πιστευω μας ενδιαφερει ολους ανεξεραιτως, και τους φανατικους του diy αλλα και τους υπολοιπους γι αυτο και το επικολλω
Φίλτρανση – Φτιάξε το Μόνος Σου.
Ένα άρθρο του Αντρέα Ηλιόπουλου
Οι συνηθισμένες εργοστασιακές συσκευές φίλτρανσης ενυδρείων που πωλούνται στα καταστήματα διάθεσης ειδών ενυδρείων, έχουν είτε
περιορισμένες ικανότητες, ή δεν έχουν τις διάφορες διευκολύνσεις που μπορούν να προσφέρουν τα σχεδιασμένα και ιδιοκατασκευασμένα συστήματα φίλτρων. Οπότε τι θα πρέπει να κάνει ένας ακουαρίστας όταν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της φίλτρανσης του νερού ενός ενυδρείου με πολύ μεγαλύτερο όγκο νερού από ότι τα συνηθισμένα ενυδρεία σπιτιών, για τα οποία πράγματι κατασκευάζονται και πωλούνται αξιόπιστα εργοστασιακά φίλτρα; Και τι μπορεί να κάνει κανείς όταν το ενυδρείο που θέλει να υποστηρίξει με κάποια μονάδα φίλτρανσης, έχει απαιτήσεις που χρειάζεται να υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες λειτουργίες στο φίλτρο του, ώστε αυτό να μπορεί να αντεπεξέλθει σε τέτοιου είδους απαιτήσεις; Πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων (και αυτές με περιορισμούς σε ότι αφορά στους όγκους νερού που μπορούν να διαχειριστούν), τα εργοστασιακά φίλτρα δεν έχουν εξεζητημένες ή εξειδικευμένες λειτουργίες.
Ακόμα μπορεί ένα εργοστασιακό φίλτρο να είναι ικανό να υποστηρίξει το ενυδρείο σας, αλλά το κόστος αγοράς του να είναι πέρα από τις οικονομικές δυνατότητές σας.
Οπότε:
Φτιάξε το Μόνος Σου.
ΚατΆ αρχήν θα πρέπει να γνωρίζετε τι είδους ενυδρείου θα υποστηρίξετε, τι είδους φίλτρου θα χρησιμοποιήσετε και με ποιόν τρόπο θα το εντάξετε στο σύστημά σας.
Υπάρχουν τρεις τύποι φίλτρων. Ένα φίλτρο που μπορεί να τοποθετηθεί εσωτερικά στο ενυδρείο και δύο άλλοι τύποι που μπορούν να εγκατασταθούν εξωτερικά. Μπορούν να κατασκευαστούν στη μία στενή πλευρά ή στην «πλάτη» του ενυδρείου και να καλυφθούν ώστε να μην φαίνονται (υπάρχουν άλλωστε πολύ τρόποι και πολλά υλικά γιΆ αυτόν τον σκοπό) και μπορούν να κατασκευαστούν εύκολα από γυάλινα φύλλα ή πλαστικές ύλες.
Το
εσωτερικό ιδιοκατασκευασμένο φίλτρο μπορεί να είναι ένα συνηθισμένο εσωτερικό φίλτρο με τουλάχιστον τέσσερις θαλάμους (ίσως και πέντε εάν πρόκειται να υποστηρίξει θαλασσινό ενυδρείο). Η είσοδός του θα μπορεί να βρίσκεται στο χαμηλότερο μέρος της στήλης του νερού, ή να υπάρχουν δύο είσοδοι και στο χαμηλότερο και στο υψηλότερο (από υπερχείλιση) σημείο, ή θα μπορούσε να κατασκευαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε από την είσοδό του φίλτρου να περνάει νερό στους εσωτερικούς θαλάμους, ταυτόχρονα από όλη την στήλη του νερού.
Αυτό το πετυχαίνει κανείς, αφήνοντας ένα πέρασμα του νερού στο χώρο φίλτρανσης με ανοίγματα σε κάποια εμπρός ή πλαϊνή πλευρά του φίλτρου, καλυμμένα με ανάλογες σήτες. Μπορούμε να αναγκάσουμε το νερό να περνάει από θάλαμο σε θάλαμο και από μέσο σε μέσο κάνοντας οφιοειδή κίνηση είτε ως προς τον οριζόντιο ή ως προς τον κάθετο άξονα. Το πλεονέκτημα της κίνησης ως προς τον οριζόντιο άξονα, εφΆ όσον και η είσοδος επιτρέπει να περνά στο φίλτρο νερό από όλη τη στήλη, είναι το ότι μπορούμε να «δουλέψουμε» το ενυδρείο που φέρει τέτοιο φίλτρο, ακόμη και με πολύ χαμηλότερη από την συνολική στάθμη νερού, εφΆ όσον βέβαια η επί κεφαλής αντλία νερού παραμένει βυθισμένη στο νερό. Η δυνατότητα που μας δίνει αυτός ο τρόπος λειτουργίας είναι πολύ χρήσιμη αφού έτσι μπορεί κανείς να πραγματοποιήσει ειδικές θεραπείες (μπάνια, ή βυθίσεις), ή να χορηγεί μικρότερες ποσότητες φαρμάκων (κατεβάζοντας τη στάθμη πριν χορηγήσει φάρμακα) για τους μικρότερους όγκους νερού που μπορούν να διαμορφωθούν κατεβάζοντας τη στάθμη του νερού.
Συνήθως (και σωστά) ο πρώτος θάλαμος χρησιμοποιείται για την εγκατάσταση των μηχανικών μέσων φίλτρανσης, οπότε εκεί τοποθετούνται «συνθετικά» βαμβάκια ενυδρείων ή τα κατάλληλα για χρήσης σε ενυδρεία σφουγγάρια. Τοποθετούμε τα χημικά μέσα φίλτρανσης στον δεύτερο θάλαμο και πορώδη υλικά για υπόστρωμα των αποικιών των αζωτοαντιδρώντων βακτηριδίων στον τρίτο κατά σειρά. Ο τελευταίος θάλαμος μπορεί να στεγάζει την επί κεφαλής αντλία νερού και τα θερμαντικά σώματα. Η αντλία καλό είναι να έχει ως ελάχιστη δυνατότητα κυκλοφορίας τουλάχιστον πέντε φορές τον συνολικό όγκο του νερού, ανά ώρα και ο όγκος του βιολογικού υποστρώματος θα πρέπει να καταλαμβάνει το 17% περίπου του συνολικού όγκου του νερού που θα διαχειρίζεται από το φίλτρο.
Ένας πέμπτος θάλαμος είναι αναγκαίος εφΆ όσον πρόκειται για θαλασσινό ενυδρείο. Θα εξυπηρετεί ως θάλαμος που εγκαθίσταται η μονάδα αφαίρεσης πρωτεϊνικών αφρών (skimmer), οπότε θα πρέπει να έχουν υπολογιστεί η διαστάσεις του για να χωράει η κατάλληλη συσκευή για τον όγκο του νερού του ενυδρείου. Μία τέτοια συσκευή θα πρέπει να τροφοδοτείται με μία αντλία νερού με δυνατότητα κυκλοφορίας τουλάχιστον δύο φορές τον συνολικό όγκο νερού του ενυδρείου, ανά ώρα και φυσικά τα skimmers με αντλίες νερού venturi, με αστεροειδείς φτερωτές είναι τα προτιμότερα.
Μπορούμε βέβαια να φροντίσουμε να σχεδιάσουμε και να κατασκευάσουμε έτσι το φίλτρο ώστε να υπάρχει διαδικασία υγρής – ξηρής φίλτρανσης (wet – dry), μέσα στο ενυδρείο, εάν αναγκάσουμε το νερό να περάσει στον θάλαμο με το βιολογικό υπόστρωμα μέσα από σήτα με τρύπες από την επάνω πλευρά του θαλάμου και μέσα από ένα στενό πέρασμα. Μπορούμε να αναγκάσουμε λοιπόν το νερό να «ταξιδεύει» στο φίλτρο και ως προς τον κάθετο και ως προς τον οριζόντιο άξονα – γιΆ αυτήν την περίπτωση – οπότε μειώνεται δραματικά ο όγκος που απαιτείται ως βιολογικό υπόστρωμα από το 17% του συνολικού όγκου νερού στο 2% - 4% του ίδιου όγκου.
Τέτοια φίλτρα μπορούμε να τα εγκαταστήσουμε τόσο μέσα στο ενυδρείο, όπως άλλωστε από κάτω ή και από επάνω.Τα τοποθετημένα εξωτερικά και από πάνω είναι εκ φύσεως wet – dry και μπορούμε εύκολα να τα δουλεύουμε με τη μέθοδο των σταγονιδίων (
trickle filters), αφού εύκολα μπορούμε να αναγκάσουμε το νερό να βρέχει υπό μορφή σταγονιδίων βροχής το βιολογικό μέσο πέφτοντας στο επάνω του μέρος, και περνώντας μέσα από όλη τη στήλη του υποστρώματος να επιστρέφει βαρυτικά πίσω στο ενυδρείο.
Έτσι μπορούμε να κατασκευάσουμε διάφορα «συρτάρια», το ένα κάτω από το άλλο, σε κάποια απόσταση μεταξύ τους, που να δέχονται τα διάφορα μέσα φίλτρανσης. Και πάλι στο πρώτο μέσο θα βρίσκεται κάποιο μηχανικό υπόστρωμα, το δεύτερο συρτάρι θα κρατάει τα χημικά μέσα και στον τελευταίο κάτω χώρο θα στεγάζεται το βιολογικό υλικό που θα αποικηθεί από τα αζωτοαντιδρώντα βακτηρίδια. Το νερό αναγκάζεται λόγω του βάρους του να διαφύγει μέσα από μία τρύπα στο κάτω μέρος ενός τέτοιου φίλτρου να επιστρέψει στο ενυδρείο. Τα μέσα δεν βρίσκονται βυθισμένα μέσα στο νερό, άρα έχουν εκτεταμένη χρονικά επαφή με αέρα (απαραίτητος για τα βακτηρίδια). Πάντα η έξοδος νερού μίας τέτοιας συσκευής θα πρέπει να είναι διπλάσιας διατομής από την διατομή της παροχής νερού στο χώρο φίλτρανσης και εάν στην κατασκευή υπάρχει καπάκι που θα καλύπτει το επάνω μέρος της, καλό είναι να κάνετε και μία δεύτερη τρύπα (σαφώς μικρής διατομής) που να χρησιμεύει σαν δίαυλος εισόδου ατμοσφαιρικού αέρα στο χώρο φίλτρανσης.
Με πάνω κάτω τον ίδιο τρόπο και σκεπτικό μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα «φίλτρο – λεκάνη αποστράγγισης» (sump), τοποθετημένο από κάτω από το κυρίως ενυδρείο. ΣΆ αυτήν την περίπτωση αναγκάζουμε το νερό να εγκαταλείψει το ενυδρείο μέσω υπερχείλισης και να κατευθυνθεί αρχικά σε ένα θάλαμο με μηχανικά μέσα φίλτρανσης.
Θα πρέπει όμως εδώ, να υπολογίσουμε προσεκτικά και σωστά τον όγκο νερού που θα οδηγηθεί από το ενυδρείο στο sump, μέσω της υπερχείλισης, ώστε να κατασκευάσουμε ένα sump που να μπορεί να δεχτεί το νερό που θα υπερχειλίσει σε μία περίπτωση διακοπής ρεύματος, όπου η αντλία επιστροφής, σταματώντας να δουλεύει, δεν θα επιστρέψει το νερό πίσω στο ενυδρείο, οπότε και η στάθμη του νερού στο sump μοιραία θα αυξηθεί. Δεν θέλουμε όμως να υπερχειλίσει και το sump, γιατί τότε, θα μετατραπεί το σπίτι μας σε λίμνη, ιδιαίτερα εάν το ενυδρείο για το οποίο μιλάμε είναι κάποιου αξιοσέβαστα μεγάλου όγκου νερού.
Όπως και ανωτέρω μετά το θάλαμο των μηχανικών μέσων θα πρέπει να φροντίσουμε έτσι ώστε το νερό να περάσει στη συνέχεια από θάλαμο με χημικά υλικά, εν συνεχεία από κάποιον όγκο βιολογικού υποστρώματος και εν τέλει να επιστραφεί από μία αρκετά δυνατή επί κεφαλής αντλία νερού πίσω στο ενυδρείο. Η αντλία αυτή δεν αρκεί να έχει αρκετά μεγάλη δυνατότητα κυκλοφορίας αλλά και το ανάλογο μανομετρικό ύψος, ώστε να μπορεί να ανεβάζει το νερό άνετα πίσω στο ενυδρείο.
Στην περίπτωση θαλασσινών ενυδρείων μπορούμε να σχεδιάσουμε και να κατασκευάσουμε έτσι το sump, ώστε να διαθέτει τον απαραίτητο χώρο για την εγκατάσταση του κατάλληλου skimmer μέσα στον ίδιο χώρο. Φυσικά μπορούμε να κρατάμε όλα τα υλικά σε μία wet – dry κατάσταση και να περιβρέχονται με τη μέθοδο trickle. Σε αυτήν την περίπτωση μπορούμε να εγκαταλείψουμε τη χρήση μηχανικού μέσου, μιας και οι μηχανικοί ρύποι θα καθιζάνουν μέσα στη δεξαμενή του sump, οπότε μπορούμε και να τα απομακρύνουμε με την απλή χρήση σιφωνίου.
Εάν αποφασίσετε να υποστηρίξετε με τέτοια φίλτρα τα ενυδρεία σας να είστε βέβαιοιπως θα έχετε την ευκαιρία να κατασκευάσετε ένα πολύ δυνατό πολυμορφικό σύστημα φίλτρανσης, κατάλληλο για να διατηρήσει το ενυδρείο σας καθαρό και κρυστάλλινο, έχοντας ξοδέψει πολύ λιγότερα χρήματα, από ότι θα ξοδεύατε για να αποκτούσατε και να εγκαθιστούσατε ένα εργοστασιακής κατασκευής φίλτρο του εμπορίου.
Υποσημείωση: Φαίνεται πως τα trickle, wet – dry φίλτρα είναι κατά 85% πιο ικανά από τα φίλτρα στα οποία τα μέσα φίλτρανσης βρίσκονται μονίμως βυθισμένα στο νερό.
πηγη :
http://www.malawicichlidhomepage.com...elf_greek.html
επισεις πιστευω καλο θα ηταν να "καρφιτσωθει" καπου