Eκει που είχα αρχίσει να θεωρώ τα μωρά χαμένα για πάντα, νά σου που ξαναείδα, χθες το βράδυ, μία η ώρα τη νύχτα, ένα από αυτά! Εχει μεγαλώσει κι άλλο (αν είναι ένα από τα δύο προηγούμενα).
Εχει πλέον σχηματιστεί και είναι ξεκάθαρο, ότι πρόκειται για white cloud minnow! Mέχρι να βγάλω το παλτό μου και να πιάσω στα χέρια το κινητό, παρότι δε πέρασαν ούτε 20 δευτερόλεπτα, το ψαράκι είχε χαθεί πάλι μέσα στη βλάστηση, αφήνοντάς με ξανά, χωρίς φωτογραφία, αλλά πάντως ''ανακουφισμένο'', καθώς είχα αρχίσει να πιστεύω ότι είχαν χαθεί για πάντα. Κάθισα δέκα λεπτά ακόμη, προσπαθώντας να το ξαναεντοπίσω, μέχρι να σβήσει και η τελευταία λάμπα, αλλά δυστυχώς, δε μου ξαναέκανε τη χάρη!
Επιπλέον έχω αρχίσει να ανησυχώ για τη συμπεριφορά, τριών σχετικά νέων κατοίκων του ενυδρείου. Πρόκειται για τα τρία μεξικάνικα καραβιδάκια που πρόσθεσα κάπως παρορμητικά. Δεν είναι πάνω από τρία εκατοστά και όταν τα πρόσθεσα στο ενυδρείο εξαφανίστηκαν για τρείς μέρες. Τη τρίτη μέρα βρήκα ένα από αυτά νεκρό και τα υπόλοιπα τρία, στον ελάχιστο χρόνο που εμφανίζονταν, συνήθως στο τάισμα, έδειχναν πολύ νευρικά, φοβισμένα και εντελώς ''άκακα''. Απλά κάπως... υπερκινητικά!
Καθώς έψαχνα για το ψαράκι, παρατήρησα αυτούς τους μικρούς πλέον ''νταήδες'', να έχουν, μάλλον ασυνήθιστη συμπεριφορά, τουλάχιστον σε σχέση με αυτή που θεωρούσα ότι ήταν η ''φυσιολογική'' συμπεριφορά τους.
Κατά αρχάς ήταν η πρώτη φορά που είδα και τους τρείς μαζί, και μάλιστα σχετικά πολύ κοντά το ένα στο άλλο, χωρίς όμως τη παραμικρή επιθετική μεταξύ τους συμπεριφορά, που στην αρχή, ήταν μάλιστα η μόνη επιθετική συμπεριφορά που είχα εντοπίσει από μέρος τους. Πλέον όμως, έχουν εξελιχθεί σε μεγάλη... αληταρία! Κυνηγούσαν οτιδήποτε μπορούσαν να πλησιάσουν, σε...απόσταση βολής, ιδιαίτερα τις γαρίδες τις οποίες δε δείχνουν ικανοί μεν να βλάψουν, καθώς δείχνουν πολύ πιο ευκίνητες από αυτούς. Αυτό το είχα μεν ξαναδεί, αλλά τώρα φαίνονταν πολύ πιο επίμονοι, σαν να προσπαθούσαν να τις κυνηγήσουν απροκάλυπτα και όχι να ''παίξουν'', ή να τους κλέψουν τη τροφή. Ενα δε, ''την επεσε'' σε μία Αμάνο, πολύ μεγαλύτερη από αυτόν, χωρίς βέβαια κανένα αποτέλεσμα. Όρμησαν, ακόμη και σε ένα από τα Kuhli Loach, παρότι είχε τουλάχιστον τρεις φορές το μήκος τους! Εφταιγε μήπως η μεταμεσονύχτια ώρα, ή σαν τους λυκανθρώπους ,το βράδυ μεταμορφώνονται, έστω σε κωμικά αδέξιους κυνηγούς; Ή πάλι τα φαινόμενα απατούν και αντί για αδέξιους κυνηγούς έχουμε να κάνουμε με μικροσκοπικούς εκτελεστές της ...Mεξικάνικης Μαφίας; Δε ξέρω τι θα γινόταν σε απόλυτο σκοτάδι αν θα κατάφερναν να τσακώσουν κάποια γαρίδα η μικρό ψαράκι στον ύπνο, και αν πράγματι είναι επικίνδυνοι για τους υπολοίπους κατοίκους. Θα ήθελα τη δική σας γνώμη, καθώς, ομολογουμένως, έχω καιρό να δω γόνο γαρίδας, όπως και το άλλο μωρό white cloud minnow!
-------------------------
Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από AGGELOSAR
Eκει που είχα αρχίσει να θεωρώ τα μωρά χαμένα για πάντα, νά σου που ξαναείδα, χθες το βράδυ, μία η ώρα τη νύχτα, ένα από αυτά! Εχει μεγαλώσει κι άλλο (αν είναι ένα από τα δύο προηγούμενα).
Εχει πλέον σχηματιστεί και είναι ξεκάθαρο, ότι πρόκειται για white cloud minnow! Mέχρι να βγάλω το παλτό μου και να πιάσω στα χέρια το κινητό, παρότι δε πέρασαν ούτε 20 δευτερόλεπτα, το ψαράκι είχε χαθεί πάλι μέσα στη βλάστηση, αφήνοντάς με ξανά, χωρίς φωτογραφία, αλλά πάντως ''ανακουφισμένο'', καθώς είχα αρχίσει να πιστεύω ότι είχαν χαθεί για πάντα. Κάθισα δέκα λεπτά ακόμη, προσπαθώντας να το ξαναεντοπίσω, μέχρι να σβήσει και η τελευταία λάμπα, αλλά δυστυχώς, δε μου ξαναέκανε τη χάρη!
Επιπλέον έχω αρχίσει να ανησυχώ για τη συμπεριφορά, τριών σχετικά νέων κατοίκων του ενυδρείου. Πρόκειται για τα τρία μεξικάνικα καραβιδάκια που πρόσθεσα κάπως παρορμητικά. Δεν είναι πάνω από τρία εκατοστά και όταν τα πρόσθεσα στο ενυδρείο εξαφανίστηκαν για τρείς μέρες. Τη τρίτη μέρα βρήκα ένα από αυτά νεκρό και τα υπόλοιπα τρία, στον ελάχιστο χρόνο που εμφανίζονταν, συνήθως στο τάισμα, έδειχναν πολύ νευρικά, φοβισμένα και εντελώς ''άκακα''. Απλά κάπως... υπερκινητικά!
Καθώς έψαχνα για το ψαράκι, παρατήρησα αυτούς τους μικρούς πλέον ''νταήδες'', να έχουν, μάλλον ασυνήθιστη συμπεριφορά, τουλάχιστον σε σχέση με αυτή που θεωρούσα ότι ήταν η ''φυσιολογική'' συμπεριφορά τους.
Κατά αρχάς ήταν η πρώτη φορά που είδα και τους τρείς μαζί, και μάλιστα σχετικά πολύ κοντά το ένα στο άλλο, χωρίς όμως τη παραμικρή επιθετική μεταξύ τους συμπεριφορά, που στην αρχή, ήταν μάλιστα η μόνη επιθετική συμπεριφορά που είχα εντοπίσει από μέρος τους. Πλέον όμως, έχουν εξελιχθεί σε μεγάλη... αληταρία! Κυνηγούσαν οτιδήποτε μπορούσαν να πλησιάσουν, σε...απόσταση βολής, ιδιαίτερα τις γαρίδες τις οποίες δε δείχνουν ικανοί μεν να βλάψουν, καθώς δείχνουν πολύ πιο ευκίνητες από αυτούς. Αυτό το είχα μεν ξαναδεί, αλλά τώρα φαίνονταν πολύ πιο επίμονοι, σαν να προσπαθούσαν να τις κυνηγήσουν απροκάλυπτα και όχι να ''παίξουν'', ή να τους κλέψουν τη τροφή. Ενα δε, ''την επεσε'' σε μία Αμάνο, πολύ μεγαλύτερη από αυτόν, χωρίς βέβαια κανένα αποτέλεσμα. Όρμησαν, ακόμη και σε ένα από τα Kuhli Loach, παρότι είχε τουλάχιστον τρεις φορές το μήκος τους! Εφταιγε μήπως η μεταμεσονύχτια ώρα, ή σαν τους λυκανθρώπους ,το βράδυ μεταμορφώνονται, έστω σε κωμικά αδέξιους κυνηγούς; Ή πάλι τα φαινόμενα απατούν και αντί για αδέξιους κυνηγούς έχουμε να κάνουμε με μικροσκοπικούς εκτελεστές της ...Mεξικάνικης Μαφίας; Δε ξέρω τι θα γινόταν σε απόλυτο σκοτάδι αν θα κατάφερναν να τσακώσουν κάποια γαρίδα η μικρό ψαράκι στον ύπνο, και αν πράγματι είναι επικίνδυνοι για τους υπολοίπους κατοίκους. Θα ήθελα τη δική σας γνώμη, καθώς, ομολογουμένως, έχω καιρό να δω γόνο γαρίδας, όπως και το άλλο μωρό white cloud minnow!
|
Τους τσάκωσα τους μπόμπιρες! Μήπως όμως τελικά είναι Columbian Tetra;
Στάλθηκε από το SM-A500FU μου χρησιμοποιώντας Tapatalk