Πριν από τέσσερα ή και περισσότερα χρόνια συνέλεξα περίπου δέκα μαύρους μεσογειακούς αχινούς διαμέτρου ενός εκατοστού. Σήμερα έχουν όλοι ξεπεράσει τα πέντε εκατοστά χωρίς να έχω απώλειες. Ο ρυθμός ανάπτυξής τους, βέβαια εξαρτάται από την ποσότητα τροφής που τους παρέχει το κλειστό σύστημα και σε καμία περίπτωση η αναφορά μου δεν αποτελεί τον κανόνα. Δεν παίρνω παρουσίες, αλλά τους βλέπω καθημερινά να δραστηριοποιούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ την ημέρα βλέπω κάποιους σε κάποιες εσοχές του βράχου, να παραμένουν αδρανείς. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στο φυσικό τους περιβάλλον.
Δεν τρέφονται αποκλειστικά με κοραλλινική άλγη αλλά με κάθε είδους διατομικής μορφής άλγης, κάνοντας εξαιρετική δουλειά καθαρισμού σε όλα τα σημεία των βράχων, αλλά και στα τζάμια. Δεν κυκλοφορούν στην άμμο ή πάνω στα κοράλλια.
Έχω παρατηρήσει ότι κάποιοι κουρνιάζουν στα ίδια σημεία, όταν τελειώνουν τη νυχτερινή βάρδια τους, ενώ ακολουθούν την ίδια πάντα διαδρομή. Αναγκάστηκα να μεταφέρω έναν στο refugium, γιατί κάθε βράδυ, μόλις αφυπνιζόταν ακολουθούσε την ίδια διαδρομή, με αποτέλεσμα να μου ανατρέπει πάντα ένα συγκεκριμένο κοράλλι.
Ενώ η διαβίωσή τους σε τροπικές συνθήκες, δείχνει εξαιρετικά καλή, δεν παρατήρησα ποτέ αναπαραγωγική δραστηριότητα, χωρίς όμως να είμαι και σε θέση να την αποκλείσω.
Συμπερασματικά από την προσωπική μου εμπειρία, θα έλεγα ότι η παρουσία του μαύρου μεσογειακού αχινού σε ένα κλειστό φυσικό σύστημα, συμβάλει ουσιαστικά στην όλη ισορροπία και για το λόγο αυτόν αποτελούν εξαιρετική επιλογή. Είναι διακριτικοί (ανάλογα με το μέγεθός τους), ανθεκτικοί και προσαρμοστικοί (εφόσον βρίσκονται σε σωστές συνθήκες), αντικαθιστούν ή ενισχύουν τέλεια το έργο των αλγοβόρων σαλιγκαριών, χωρίς να προκαλούν ζημιές, όπως συμβαίνει με τα τροπικά ξαδέλφια τους, που θεωρούνται «μπουλντόζες».
__________________
Φιλικά Νίκος
|