Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από yiannossavva
Σκοπός της ανάρτησης μου δεν ήταν και πάλη να φαγωθούμε αλλά ο προβληματισμός!.
Στα βίντεο που ανέβασα, δεν βλέπω πουθενά εξοπλισμό που χρησιμοποιούμε εμείς στις λίμνες μας.
Θα το θέσω αλλιώς.
Οι επαγγελματίες τελικά βασανίζουν τα ψάρια τους?
Πως μπορούν να επιτυγχάνον τέτοια μεγάλα ΚΟΙ με τόσο πλούσια χρώματα?
Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούμε, μήπως είναι για να ικανοποιήσουμε το μάτι μας?
Τα αποτελέσματα που βλέπω στα βίντεο είναι εντυπωσιακά!
|
Γιάννο, νομίζω έχεις δει τι αναφέρει ό πρώτος εκτροφέας σαν προδιαγραφές για κατασκευή nishikigoi pond.
Έχω πει άπειρες φορές να μην συγκρίνουμε τα mud ponds με τα δικά μας συστήματα γιατί έχουν τρομερές διαφορές και δεν είναι μόνο η διαφορά ότι χρησιμοποιούνται μόνο από τους εκτροφείς για αναπαραγωγή όπως μου είχε αναφέρει κάποιο μέλος.
Το κακό είναι ότι το συγκεκριμένο είδος λίμνης, γιατί για τεχνητή λίμνη μιλάμε τώρα και όχι δεξαμένη έχει κάποια σημεία που θεωρούνται μυστικά από τους ανθρώπους αυτούς. Εντούτοις είμαι σε θέση να γνωρίζω κάποια βασικά πράγματα σχετικά με την κατασκευή τους και τον τρόπο λειτουργίας τους:
1. Πρώτα-πρώτα οι λίμνες αυτές δεν είναι τόσο αβαθείς όπως παρουσιάζονται εδώ, γιατί για το μάζεμα των ψαριών ελευθερώνουν τεράστιες ποσότητες νερού, μέσω ενός συστήματος drain.
2. Δεύτερον. Σε αυτές τις τενητές λίμνες μπαίνουν μόνο τα πολύ καλά ψάρια που θα μοσχοπουληθούν αργότερα. Διμοσιεύματα αναφέρουν 10,000 λίτρα ανά ψάρι! Αυτό βέβαια φαίνεται ξεκάθαρα σε όλα τα βίντεο που έχεις επισυνάψει.
3. Το βασικότερο, οι λίμνες αυτές δεν φέρουν καθόλου λάινερ! Όσο και αν δεν το πιστεύεται, ναι! Δεν φέρουν καθόλου λάινερ ή οποιονδήποτε άλλο υλικό που θα στεγανοποιεί τον λάκο. Μόνο χώμα υψηλής περιεκτικότητας σε ιχνοστοιχεία και μεταλικές ενώσεις. Άρα, λόγω της μεγάλης απώλειας που έχουν, πολύ σημαντική λεπτομέρεια είναι η συνεχόμενη ροή καινούριου φρέσκου νερού στη λίμνη. Σε κάποια από τα ωίντεο ίσως να έχεις δει τους τεράστιους σωλήνες μεταφοράς νερού. Δεν θα πω γιατί είναι κλειστοί, γιατί οι λόγοι είναι εμφανείς.
4. Δεν μένουν για πάντα τα ψάρια εκεί! Τους χειμώνες μαζεύονται και τοποθετούνται σε κλειστούς χώρους.
5. Μετά από κάθε αλείευση περιόδου, οι λίμνες αυτές αποστραγγίζονται εντελώς, ανακατεύοντας το χώμα/λάσπη, ανανεώνοντας κάποια ποσότητα και προσθέτοντας σκόνη ασβεστόλιθου.
6. Κάθε λίγες μέρες, υπάλληλοι των συγκεκριμένων λιμνών ανακατεύουν τον πυθμένα, μη επιτρέποντας στις ζημώσεις και στα αέρια να παραμείνουν εκεί που μακροπρόθεσμα ια μετατρέψουν τη λάσπη σε "λάσπη που βρωμάει". Κάτι τρομερά επικίνδυνο!
7. Οι λίμνες αυτές έχουν πολυυυυυυυύ μεγάλη επιφάνεια νερού που με τον κυμματισμό και μόνο επιτρέπουν την ανταλλαγή των αερίων. Αν σκεφτείς εδώ ότι ένα ψάρι ανά 10,000 λίτρα θα καταλάβεις.
7. Καμία απολύτως χρήση φυτών που τόσο πολύ επιμένεις, γιατί τα ριζώματα τους χωρίς την καλή κυκλοφορία και χρήση aerator μετατρέπουν τη λάσπη και τα ιζύματα και πάλι σε "λάσπη που βρωμάει". Τα φυτά προϋποθέτουν καλά κυκλοφορία και πολύ καλή οξυγόνωση.
Οι επαγγελματίες χρησιμοποιούν τα mud ponds μόνο για τα ΑΑΑ class κοι, αυτά δηλαδή που θα μοσχοπουληθούν στην αγορά πάνω από 5,000 δολλάρια. Τα έξοδα για μια τέτοια κατασκευή είναι δυσβάστακτα, οπότε καταλαβαίνεις.
Δεν τείθεται θέμα προβληματισμού Γιάννο. Τα πράγματα είναι απλά και φυσιολογικά.
Υ.Γ. Αν θες να προχωρήσεις πραγματικά, μην ακούς τους ατζέντες σου και πιάσε δουλειά αγοράζοντας βιβλία και παρακολουθώντας συζητήσεις σε σωβαρά φόρουμ.