Θα γράψω τη δική μου άποψη από την εμπειρία μου, χωρίς να είμαι ειδικός στα φυτά καθώς είχα πάντα φουλ φυτεμένα ενυδρεία με μεγάλη φυτομάζα αλλά με φυτά χαμηλών απαιτήσεων και εντελώς low tech. Δηλαδή με λίγο φωτισμό, χωρίς λίπανση (μόνο ταμπλέτες στην αρχή), χωρίς ειδικά υποστρώματα και χωρίς CO2..
Νομίζω ότι η χαμηλή ιχθυοφόρτιση και συνεπώς η έλλειψη θρεπτικών συστατικών από τα απόβλητα των ψαριών, αντισταθμίζεται εν μέρη από το θρεπτικά που προσφέρουν τα ίδια τα φυτά καθώς υπάρχει επάρκεια οργανικής ύλης από τα ίδια τα φυτά που στον κύκλο της ζωής τους αποσυντίθενται..
Οι συχνές (εβδομαδιαίες) αλλαγές νερού αφαιρούν μεν νιτρικά αλλά προσφέρουν στα φυτά τα υπόλοιπα ιχνοστοιχεία που έχουν ανάγκη. Το νερό της Θεσσαλονίκης είναι σκληρό και χρησιμοποιώ μόνο τη φίλτρανση του πόσιμου νερού (δηλαδή φίλτρο πολυπροπυλαινίου 25 micron στην παροχή και φίλτρο ενεργού άνθρακα 5 micron στη βρύση)..
Τα τελευταία χρόνια σε όλα τα ενυδρεία χρησιμοποιώ υπόστρωμα ψιλό χαλαζιακό χαλίκι (κοκομετρία 0,5 - 1 χιλ.) και το βρίσκω ιδανικό για τη ριζοβολία των φυτών και το μυστικό είναι νομίζω στο μεγάλο πάχος (6-8 εκ. το λιγότερο).
Λίπανση όπως είπα μόνο ταμπλέτες (λίγες και σπασμένες στη μέση) στην αρχή αλλά μετά από 5-6 χρόνια είναι τόσο πλούσιο το υπόστρωμα σε οργανική ύλη που νομίζω ότι δε χρειάζεται τίποτα...
Βέβαια με την παραπάνω προσέγγιση, μη φανταστείτε ότι τα φυτά είναι στα καλύτερά τους... Είναι πολλά, καταλαμβάνουν όλη τη στήλη του νερού με φυσικό τρόπο αλλά υποφέρουν οφθαλμοφανώς από τροφοπενίες, έχουν κατσαρωμένα φύλλα, κίτρινα φύλλα, φύλλα με τρύπες κλπ...
Κάποιες φορές αναγκάζομαι να βγάζω κάποια φυτά που επικρατούν πολύ έντονα πάνω στα άλλα και εξαπλώνονται υπερβολικά... Εκτός από κερατόφυλλα και φακές που φυσικά αφαιρώ τακτικά, έχω αναγκαστεί να αφαιρέσω ένα κουβά βαλισνέριες αλλά και ένα εχινόδωρο που είχε γίνει τέρας και είχε σκεπάσει τα πάντα...
|