Πολύ ενδιαφέρον θέμα άνοιξες Νίκο..
Θα απαντήσω για τον εαυτό μου, με ένα παράδειγμα.. Πράγματι, θα ήθελα πολύ να φτιάξω ένα ενυδρείο tanganyika και πράγματι θα έβαζα μέσα multi.. Γιατί όσο συνηθισμένα και πολυφορεμένα και οτιδήποτε άλλο και να είναι, εγώ δεν τα έχω δει, δεν τα έχω ζήσει, δεν τα έχω χαρεί, δεν τα έχω απολαύσει, δεν τα έχω χορτάσει.. Με άλλα λόγια, αυτό που κάποιος "παλιός" και "προχωρημένος" το θεωρεί κοινό, για κάποιο νεότερο δεν έχει καμία διαφορά από το σπάνιο..
Νομίζω ότι είναι σωστό να προχωράμε βήμα βήμα.. Τα γκαπάκια μου, για παράδειγμα, είναι από τα πλέον πολυφορεμένα είδη.. Αλλά είναι μια εμπειρία και αυτά.. Όσο εύκολη και αν είναι η αναπαραγωγή τους, μαθαίνεις αρκετά πράγματα για το μεγάλωμα των μικρών, ώστε να προχωρήσεις στη συνέχεια σε κάτι πιο δύσκολο ίσως.. Δε μου φαίνεται και τόσο παράλογο να θέλεις πριν φτάσεις στα σπάνια να περάσεις μια βόλτα από τα συνηθισμένα..
Και, τέλος, είναι πέραν του οικονομικού, και το θέμα του χώρου και του χρόνου.. Είναι κάποιες περίοδοι (όπως οι τελευταίες εβδομάδες καλή ώρα) που μετά βίας προλαβαίνω να ρίξω μια κλεφτή ματιά στο ενυδρείο μου το πρωί και άλλη μια το βράδυ, και να κάνω και την καθιερωμένη αλλαγή νερού.. Ένα σπάνιο είδος θα λυπόμουν περισσότερο να το αφήσω στο έλεος της ταϊστρας, και γι'αυτό θα απέφευγα ίσως να αναλάβω την ευθύνη.. Όπως επίσης, λόγω έλλειψης χώρου, δε θα μπορούσα να έχω άλλο ένα ενυδρείο για να απομονώσω κάποιο ψάρι που ίσως αντιμετωπίσει πρόβλημα.. Θα μου πεις, το συνηθισμένο δηλαδή, ζωντανό δεν είναι κι αυτό? Σαφώς, είναι η απάντηση, αλλά η ευθύνη ενός άγριου ίσως είδους είναι πάντα βαρύτερη..
|