[Πάνος]

εχοντας τη χαρα να φιλοξενησω 3 ειδη ελληνικων ψαριων στα ενυδρεια μου...σκεφτηκα να γραψω λιγες πληροφοριες για οσους ενδιαφερονται για κατι παρομοιο.

Rhodeus amarus:



μουρμουριτσα κοινως αν και μου τα εδωσαν με την ονομασια "γκασγκανια". τα δικα μου προερχονται απο τη Βολβη αν και το ειδος απανταται σε πολλες περιοχες της ευρωπης.
ειναι λιμνοφιλο ψαρι που νιωθει καλυτερα σε ρηχα χαμηλης ροης νερα.
διαρκεια ζωης περι τα 5 ετη με σεξουαλικη ωριμανση οταν γινει 1 ετους.
αναπαραγωνται με εναν ιδιαιτερο τροπο χρησιμοποιωντας μυδια του γλυκου νερου (unio, anodonta). μεσα στα μυδια παραμενουν τα εμβρυα μεχρι να μπορεσουν να κολυμπησουν. τρεφεται με αλγη, προνυμφες εντομων, καρκινοειδη και οργανικα και ανοργανα υλικα.το μηκος του φτανει τα 4-6 εκατοστα.
κατατασσεται στην κατηγορια μειωμενου ενδιαφεροντος οσον αφορα την προστασια του.
σε ενυδρειο μου φιλοξενηθηκαν για αρκετους μηνες και ανταποκριθικαν πολυ καλα στην τυποποιημενη τροφη.
εχουν συμπεριφορα σμηνους και το ασημι χρωμα τους με τη διακριτικη ριγα τα εκανε ενα πολυ ενδιαφερον θεαμα αναμεσα στα φυτα. Τα ψαρακια δοθηκαν σε φιλο που τα φιλοξενει μεχρι σημερα.
τα προτεινω ανεπιφυλακτα για ενυδρειο λογω της πολυ ομορφης κοπαδιαστης συμπεριφορας τους αλλα και του μικρου μεγεθους.

Alburnus alburnus:



Γ νωστο και ως "Σιρκο".Αναγνωριζεται ευκολα από τη χρυση ιριδιζουσα ριγα κατά μηκος του σωματος του. Είναι αυτοχθονο πολλων ελληνικων ποταμων και λιμνων όπως ο Εβρος, Στρυμονας, Αξιος, Λουδιας, Αλιακμονας και Πηνειος καθως και Κερκινη, Βολβη και Δοϊρανη.
Σχηματιζει κοπαδια σε καθαρα χαμηλης ροης νερα κοντα στην επιφανεια ψαχνοντας για τροφη που αποτελειται από εντομα και πλαγκτον. Φτανει τα 15 εκατοστα και είναι εμπορικα εκμετταλευσιμο. Αναπαραγεται από Απριλιο μεχρι Σεπτεμβριο.
Δεν θεωρειται προστατευομενο ειδος.
Τα ψαρια αυτά φιλοξενηθηκαν για λιγους μηνες μαζι με τις μουρμουριτσες σε ενυδρειο μου ως ενηλικα αν και η πρωτη μου εμπειρια ηταν με το γονο τους που εχω περιγραψει εδώ. http://www.aquatek.gr/vb/showthread.php?t=25733
Δεχεται ευκολα τυποποιημενη τροφη αλλα εχει αναγκη πραγματικα μεγαλου ενυδρειου παρα το οτι δε μεγαλωνει αρκετα γιατι ειναι εξαιρετικα γρηγορος κολυμβητης.

Barbus strumicae:



Κοινως Μπριανα.
Είναι ενδημικο σε συστηματα που εκβαλλουν στο Αιγαιο από τα βορεια (νεστος στρυμονας κ.τ.λ.) στη χερσονησο της Χαλκιδικης και στις πηγες της αγιας Βαρβαρας στη Δραμα. Επισης απανταται σε ρεματα που εκβαλλουν στις λιμνες Κορωνεια και Βολβη και στους ανατολικους παραποταμους του Αξιου.
Αγαπα ποταμια-ρεματα-ρυακια ειτε με αμμωδη ειτε με πετρωδη βυθο ανεξαρτητου ροης και το συνανταμε τοσο σε κοπαδια οσο και μοναχικα.
Αναπαραγεται το μαιο αφηνοντας αυγα στον πυθμενα. Φτανει τα 32 εκατοστα και γιαυτο αποτελει αλειυτικο στοχο. Θεωρειται επισης μειωμενου ενδιαφεροντος οσον αφορα την προστασια του.
Στο ενυδρειο δεχεται αβιαστα τροφες εμποριου και όπως και το σιρκο μεγαλωνει ταχυτατα.
Προτιμα την κατω ζωνη ψαχνοντας διαρκως για τροφη στον πυθμενα.

πληροφοριες για τα ειδη βρεθηκαν από τον «ατλα της ιχθυοπανιδας του ποταμου Νεστου» και αρκεστηκα στα 3 αυτά ειδη καθως αυτά φιλοξενηθηκαν σε ενυδρεια μου και δεχθηκαν τυποποιημενη τροφη παρουσιαζοντας καλη αναπτυξη.
Θα ηταν πολύ ενδιαφερον να προσθεσουν αλλα μελη τις εμπειριες τους οσον αφορα ψαρια από τα ελληνικα ποταμια και λιμνες.