[accnt]

Το πρόβλημα με τον Δημήτρη είναι ότι έχει την βάση αλλά δεν θέλει (μπορεί) να την μετατρέψει έτσι ώστε να γίνει ένα σωστό sump ενιαίο.
Παράλληλα θέλει να επωφεληθεί και από τους δυο χώρους (δεξιά και αριστερά) των ντουλαπιών της βάσης και να κάνει τον ένα sump και να βάλει όλα τα παρελκόμενα (θερμαντήρες κλπ.) και το άλλο refugium με άλγη (chaeto).

Για να τα κάνει να λειτουργούν ανεξάρτητα χρειάζεται πολλή μελέτη και ίσως αρκετό ρίσκο με την υπερχείλιση. Μιλάμε για μια υπερχείλιση που με ένα Τ θα μοίραζε την παροχή νερού και στα δυο sump. Όμως με δυο αντλίες επιστροφής υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της πλημμύρας αν κάτι κολλήσει ή δεν πάει καλά. Και επειδή δεν υπάρχει δυνατότητα δυο υπερχειλίσεων έπρεπε να σκεφτούμε κάτι άλλο.

Έπρεπε λοιπόν να ενώσουμε τα δυο sump με κάποιον τρόπο. Αυτό που σκέφτηκα λοιπόν ήταν (αφού η βάση δεν έχει πλάτη) να τραβηχτεί το ενυδρείο 20 πόντους μπροστά και τα δυο sump να ενωθούν από πίσω με μια «λωρίδα» φάρδους γύρω στους 15-18 πόντους.
Με αυτόν τον τρόπο το νερό από το Τ θα τροφοδοτεί και το sump και το refugium και το νερό θα κατευθύνεται προς την «λωρίδα» όπου θα βρίσκεται ο κύριος κυκλοφορητής που θα στέλνει το νερό στο ενυδρείο.

Η αντλία λοιπόν θα δουλεύει απρόσκοπτα μέχρι που το νερό πέσει στο sump (λόγω εξάτμισης) –και να εξηγήσω εδώ ότι σε όλα τα συστήματα με sumpη εξάτμιση «φαίνεται» στο sumpκαι όχι στο ενυδρείο- μέχρι το ύψος της κάτω μπάφλας, οπότε και θα σταματήσει η ροή του νερού.

Και βέβαια όλα τα συστήματα με sump χρειάζονται top-off σύστημα, πρώτον για να «κοιμόμαστε ήσυχοι» και δεύτερον για να γίνεται η διαδικασία αυτόματα.