Όλα τα σκυλιά (όπως όλα τα ζώα) διαθέτουν χαρακτήρα. Και ο χαρακτήρας αποτελεί ένα εργαλείο επιβίωσης, βάση του οποίου ο οργανισμός επιβιώνει ή όχι και συνεισφέρει στη διαιώνιση ή μη και αυτού του ηθολογικού πλέον χαρακτηριστικού. Ο χαρακτήρας διαθέτει στοιχεία τα οποία είναι "ανοιχτά" προς το περιβάλλον και διαμορφώνονται από αυτό (κάποια σε μεγάλο βαθμό και κάποια σε λιγότερο) και κάποια άλλα που είναι "κλειστά". Το ποσοστό των "ανοιχτών" στοιχείων ποικίλει από ζώο σε ζώο, καθώς ποικίλει και ο βαθμός ελευθερίας που τα στοιχεία αυτά έχουν.
Όταν η εκτροφή είναι ισσοροπημμένη και ο εκτροφέας λαμβάνει υπόψην του και το χαρακτήρα του ζώου πέραν της μορφολογίας του, μπορούν να προέλθουν γραμμές (εκτροφικές γραμμές) με τα αρεστά χαρακτηριστικά. Όχι όλα τα παραγόμενα ζώα θα έχουν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά και όχι στον ίδιο βαθμό. Εναπόκειται στον εκτροφέα να επιλέξει ποια από τα κουτάβια του θα αποτελέσουν την επόμενη αναπαραγωγική γενεά και ποια θα δοθούν σε νέους ιδιοκτήτες. Από αυτά, εναπόκειται πάλι στον εκτροφέα να ταιριάξει τους χαρακτήρες των κουταβιών με των ιδιοκτητών, ή να ενημερώσει τον νέο ιδιοκτήτη για τον χαρακτήρα του κουταβιού. Οπότε ο εκτροφέας μπορεί μόνο να διαμορφώσει ως ένα βαθμό τη σύνθεση των «ανοιχτών» στοιχείων (ποια «ανοιχτά» στοιχεία είναι ισχυρά και ποια είναι ασθενέστερα), οπότε να διαμορφώσει το ηθολογικό υπόστρωμα του κουταβιού που προσφέρει.
Εναπόκειται πλήρως στον νέο ιδιοκτήτη να διαμορφώσει το κουτάβι ως προς τα «ανοιχτά» στοιχεία του χαρακτήρα του. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να δεχθεί και να κατανοήσει ο νέος ιδιοκτήτης είναι ότι το σκυλί του είναι ένα ζώο αγέλης και όχι μια τετράποδη έκδοση ενός μικρού ανθρώπου. Οι εν γένει ανθρώπινοι συναισθηματισμοί καταστρέφουν το χαρακτήρα του σκυλιού, και μάλιστα στην πιο εύπλαστη περίοδο του και σε αυτήν που εντυπώνεται πιο βαθιά από οποιαδήποτε άλλη στη ψυχοσύνθεσή του. Το αποτέλεσμα είναι ένα σκυλί το οποίο δε ξέρει τη θέση του (αφού έχει λάβει ΟΛΑ τα λάθος μηνύματα από τα άλλα μέλη της αγέλης του) και πράττει κατά το δοκούν (τρώει ότι θέλει, πάει όπου θέλει, κάνει ότι θέλει). Και μετά έρχεται ο άνθρωπος ιδιοκτήτης του και το τιμωρεί για τις ζημιές που έχει κάνει.... Για τις οποίες ευθύνεται ο ίδιος, αφού αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός. Αυτός έδωσε στο σκύλο τις ελευθερίες που έχει, τις οποίες διαμόρφωσε όταν ήταν ακόμα κουτάβι. Το να είσαι αυστηρός με ένα κουτάβι δεν συνεπάγεται να είσαι σκληρός ή αυταρχικός. Το να του δηλώνεις με συνέπεια και συνέχεια (πάντα την ίδια αντίδραση και όχι άλλη όταν είμαι ξεκούραστος και θέλω να παίξω με το κουτάβι και άλλη όταν είμαι κουρασμένος και δεν έχω διάθεση) το τι επιτρέπεται και τι όχι δεν είναι άκαρδο, αλλά απεναντίας του ξεκαθαρίζει πια είναι η θέση του μέσα στην αγέλη (οικογένεια) στην οποία εισήλθε και του απαντάει στο ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΟ ερώτημα της ζωής του (ποια είναι η θέση μου μέσα στην ιεραρχία της αγέλης μου).
Τα σκυλιά, όπως και τα παιδιά, χρειάζονται κανόνες για να αναπτυχθούν σωστά.
|