Και ένα παρελλειπόμενο από τη...μετακόμιση του Όσκαρ..
Υπήρχε γενικώς ένας προβληματισμός όσον αφορούσε τον τρόπο που θα γίνει η μεταφορά του από το παλιό ενυδρείο στο καινούργιο..
Φυσικά ο πιο ορθόδοξος τρόπος ήταν...το ψάρεμά του με απόχη..Η απόχη όμως που είχα δεν ήταν και τόσο μεγάλη, ποτέ μου δεν είχα τόσο μεγάλο ψάρι..
Τελικά, για να μη τα πολυλογώ, και ενώ περίμενα το ψάρι να χτυπιέται σαν παλαβό και να γεμίσει νερά τον τόπο, είχε δείξει και παλιότερα τέτοια σημάδια, αφού, η αρραβωνιαστικιά μου, μιας που τον έχει ιδιαίτερη αδυναμία, ήθελε να τον πιάσει με γυμνά χέρια και να τον μεταφέρει στο μεγάλο ενυδρείο...
Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, σιγά να μην τον πιάσεις, αλλά και να τον πιάσεις θα σπαρταράει στο χέρι σου και θα δώσει κανα σάλτο και θα τον κυνηγάμε στο σαλόνι..ούτε που ήθελα να το σκέφτομαι..
Ο Όσκαρ βέβαια, είχε δώσει από πιο πριν δείγματα γραφής του, αφού καθόταν ακίνητος σχεδόν και τον χάιδευε μέσα στο νερό, ενώ σε παλιότερες αντίστοιχες δικές μου κινήσεις, μόνο που δεν έσπασε κανα τζάμι..(Μήπως είναι αρσενικός
Τελικά, έγινε το απίστευτο..Όχι μόνο τον έπιασε με τα χέρια της, αλλά, ο κύριος, κάθισε ήσυχος, δεν αντέδρασε καθόλου, ούτε να χτυπηθεί, ουτε να σπαρταρήσει!! Απίστευτος..
Κι έτσι έγινε ήσυχα και ομαλά η μετάβασή του στο καινούργιο του σπίτι..
