Ναι περνάει ο καιρός, αλλά ο θάνατος του Λίβα είναι κάτι σαν την σταγόνα που ... ... ... εντάξει δεν "ξεχείλησε το ποτήρι" αλλά το βλέπεις να "γεμίζει επικίνδυνα" και μου τη δείνει άσχημα στα νεύρα!
Ο θάνατος κάποιου ζώου (όχι ψάρι) κάποτε με πείραξε πολύ και με στοιχιώνει ακόμα, και πάντα στην ουσία ξαναζώ εκείνο το θάνατο. Κάθε Πρωτομαγιά!
Πάνο δεν είναι ευαισθησία αυτό ... είναι άρρωστη ψυχή (όχι βέβαια εξαιτίας θανάτων ζώων-φίλων)! Το ξέρω το παραδέχομαι και δεν το κρύβω ... πλέον!
__________________
«...όταν μια πόρτα στη ζωή κλείνει, μια άλλη ανοίγει. Ευτυχισμένος θα είναι ο άνθρωπος που δεν θα σταθεί να κλαίει μπροστά στην κλειστή πόρτα, αλλά θα ψάξει να βρει την ανοικτή και να ευτυχήσει.» [B]Helen Keller
[
|