Άντε να γράψω και το κατεβατό του ιστορικού, για να μπορέσω να τεκμηριώσω την άποψη ότι οι δίσκοι θέλουν μεγάλα ενυδρεία και πολλά λίτρα.
Ο έρωτας με τους δίσκους ξεκίνησε αρκετά νωρίτερα από την απόφαση τελικά να βάλω δίσκους. Ο χώρος μου βλέπετε δεν μου επέτρεπε πουθενά ενυδρείο μεγαλύτερο από 80 εκατοστά. Ήταν σίγουρο λοιπόν ότι όταν με το καλό θα βρισκόμουν σε μεγαλύτερο σπίτι, οι δίσκοι θα ήταν δεδομένοι.
Διάβαζα διάφορα, προσπαθούσα να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα ώστε όταν θα ερχόταν αυτή η στιγμή να ήμουν έτοιμος. Όσο έτοιμος μπορεί να είναι κάποιος μόνο διαβάζοντας.
Η φαγούρα γινόταν όλο και πιο έντονη και τελικά όταν κατάλαβα ότι στην υπάρχουσα βάση θα μπορούσε να φτιαχτεί ενυδρείο κοντά στα 250 λίτρα, το πήρα απόφαση ότι τελικά αντί να μείνω μόνο στη θεωρία μέχρι να έρθει η ώρα για το μεγάλο ενυδρείο, θα έμπαινα και στην πρακτική.
Δεν με τιμά καθόλου αυτό που θα πω τώρα, αλλά γνώριζα από την αρχή ότι η κίνηση μου αυτή ήταν λάθος. Γνώριζα ότι στο ενυδρείο αυτό θα έβαζα πειραματόζωα. Οι δίσκοι αυτοί θα πλήρωναν το τίμημα της δικής μου μάθησης. Το να το αποποιηθώ όμως θα ήταν για μένα διπλό λάθος. Αυτό που γνώριζα όμως ακόμα, ήταν ότι με όποιο τίμημα δικό μου και με τις υπάρχουσες συνθήκες, θα έδινα ότι καλύτερο μπορούσα στους δίσκους.
Το ενυδρείο στήθηκε την άνοιξη του 2007 με κάποια από τα υπάρχοντα ψάρια που είχα (4 ραμιρεζι, καμιά 10ρια κοριντορακια, καμιά 15ρια ροδοστομους και ένα pleco panagolus maccus). Από διακόσμηση είχα λευκή άμμο, αρκετά ξύλα και αρκετά φυτά περιορισμένων απαιτήσεων.
Το νερό, βρύσης.
Το Νοέμβριο του 2007 πηγαίνω για να αγοράσω 4 santarem μετά από παραγγελία και καταλήγω στο σπίτι με 5 δισκάκια των 8-9 εκατοστών. Το κατάστημα είχε 5 όλα και όλα και στην προσπάθεια ποιο να αφήσω πίσω, τελικά τα πήρα και τα 5.
Αλλαγές 30% δυο φορές την εβδομάδα, νερό βρύσης.
Μετά από καμιά εβδομάδα ανακάλυψα πόσο κιχλιδες είναι τα ραμιρεζι. Η κατάληξη γνωστή. Αγγελία, χάρισμα. Για να μην επανέλθω στους υπόλοιπους συγκατοίκους απλά αναφέρω τώρα, εν συντομία την κατάληξη τους.
Οι ροδοστομοι άρχισαν να μειώνονται μέχρι που τελικά έδωσα τους τελευταίους 5.
Τα κοριντορια εξαφανίστηκαν εκτός από ένα το οποίο έδωσα και αυτό.
Τον pleco δεν περίμενα να δω απώλεια. Δόθηκε και αυτός.
Επανέρχομαι στους δίσκους. Μετά από ενάμιση με δυο μήνες, ως εκ θαύμα ανακάλυψα ότι οι δίσκοι έχουν φύλο, το οποίο τους επιβάλει να ερωτοτροπούν και μάλιστα χωρίς την συγκατάθεση μας. Την πεντάδα την αποτελούσαν 2 αρσενικά και 3 θηλυκά. Αποτέλεσμα στην μια πλευρά το ένα ζευγάρι στην άλλη το άλλο και σε ότι περίσσευε από τους 80 πόντους το τρίτο θηλυκό. Δεν πιστεύω να θέλει κανείς να του πω πόσος χώρος περίσσευε για το τρίτο θηλυκό? Ευτυχώς πήγε σε καλό σπίτι και σίγουρα περνά ακόμα και σήμερα καλά. Έτσι μένουμε με 4 δίσκους, ή δυο ζευγάρια αν προτιμάτε.
Το ενυδρείο πέρασε με αυτή τη μορφή τους επόμενους μήνες μέχρι το Σεπτέμβριο του 2008. Τα ζευγάρια γεννούσαν, μετά από 2-3 μέρες έτρωγαν τα αυγά και ξανά μανά από την αρχή. Παράλληλα μεγάλωναν τα άτιμα κιόλας.
Μετά από άπειρα αυγοτάραχα, η απορία αν τα ζευγάρια είναι γόνιμα είχε γιγαντωθεί, οπότε άρχισα να μαλακώνω το νερό με Α/Ο. Και ΝΑΙ, και τα δυο ζευγάρια είναι γόνιμα. Ιανουάριο του 2009, το ένα ζευγάρι μετακομίζει σε ενυδρείο 140 λίτρων και το άλλο ζευγάρι παραμένει μέσα στο κυρίως ενυδρείο, το οποίο ακόμα είναι με κάποιους εχινοδορους και με όσους ροδοστομους έχουν απομείνει.
Οι αλλαγές γίνονται και στα δυο ενυδρεία με 100% Α/Ο. στο 140λιτρο καθημερινά 15% και στο 230λιτρο 30% δυο φορές την εβδομάδα. Εδώ πρέπει να σημειώσω τα μεγέθη των ψαριών. Οι δυο αρσενικοί είναι ίδιου μεγέθους και μεγαλύτεροι από τις θηλυκές οι οποίες είναι και αυτές μεταξύ τους στο ίδιο μέγεθος.
Μετά από 6 μήνες στο μικρό ενυδρείο ήρθε η ώρα που το ζευγάρι ξαναγυρίζει στο κυρίως ενυδρείο. Και εδώ είναι η μεγάλη έκπληξη.
το μέγεθος των ψαριών που ήταν στο μικρό ενυδρείο έχει αυξηθεί αισθητά σε σχέση με το ζευγάρι που ήταν στο μεγάλο ενυδρείο. Το μέγεθος της θηλυκιας από το μικρό, είναι ίδιο με το μέγεθος του αρσενικού από το μεγάλο και το μέγεθος του αρσενικού από το μικρό είναι αρκετά πιο μεγάλο από τον αρσενικό του μεγάλου ενυδρείου.
Και επαναλαμβάνω τις διαφορές που είχαν
Το ένα ζευγάρι 140 λίτρα ενυδρείο και καθημερινές αλλαγές το άλλο ζευγάρι 240 λίτρα ενυδρείο και αλλαγές δυο φορές την εβδομάδα.
Από το σημείο αυτό και μετά τα μόνα πράγματα που άλλαξαν μέσα στο ενυδρείο μέχρι και σήμερα, είναι ότι σταδιακά βγήκαν τα πάντα έξω για να έχουν οι δίσκοι περισσότερο χώρο για κολύμπι και για να μπορώ να του δίνω όσο πιο καθαρές συνθήκες γίνεται.
Οι προσωπικές μου παρατηρήσεις είναι οι εξής
1) Δεν είδα καμία διαφορά στα ψάρια όσο ήταν σε νερό βρύσης και όσο ήταν σε νερό Α/Ο
2) Είδα τεράστια διαφορά στη συχνότητα που κάνουμε αλλαγή. Όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο.
3) ΜΕΓΑΛΟ κεφάλαιο η αναλογία αρσενικών θηλυκών μέσα στο ενυδρείο
4) Οι δίσκοι τελικά γίνονται μεγάλα ψάρια και για να κολυμπήσουν οι 4 που έχω με άνεση θα ήθελαν άλλο τόσο ενυδρείο σε μήκος.
Αν με ρωτήσει κάποιος αν θα το τολμούσα πάλι το εγχείρημα η απάντηση θα ήταν κατηγορηματική. ΟΧΙ. Οι δίσκοι είναι εύκολα τελικά ψάρια και δεν χρειάζεται να κάνεις προπόνηση για να τους μάθεις. Αρκούνται απλά στο να τους δώσεις αυτό που χρειάζονται. Και αυτό που χρειάζονται είναι καλή παρέα (6 δίσκοι ως ελάχιστο), ένα άνετο και καθαρό σπιτικό (450-500 λίτρα ενυδρείο ως ελάχιστο) και καλό φαγητό.
|