Αυτό το χόμπι μας χαρίζει και χαρές αλλά και λύπες.
Κάποιες από τις λύπες όμως είναι αναμενόμενες.
Χθες το πρωί είδα το μεγάλο μου Buenos Aires Terta να έχει γείρει στα φύλλα ενός φυτού,
δεν μου άρεσε και κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά,
το απόγευμα που γύρισα το βρήκα νεκρό
το συγκεκριμένο ψάρι είναι από τα πρώτα ψάρια που μπήκαν σε αυτό το ενυδρείο,
μπήκε μαζί με άλλο ένα Buenos τον Σεπτέμβριο/Οκτώβριο του 2012.
Το άλλο το βρήκα νεκρό πριν 2 μήνες, χθες ήταν η σειρά του συγκεκριμένου,
τα είχα και τα 2 σχεδόν 5 χρόνια, πάνω σε αυτά τα ψάρια έμαθα πολλά πράγματα,
και στις αρχές τα ταλαιπώρησα πολύ,
όταν τα πήρα δεν ήξερα ούτε καν ποιο είδος είναι ,
αλλά ούτε και ο έμπορος ήξερε ,
μου άρεσε το πορτοκαλί χρώμα και τα πήρα,
τα κακόμοιρα άντεξαν όμως,
και τα 2 μου πρόσφεραν χαρά και ηρεμία,
αυτό μάλιστα ήταν και το αγαπημένο μου,
γιατί και από κοινή ομολογία και άλλων παιδιών που το είδαν από κοντά ήταν τεράστιο για το είδος του.
Κάποια στιγμή όμως όλα τελειώνουν,
και μάλλον είναι καλύτερα να τελειώνουν όπως πρέπει.
Έχω διαβάσει πως αυτό το είδος ψαριών έχει προσδόκιμο ζωής 5-6 χρόνια,
αυτά έφτασαν το ελάχιστο , μακάρι να έφταναν το μέγιστο αλλά και αν το ξεπερνούσαν,
παρόλα αυτά εύχομαι να πέρασαν καλά μαζί μου, ίσως όχι στην αρχή,
μετά όμως προσπάθησα να τους δώσω το καλύτερο που γινόταν.