[accnt]

Όλοι συμφωνούμε ότι θα πρέπει να μην μπλέκουμε τους Μεσογειακούς οργανισμούς με τους τροπικούς.

Για τον βράχο τώρα.
Κανένας Μεσογειακός βράχος δεν μπορεί να αντικαταστήσει επάξια τον τροπικό. Και αυτό γιατί ο τροπικός βράχος στην ουσία είναι πεθαμένο κοράλλι που έχει εποικισθεί με ζωή, εξού και ζωντανός βράχος.
Τα κοράλλια είναι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί. Το εσωτερικό τους δε, δεν είναι συμπαγείς αλλά «διατρέχεται» από εκατοντάδες χιλιάδες μικρές οπές. Εδώ λοιπόν είναι η σημαντική διαφορά.
Ο πορώδεις Μεσογειακός βράχος μπορεί να έχει πολλές εσοχές και να μην είναι το τυπικό ασβεστολιθικό (και μη) νταμάρι (κοινός πέτρα) που συναντούμε παντού, όμως ποτέ δεν μπορεί να γίνει τροπικός βράχος, δηλαδή νεκρό κοράλλι.
Εξαίρεση ίσως αποτελούν οι τραγάνες, αλλά και πάλι δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, μιας και δεν ξέρω αν ποτέ ήταν κάτι το ζωντανό.

Βέβαια σε ενυδρεία με χαμηλό προϋπολογισμό, είτε ακόμη αν συνειδητά δεν θέλουμε να ξοδέψουμε χρήματα σε ζωντανό βράχο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πορώδεις Μεσογειακό, αλλά θα πρέπει να ξέρουμε το τι μπορεί να προσφέρει αυτός.
Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει, αν ο πορώδεις Μεσογειακός βράχος είναι στην θάλασσα (ζωντανός δηλαδή), να μένει έξω από αυτή, να στεγνώνει και να χρησιμοποιείται σαν νεκρός.