίδα ότι θα είναι καλό, αλλά ούτε κι ένα αδέσποτο ή από σπίτι, που όμως είναι ... διασταύρωση από άγνωστες ράτσες, με την ελπίδα πάλι ότι θα είναι καλό, και με την πεποίθηση ότι τα αδέσποτα δείχνουν ευγνωμοσύνη.
Όταν έχω παιδιά θα προσέξω τι ζώο θα βάλω στην αυλή και πως θα του φέρονται τα παιδιά, για να υπάρξει η κάλύτερη κατα το δυνατό συμβίωση.
.........
Αυτά!

[delta66]

ερωτηση:
εδωσες οδοντιατρικο κοκαλο να μασαει?
Αν οχι δωσε και κρυψε τα παπουτσια.
φιλικα
Σπυρος Δελτα

[Minakki]

Αρχική Δημοσίευση από lucy

Για να καταλάβω καλύτερα για πες μου πως θα τα κάνω να σταματήσουν ... π.χ. να τρώνε τα παπούτσια;
Για να καταλάβω και το λάθος που κάνω!

Καλησπέρα. Συγνώμη για την παρέμβαση. Δεν νομίζω ότι κάνεις κάποιο λάθος, και μην το βλέπεις έτσι.
Διάβασα για το πρόβλημα που έχεις με το δάγκωμα και μασούλημα των παπουτσιών. Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω, αλλά η εμπειρία μου έχει δείξει ότι τα μικρά σκυλάκια και μέχρι τα 3 τους χρόνια μασουλάνε αβέρτα και ειδικά οτιδήποτε παπουτσοειδές. Η καλύτερη σου λύση είναι να εξαφανίζεις τα παπούτσια από την μέση για να μην μπορεί να τα βρεί. Ολα τα άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες. Μην ξεχνάς, είναι σαν τα μικρά παιδιά.... όλο σκανδαλιές και τους τρώνε τα δόντια αφάνταστα.

[lucy]

Αρχική Δημοσίευση από Minakki

Καλησπέρα. Συγνώμη για την παρέμβαση. Δεν νομίζω ότι κάνεις κάποιο λάθος, και μην το βλέπεις έτσι.
Διάβασα για το πρόβλημα που έχεις με το δάγκωμα και μασούλημα των παπουτσιών. Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω, αλλά η εμπειρία μου έχει δείξει ότι τα μικρά σκυλάκια και μέχρι τα 3 τους χρόνια μασουλάνε αβέρτα και ειδικά οτιδήποτε παπουτσοειδές. Η καλύτερη σου λύση είναι να εξαφανίζεις τα παπούτσια από την μέση για να μην μπορεί να τα βρεί. Ολα τα άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες. Μην ξεχνάς, είναι σαν τα μικρά παιδιά.... όλο σκανδαλιές και τους τρώνε τα δόντια αφάνταστα.

Το ξέρω, αυτό μου έμαθε η εμπειρία μου. Τα παπούτσια τα εξαφανίζουμε -μόνο έτσι τα σώζουμε - αλλά καμιά φορά κάτι ξεχνιέτε έξω και δεν το βρίσκει το πρωί. Τους έδωσα κι ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια τονίζοντας τις λέξεις "παπούτσι σου" και "παπούτσι μου". Λένε ότι τα σκυλιά ξεχωρίζουν τέτοιες λεπτομέριες. Αυτά το βιολί τους.
Το μόνο που κάνω, εκτός από το να λέω συνέχεια, είναι υπομονή να γίνουν 3 ετών.

[Ryu]

το να τοθς δινεις παλια παπουτσια τα εκπαιδευεις να περνουν ολλα τα παπουτσια για παιχνιδι.σιγα το σκυλι μην ξεχωριση το παπουτσι του με το πασπουτσι σου.ολλα την ιδια μυρωδια εχουν.......

[JONNY]

Kαι εγώ από τα σκούπιδια τον μάζεψα τον κοπράκο του avatar από 2μηνών,τώρα ειναι 18μηνών.Ελπίζω να σε βοηθήσει ο "τρόπος μου"(και εμένα μου τον προτεινάν).

Απο την πρώτη μέρα ο Γκέκας περιορίστηκε σε πάρκο για σκύλους,μια απλή περίφραξη που χωράει το κρεβάτι του,την πάνα(αν δεν την σκίζει) του και το νερό, για τις ώρες που λείπουμε από το διαμέρισμα για τις δουλειές μας και για τον βραδυνό ύπνο του,όλες τις αλλές ώρες η πορτά ήταν ανοιχτή.
Βέβαια η εισοδός του στο πάρκο εγίνε σιγά,σιγά να φανταστείς τις πρώτες μέρες και έγω εκεί μέσα την πέρναγα αρκετές ώρες μαζί του παίζοντας ή απλά καθόμουνα μαζί του.
Αυτό έγινε για να καταλάβει ότι όταν λείπουμε ή όταν κοιμόμαστε δεν πειράζει τίποτα έκτος από τα παιχνιδιά του και βέβαια ότι δεν τα κάνουμε παντού παρά μόνο στην πάνα.Για έξι μήνες μέτα παραλλήλα με εκπαίδευση υπακοής ήταν μέσα στο πάρκο,όταν τώρα μάσαγε κάτι που δεν έπρεπε δυνατή φώνη μαλώμα και πάντα του έδινα κάτι δίκο του να σκισεί,να το κανεί ότι θέλει και τον επιβραβευά μετά με χάδια ή λιχούδιες.
Μέτα από τους 6 μήνες τον τέσταρα με ανοιχτή πόρτα και μόνο στο σαλόνι ελευθερό(τα άλλα δωμάτια κλειστά),αν έβρησκα ζημιά όταν επέστρεφα το έκλεινα πάλι μέσα,οπότε σε κανένα μήνα του αφήσα σταδιακά όλα τα δώμάτια ανοιχτά και τα πράγματα μου σαν να μην έχω σκύλο,δεν κρύβω τίποτα και ο Γκέκας δεν πείραζει τίποτα,έχω να δώ ζημιά από όταν ήταν 7 μηνών.
Όσο για τα παλιά παπουτσιά που λές σε εμένα δουλέψε το σύστημα σου αλλά με μαξιλάρι(ήταν του υφάσματος ο δικός μου).Εχω ένα μαξιλάρη που το θεώρησε από την πρώτη στιγμή δικό του,αυτό του το άφησα να το σκιζεί και να το πιπιλάει πριν κοιμηθεί,με το που πλησίαζε αλλό έπεφτε κραξιμό όποτε ασχολήθηκε μόνο με αυτό και ακόμα το έχει πάντα μαζί του!

Συγνώμη αν κούρασα αλλά λίγο ελπίζω να βοήθησα.Με σωστές κινήσεις από κουτάβι δεν χρειάζεται να περιμένεις να γίνει 3χρονών για να χαλαρώσεις!

[lucy]

Με μια τσατίλα που τράβηξα, άλλαξα τα φώτα στο θέμα του Δημήτρη, και το έκανα "πως να εκπαιδεύσετε τη Λούσυ να εκπαιδεύσει τα σκυλιά της".

Δημήτρη συγνώμη!

JONNY ευχαριστώ για τις συμβουλές, κάνεις πολύ καλή δουλειά με το κουτάβι σου! Τα δικά μου αλωνίζουν σε 7 στρέμματα και το μόνο που με νοιάζει να τους μάθω είναι να μην τρώνε τα πράγματά μας.

Χθες "ξεχάσαμε" 4 ζευγάρια παπούτσια κι ένα ζευγάρι γάντια εργατικά, αυτά με δέρμα. Τα πήρανε όλα, αλλά δεν τα καταστρέψανε, ούτε τα ψάχναμε, ήταν όλα στην αγαπημένη τους γωνιά.
Βελτιονόμαστε!

[GAIA LYKAIA]

Αρχική Δημοσίευση από lucy

JONNY ευχαριστώ για τις συμβουλές, κάνεις πολύ καλή δουλειά με το κουτάβι σου! Τα δικά μου αλωνίζουν σε 7 στρέμματα και το μόνο που με νοιάζει να τους μάθω είναι να μην τρώνε τα πράγματά μας...

Η εκπαίδευση για σωστή συμπεριφορά είναι ένα ολοκληρωμένο πακέτο. Δεν μπορούμε να το φιλετοποιήσουμε.... Ή μαθαίνει να συμπεριφέρεται σωστά ή δε μαθαίνει. Η αγέλη δεν έχει ιδιόκτητα στοιχεία. Είναι μια μεγάλη communa... Οπότε δεν έχει "δεν πειράζεις τα δικά μου"... Έχει "δεν πειράζεις"... Η ιδιοκτησία είναι ανθρώπινη εφεύρεση. Δεν υφίσταται στο ζωϊκό βασίλειο (μιλάμε για συνθήκες αγέλης ή κοπαδιών ή σμηνών). Ακόμα και ένα σκυλί που έχει μάθει να μην πειράζει, αν δει τον ιδιοκτήτη του να μασάει ξαφνικά το πόδι από το τραπέζι, σε δεύτερο χρόνο θα πάει και αυτό να το δοκιμάσει...

[lucy]

Αρχική Δημοσίευση από GAIA LYKAIA

Η εκπαίδευση για σωστή συμπεριφορά είναι ένα ολοκληρωμένο πακέτο. Δεν μπορούμε να το φιλετοποιήσουμε.... Ή μαθαίνει να συμπεριφέρεται σωστά ή δε μαθαίνει. Η αγέλη δεν έχει ιδιόκτητα στοιχεία. Είναι μια μεγάλη communa... Οπότε δεν έχει "δεν πειράζεις τα δικά μου"... Έχει "δεν πειράζεις"... Η ιδιοκτησία είναι ανθρώπινη εφεύρεση. Δεν υφίσταται στο ζωϊκό βασίλειο (μιλάμε για συνθήκες αγέλης ή κοπαδιών ή σμηνών). Ακόμα και ένα σκυλί που έχει μάθει να μην πειράζει, αν δει τον ιδιοκτήτη του να μασάει ξαφνικά το πόδι από το τραπέζι, σε δεύτερο χρόνο θα πάει και αυτό να το δοκιμάσει...

Αυτό δεν το είχα σκεφτεί! Πολύ σωστό και λογικό!

Θυμάμαι τον Φρίξο μας (λυκόσκυλο), καθημερινά φορτώναμε το φοτρηγάκι μας με εμπορεύματα, και μια μέρα πήρε μια σκούπα και την έβαλε στο αυτοκίνητο. Από τότε πάντα του δίναμε κάτι και τον παρακινούσαμε να το πάει στο αυτοκίνητο. Η χαρά όλων μας δεν λεγόταν!!!