Η άποψη μου είναι πως όχι. Οι απαιτήσεις κάθε είδους είναι "γραμμένες" στο dna του και έχουν διαμορφωθεί μέσα στους αιώνες εξέλιξης και προσαρμογής σε συγκεκριμμένες συνθήκες του βιότοπου που ζουν.
Για να μην παρεξηγηθώ για το απόλυτο της παραπάνω άποψης
θεωρώ ότι τα ψάρια του γλυκού νερού είναι ανθεκτικά σε περιοδικές μεταβολές των παραμέτρων (πράγμα που συμβαίνει στη φύση τις περιόδους των αλλαγών σε κάθε εποχή -βροχοπτώσεις/ξηρασία/αλλαγή θερμοκρασίας κλπ) αλλά όχι σε απότομες ούτε βέβαια μόνιμες, που θα έχουν επιπτώσεις είτε άμεσα θανατηφόρες είτε μεσοπρόθεσμες (ασθένειες, μείωση διάρκειας ζωής κλπ).
Οι χομπίστες έχουμε υποχρέωση απέναντι στα ζωντανά μας, να τα διατηρούμε σε όσο το δυνατό πιο εναρμονισμένες παραμέτρους μ' αυτές που ζουν στον βιότοπο τους,
πράγμα που θα μας ανταμείψει με την μακροημέρευση τους χωρίς ασθένειες, φυσική συμπεριφορά και χρώματα, όπως και πετυχημένες αναπαραγωγές
