γιατι στη λιμνη θα βουλωσει ο ανθρακας πολυ γρηγορα και δεν συμφερει οικονομικα
για την υπολοιπη φιλτρανση τωρα(βιολογικη και μηχανικη) η ιαπωνικη ψαθα ειναι πολυ χοντρο σφουγγαρι σε μεγαλα κομματια.το ποσο σφιχτη ειναι η πλεξη τους, "παιζει".υπαρχουν σφιχτα και πιο αραια.
οπως παιζει και ο τροπος που θα μπουν.αλλοι τα βαζουν με κενα ενδιαμεσα αλλοι χωρις κενα.
ετσι αποφευγουν τo "channeling" του νερου και το βουλωμα.
εξακολουθω να πιστευω πως το ιδιο πραγμα μπορει να γινει και με αλλα υλικα,η και με φυσικα μεσα (ελαφροπετρα η/και φυτα) αρκει να μπουνε και να αξιοποιηθουνε σωστα.
δεν δουλευουν ολα το ιδιο καλα σε ολες τις συνθηκες.
αλλιως θα δουλεψει η ελαφροπετρα αν τη βαλεις σε βαρελι αλλιως θα δουλεψει αν δεν την πακτωσεις σε περιορισμενο χωρο οπως εκανα εγω στη δικια μου λιμνουλα.
καθε υλικο εχει τον τροπο του και τα "κολπα"του.τα προβληματα προκυπτουν γιατι οι περισσοτεροι "λιμναδες" ψαχνουν να βρουν τροπο να γεμισουν το φιλτρο τους με υλικα που δεν θα βουλωνουν ποτε,θα προσφερουν οξυγωνοση και αρκετη επιφανεια για βιολογια ταυτοχρονα.
αλλα οι περισσοτεροι,περιοριζονται στο χωρο του φιλτρου.δεν κοιτανε παραεξω
ουτε κοιτανε να προσομοιωσουν τη φυση,αλλα να την αντικαταστησουν.
αποκει ξεκιναει το προβλημα.
ειναι αλλη λογικη και φιλοσοφια.
λαθος κατα τη γνωμη μου,αλλα αυτη οπως ειπα ειναι απλα η γνωμη μου.