πολυ κριμα
δε νομιζω πως φταις σε κατι Πανο.
τωρα οι ενοχες που νιωθεις δε νομιζω οτι θα φυγουν οτι και να πουμε,αλλα αντικειμενικα αυτο που εχει σημασια, ειναι πως εζησε μια καλη ζωη το σκυλι και αυτο ειναι που μετραει.
η διαφορα του ανθρωπου απτα αλλα ζωα ειναι πως μπορει να ειναι πιο ευαισθητος(και πιο αναισθητος) απτα υπολοιπα ζωντανα.
οποτε μην το παιρνεις και πολυ κατακαρδα.ειναι ανθρωπινο να νιωθεις ενοχες και να το σκεφτεσαι.απτη στιγμη που εκανες οτι μπορουσες για το ζωντανο στην αναγκη του,πιστευω δεν πρεπει να εισαι και πολυ σκληρος με τον εαυτο σου.
και ειδικα εφοσον της προσφερες μια καλη ζωη οσο ηταν στα καλα της.
και το σκυλι το εβλεπε αυτο να εισαι σιγουρος.
ασχολησου με τον πονο του αποχωρισμου(φτανει αυτος απο μονος του) και μη σκεφτεσαι τα υπολοιπα.
οτι μπορουμε κανουμε ολοι μας σαν ανθρωποι.δεν τα γνωριζει ολα κανεις ουτε μπορουμε να παρουμε ευθυνη σαν ανθρωποι για πραγματα που δεν γνωριζουμε και ειναι πανω απτις δυνατοτητες μας.
τοσα ξερουμε τοσα κανουμε.
εκανες οτι καλυτερο μπορουσες και για το ζωντανο και για εσας,και πιστευω αυτο ειναι ανθρωπινο και αυτο μετραει πιο πολυ απο ολα.
να ζησετε να θυμαστε την παρεα της και οταν συνελθετε, να παρετε αλλο σκυλι και να του προσφερετε ακομα περισσοτερα.