[NPS]

Η όλη συζήτηση τείνει να πάρει το χαρακτήρα...καλλιστείων.
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και άλλες κατηγορίες, όπως κιχλίδες Αφρικής και κιχλίδες Αμερικής…. και ότι άλλο μπορούμε να συγκρίνουμε.
Οι γνώμες, όπως καταλαβαίνετε, είναι εντελώς υποκειμενικές και είναι μάταιο να προσπαθούμε να επιβάλουμε την δική μας στους υπόλοιπους. Τα πάντα είναι σχετικά.

Βασίλη, πραγματικά δεν γνώριζα ότι συλλέγεις τους οργανισμούς του τροπικού σου ενυδρείου, προσωπικά με εξορμήσεις στην Ερυθρά, την Ινδονησία ή την Καραϊβική. Πραγματικά σε θαυμάζω.

Με την ευκαιρία, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι περισσότεροι Μεσογειακοί οργανισμοί, που θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν σε ένα φυσικό σύστημα, βρίσκονται σε βάθος μερικών εκατοστών έως μερικά μέτρα, κυρίως στις αποχές των βραχωδών ακτών ή τους υφάλους.
Ο τρόπος συλλογής τους είναι πανομοιότυπος με τον αντίστοιχο των τροπικών οργανισμών και στις περισσότερες περιπτώσεις ο απαιτούμενος εξοπλισμός είναι η μάσκα με αναπνευστήρα και μια απόχη. Σίγουρα άτομα που δεν έχουν βυθίσει το κεφάλι τους στη θάλασσα δεν θα τα καταφέρουν.
Τα περισσότερα ψάρια, που φαίνονται στην παραπομπή μου αλλά και στις υπόλοιπες, είναι ψάρια που ζουν σε βάθος λίγων εκατοστών.
Ειδικά το pavο, τα gobies κλπ συλλαμβάνονται πανεύκολα με μια απόχη με ή χωρίς δόλωμα.
Τα αλανιάρικα ή κοπαδιάρικα ψάρια, συλλέγονται με δίχτυα, κιούρτους ενώ τα ψάρια και οι οργανισμοί μεγάλου βάθους, συλλέγονται από τις «νόμιμες» επαγγελματικές τράτες και δυστυχώς καταλήγουν νεκρά πίσω στη θάλασσα, αφού δεν έχουν κανένα εμπορικό ενδιαφέρον.

Όσον αφορά τα τροπικά ψάρια, σας αναφέρω ότι τα ενδημικά ψαράκια πιάνονται με απόχες και παγίδες, τα κοπαδιάρικα με δίχτυα και του μεγάλου βάθους με καταδυτικό εξοπλισμό και με όλα τα παραπάνω αναφερθέντα.
Αναφέρω δύο παραδείγματα. Οι Λευκόστερνοι πιάνονται με δίχτυα ενώ το flameangelή Loricullus, μόνο με καταδυτικό εξοπλισμό, αφού ζει σε βάθος μεγαλύτερο των 40 μέτρων και επιπροσθέτως απαιτεί προσαρμογή κατά την ανάδυσή του.
Με τα παραπάνω, θέλω να επισημάνω, πως και τα τροπικά ψάρια έχουν βαθμούς δυσκολίας κατά τη συλλογή τους, γιατί απλούστατα είναι οργανισμοί με ένστικτο αυτοσυντήρησης και κάποιο σχετικό δείκτη νοημοσύνης, όπως συμβαίνει άλλωστε και με τα ξαδέρφια τους Μεσογειακά.

Συμπερασματικά, τελειώνοντας, θα έλεγα πως η συλλογή Μεσογειακών οργανισμών, δεν αποτελεί κάτι το διαφορετικό από την αντίστοιχη των τροπικών. Απλά στη Μεσόγειο δεν υπάρχει εμπορευματοποίηση των οργανισμών αυτών, με σκοπό τη διατήρησή τους σε κλειστά συστήματα (κατά τη γνώμη μου, καλύτερα), έτσι ο χομπίστας είναι υποχρεωμένος να βρει μόνος τρόπους για το σκοπό αυτό.
Και πιστέψτε με δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο. Δεν απαιτεί κόπο, αλλά τρόπο. Για όσους βέβαια, δεν τα έχουν καλά με το υγρό στοιχείο, σίγουρα θα βρεθούν κάποιοι άλλοι να βοηθήσουν.