Τα περισσοτερα ειδη οση εξειδικευση και να εχουν ως προς το φαγητο, ενδεχομενως θα φανε και κατι αλλο αν τους δοθει "στο πιατο". Αν αυτο γινει μονιμο διαιτολογιο και οχι σποραδικα, τοτε υπαρχει προβλημα:
Το εντερο των σαρκοφαγων ειναι πολυ κοντο και δεν προλαβαινει να αφομοιωσει την φυτικη τροφη που θελει πολυ περισσοτερο χρονο για να "χωνευτει", και το αντιθετο με τα φυτοφαγα και την ζωικη τροφη, που την αφομοιωνουν και περαν του ζητουμενου μιας και καθεται περισσοτερο χρονο απο οτι πρεπει στο εντερο.
Και στις δυο περιπτωσεις, τα θρεπτικα που αφομοιωνονται δεν εχουν σχεση με τα θρεπτικα που εχει μαθει ο οργανισμος να χρησιμοποιοει μετα απο εκατονταδες χρονια εξελιξης - οντως χειροτερα (ή πιο γρηγορα) αρνητικα αποτελεσματα εχουν τα φυτοφαγα που καταλωνουν ζωικη τροφη - συσσωρευση λιπους στο συκωτι κλπ.
ΥΓ. Ολα αυτα πολυ γενικα - αν το παμε σε στενοτερες εξειδικευσεις τραβαει πολυ η κουβεντα - (αλλη ζωικη τροφη η μοσχαρισια καρδια και το συκωτι - αλλη οι νυμφες εντομων - αλλη η αρτεμια - dapphnia κλπ κλπ) - το ζητουμενο ειναι το διαιτολογιο καθε ειδους να ειναι οσο πιο κοντα γινεται σε αυτο που εχει μαθει να τρωει στο φυσικο του περιβαλλον.
|