Θα ηταν γυρω στο σωτηριον ετος 1999 που ειδα στο σπιτι της αδελφης μου το καινουργιο ενυδρειο τους.
Μου αρεσε παντα οτιδηποτε σε φερνει σε επαφη με την φυση, ετσι ειπα να το επιχειρησω.
Επειδη ομως ειμαι μεθοδικο παλληκαρι (τρομαρα μου)
ειπα να παρω πρωτα ενα μικρο, να δω αν θα μπορουσα να το διατηρησω.
Ετσι πηρα ενα πλαστικο (!) ουτε δεκαλιτρο, και εβαλα το πρωτο μου ψαρι, τι αλλο ενα χρυσοψαρο.
Ουτε φιλτρο ουτε τιποτα.
Καθε εβδομαδα επειρνα και απο ενα, ωσπου καποτε μαζευτηκαν καμια 10ρια δυστυχα ψαρακια να κολυμπανε μεσα σε κιτρινο νερο.
Τους ειχα βγαλει και ονοματα, Θελμα,Λουιζ,Χριστοδουλος(μαυρο οραντα) και αλλα τετοια ομορφα...
Πηγα στον πετσοπα, και μου εδωσε ενα φιλτρακι (το εχω ακομα - αθανατο),
αντιχλωριο, αλλαγες, και ολα τα παλαβα που κανουν οι καθως πρεπει ενυδρειαδες.
Παραδοξως δεν εχασα ουτε ενα ψαρι, μεχρι που τα μετεφερα στο νεο τους σπιτι, ενα 80λιτρο που εμελλε να γινει το πρωτο μου φουλ φυτεμενο.
Θα ελεγα οτι ημουν μαλλον τυχερος, η τα δυσμοιρα ψαρακια πολυ ανθεκτικα.
Δεν ειχα βγαλει τοτε καμια φωτο το "εντερπραιζ"