Δεν προσπαθουμε ακομα.
Και εξακολουθω να διατηρω καποιες επιφυλαξεις:
Οι σποραδικες αναφορες μελων απο εδω που κρατησαν καποια ψαρακια (Valencia letourneuxi, Barbus peloponesius) κατεληξαν σε (συντομη) αποτυχια. Οι (πολυ λιγες δυστυχως) πληροφοριες που βρηκα στο διαδικτυο για την πλειοψηφεια των μικρων ελληνικων ψαριων, λενε οτι ειναι πολυ δυσκολη η διατηρηση τους στα ενυδρεια. (Αν και υπαρχουν κατι αναφορες απο αγγλους-γερμανους οτι πιασανε κιλλις στην Κερκυρα και τα διατηρουν επιτυχως).
Με λιγα λογια, εχουμε απο τη μια την αναγκη τους για κρυο νερο, καλα οξυγονωμενο, και μεγαλους χωρους, απο την αλλη μια ημιπαρανομη κατασταση (ασχετως αν οι αγροτες τα σκοτωνουν - η αιχμαλωσια τους απαγορευεται), και κυριως, παντελή ελλειψη πληροφοριας ως προς τις αναγκες τους. Καντε μια συγκριση για το ποση (και απο ποτε) πληροφορια υπαρχει για τα γνωστα τροπικά ψαρια που κραταμε....
Το να πιασουμε μερικα και να μας πεθανουν σε λιγο καιρο στο ενυδρειακι, δεν λεει για μενα τιποτα....Το σωστο θα ηταν καποιοι απο μας να συμβαλλουν στο να τα σωσουν ή ακομα καλυτερα, να τα αναπαραγουν - διαδωσουν ωστε να υπαρχει καποιο στοκ σε αιχμαλωσια.. Κι αυτο κατα τη γνωμη μου θελει παρα πολυ καιρο, ψαξιμο, και γερα μέσα διατηρησης.
|