Εγώ (απ' όσο θυμάμαι
) έβλεπα τον αρσενικό να ελέγχει μια περιοχή όπου έθαβε κελύφη και άφηνε να φαίνεται μόνο η είσοδος. Όταν κατάφερνε μια θηλυκιά να πάει σε κάποιο απ' αυτά και ν' αρχίσει κι αυτή να ανοίγει χώρο μπροστά στο κοχύλι, ήταν σημάδι ότι πιθανά θα ζευγαρώσουν. Όταν ζευγάρωναν η θηλυκιά έδιωχνε τον αρσενικό απ' το κοχύλι. Υπήρχαν περιπτώσεις που η θηλυκιά μετέφερε για κάποιο λόγο αυγά ή μικρά σε άλλο κοχύλι. Όταν τα μικρά εμφανιζόταν και έψαχναν για τροφή γύρω από το κοχύλι η θηλυκιά τα προστάτευε για καμιά βδομάδα με δέκα μέρες. Μετά ξεμάκραιναν κι αυτή έχανε το ενδιαφέρον της. Σ' αυτή τη φάση τα δικά μου γινόταν γεύμα απ' το αρσενικό (ίσως και από το θηλυκό). Σε ενυδρείο φίλου ωστόσο είδα μικρά να μεγαλώνουν χωρίς τα ενήλικα να τους δίνουν σημασία παρόλο ότι είχαν ξαναζευγαρώσει.
Μια άλλη αξιοπρόσεκτη συμπεριφορά αυτών των ψαριών που παρατήρησα είναι ότι κάποιες φορές παραχώνονταν τελείως μέσα στην άμμο και το μόνο που εξείχε ήταν τα μάτια τους.
Έχεις δίκιο όταν λες ότι είναι και ζήτημα χαρακτήρα του κάθε ξεχωριστού ψαριού.
Τα οσελάτους είναι πραγματικά ένα είδος που προσφέρει ατέλειωτες ώρες παρατήρησης με την ιδιαίτερη συμπεριφορά του.