[lucy]

Έδεινα πάντα και δίνω αγάπη. Παρουσία καθημερινή και παιχνίδια μαζί μας αλλά και με αντικείμενα, ιδίως μπάλες, υφάσματα για την διελκιστίδα κ.α.
Υπάρχει πάντα αυστηρότητα χωρίς ξυλοδαρμούς. Υπομονή έκανα, και κάνω.
Τα περισσότερα τα πήρα από κουταβάκια όταν τα εβρισκα, συνήθως, να κλαίνε πεταμένα κάπου, από κάποιον ασυνήδητο. Μωρά πήρα και τα 3 ράτσας.

Αλλά όλα αυτά είναι αόριστα, θα ήθελα κάτι πιο συγκεκριμένο στο παράδειγμα που είπα. Μου είπαν για καφτερή πιπεριά στα παπούτσια. Το θεώρησα βάρβαρο και δεν το έκανα.

Και να πω ακόμα ότι δεν είμαι ο άνθρωπος που πέρνει ένα σκυλί, το πετάει στην αυλή με μια κονσέρβα και έχει απαιτήσεις. Χωρίς κανενα δισταγμό λέω άνετα ότι έδωσα στα ζώα μου πολύ ψυχή, όχι απλά χρόνο και φροντίδα, και όταν θυμάμαι πως κλαίγαμε οικογενειακώς για τα σκυλιά που χάσαμε, δεν μου αρέσει να με αντιμετωπίζουν σαν αδιάφορη και ανίδεη από σκυλιά, την στιγμή μάλιστα που η άποψή μου για τα αδέσποτα είναι αποτέλεσμα εμπειρίας που έχω από παιδί. Το ότι τα τελευταία 3 σκυλιά μου, είναι ράτσας δεν ήταν δική μου επιλογή. Το πρώτο μου το χάρισαν, τα άλλα ήταν επιλογή του αδερφού μου. Κι όταν αυτά θα πεθάνουν, (μετά από 10-16 χρόνια; ) αν κάποιος δεν μου χαρίσει κάποιο, θα πάρω ένα αδέσποτο πάλι, γιατί τότε τα παιδιά μου θα είναι μεγάλα και δεν θα με νοιάζει αν θα βγει κοπρόσκυλο. Τώρα όμως που έχω μικρά παιδιά, αν ο αδερφός μου δεν αγόραζε αυτά, θα διάλεγα ένα μεγαλόσωμο με κύριο χαρακτηρηστικό της ράτσας του τον ήπιο χαρακτήρα.
Το ότι υπάρχει περίπτωση να μην έχει τον χαρακτήρα που συνήθως χαρακτηρίζει την ράτσα αυτό δεν σημαίνει ότι θα βάλω στην ίδια αυλή με τα παιδιά μου ένα ροτβάιλερ, με την ελπίδα ότι θα είναι καλό, αλλά ούτε κι ένα αδέσποτο ή από σπίτι, που όμως είναι ... διασταύρωση από άγνωστες ράτσες, με την ελπίδα πάλι ότι θα είναι καλό, και με την πεποίθηση ότι τα αδέσποτα δείχνουν ευγνωμοσύνη.
Όταν έχω παιδιά θα προσέξω τι ζώο θα βάλω στην αυλή και πως θα του φέρονται τα παιδιά, για να υπάρξει η κάλύτερη κατα το δυνατό συμβίωση.
.........
Αυτά!