Εγώ φίλε μου πριν κάτι μέρες βρέθηκα σε ένα χωριό της Φθιώτιδας. Κοιτάζοντας τον χάρτη της περιοχής μου μπήκε η ιδέα. Δεν πάω λέω καμιά βόλτα στα ποτάμια που δείχνει (και είναι αρκετά) μπας και βρω τίποτα ωραίες πέτρες; Την τελευταία μέρα πριν φύγω ξεκίνησα το απόγευμα μιας και νόμιζα πως θα είναι αστεία υπόθεση. Έψαχνα ώρες και κάνοντας πολλά (μα πάρα πολλά) χιλιόμετρα να καταφέρω να βρω προσβάσιμο σημείο και το οποίο να έχει πέτρες και όχι βάλτο... Το ποτάμι που περιπλανιόμουν για ώρες ήταν ο Σπερχειός. ¶ρχισα να ψάχνω χαμηλά μιας και ήμουν εκεί κοντά (σχετικά), στις εκβολές του δηλαδή. Απογοήτευση. Εκτός του ότι δεν ήταν δυνατόν να τον πλησιάσεις, όπου αυτό γινόταν δεν υπήρχε και τίποτα να κάνεις μιας και ήταν ένα μαύρο ποτάμι με ακτές βούρκο σε συνδυασμό με σκουπιδότοπο.... Αποφάσισα να κινηθώ πιο ψηλά. Έφτασα στο ύψος του Λιανοκλαδίου! Και εκεί τίποτα το ιδιαίτερο. Βρήκα κάτι σημεία που ήταν προσβάσιμα και είχαν πέτρες αλλά μη φανταστείτε κάτι το ιδιαίτερο. Μάζεψα εκεί λοιπόν μια ποσότητα περίπου 2 σακούλες σούπερ μάρκετ (τις είχα κάνει τριπλές για να αντέξουν το βάρος). Γύρισα σπίτι (στο χωριό) απογοητευμένος. Την ημέρα που έφευγα αντί να φύγω κανονικά από Εθνική, πήγα προς την αντίθετη πλευρά για να συναντήσω τον Κηφισό. Η διαδρομή ένα δράμα. Χιλιόμετρα ορεινού χωματόδρομου μέχρι να βρεθώ στην πίσω κοιλάδα όπου έτρεχε ο Κηφισός. Πολύ καλύτερο ποτάμι βέβαια για αυτή τη δουλειά που το ήθελα αλλά εκτός του ότι ήταν ξερό και αυτό δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Μάζεψα και από εκεί άλλες 3 σακούλες. Στο δρόμο της επιστροφής έκανα άλλη μια στάση κοντά στην Λειβαδιά, στο ίδιο ποτάμι μήπως επειδή ήταν χαμηλότερα είχε περισσότερα νερά. Όντως έτσι ήταν αλλά το τοπίο ήταν κάτι ανάλογο με τις εκβολές του Σπερχειού. Δύσκολη πρόσβαση στο νερό και ακτές μόνο λασπόχωμα. Πέτρες από ελάχιστες έως καθόλου και αυτές που υπήρχαν ήταν μέσα στην γλίνα, χωρείς ιδιαίτερα χρώματα (όσο μπορούσα να τα καταλάβω), αδιάφορου σχήματος και αμφιβόλου ποιότητος απορροφημένου νερού - ουσιών. Το μόνο ενδιαφέρον που βρήκα σε ένα σημείο ήταν κάτι φυτά που έμοιαζαν πάρα μα πάρα πολύ με κερατόφυλλο. Δεν ξέρω αν όντως ήταν γιατί είχαν ένα σχετικά ψιλό κλωνάρι και ήταν μέσα στο βυθό (εννοώ πως ήταν ριζωμένα, δεν επέπλεαν). Δεν τα πήρα γιατί δεν είχα κάτι να τα βάλω. Είπα να πεταχτώ να βρω κάποιο μαγαζί να πάρω ένα μπουκάλι νερό και να γυρίσω και να τα χώσω μέσα, αλλά ήμουν τόσο απογοητευμένος που δεν μπήκα στην διαδικασία. Αφού λοιπόν γύρισα έπρεπε να ανεβάσω τα ευρήματά μου στο σπίτι. ¶λλο πακέτο αυτό (δεν έχω και ασανσέρ). Την επόμενη ημέρα κάνω την βλακεία και ξεκινάω να καθαρίζω τις πέτρες μια μια με το λάστιχο και τρίβοντας με μια βούρτσα. Μου έφυγε η μέση και την επόμενη σήκωσα 37,5. Ευτυχώς έπεσε αλλά μου έχει μείνει ο πονοκέφαλος, φοβερό συνάχι, συνεχόμενα φτερνίσματα, ξερόβηχας και ένας ελαφρύς πονόλαιμος. Ήμουν όμως ευχαριστημένος (σχετικά) με το ότι είχα μαζέψει κάποιες πετρούλες που τώρα που τις έβλεπα πλυμένες μου άρεσαν πιο πολύ και κάποιες μου άρεσαν αρκετά τώρα. Αφού λοιπόν στέγνωσαν 2 ημέρες αποφάσισα να κάνω εντελώς τυπικά και τον έλεγχο για το αν είναι ασβεστολιθικές. Έλεγα, έλα μωρές, ποταμίσιες πέτρες είναι αποκλείεται να είναι ασβεστολιθικές. ¶ ρε βλάκα.... Παιδιά, έπαθα σοκ!!! Όπου έσταζα το οξύ έκαναν σαν να ρίχνεις αγιασμό στον διάβολο. Χαμός! Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Φανταστείτε ότι καθόμουν και διάβαζα τι έχει μέσα το οξύ για να σιγουρευτώ ότι είναι στο σωστό προϊόν. Δεν μπορούσα να το δεχτώ με τίποτα. Μέχρι που έπεσα πάνω σε 2-3 μη ασβεστολιθικές και το πίστεψα τελικά. Το αποτέλεσμα; Φίλοι μου από τις 5 σακούλες που μου έφυγε η μέση να τις μαζέψω, να τις κουβαλήσω και γ@μ__ηκα να τις καθαρίσω (εκτός του ότι αρρώστησα το βράδυ του πλυσίματος) μόνο 5 πέτρες, κυριολεκτώ με το 5 εκ των οποίων οι 3 δεν είναι μεγαλύτερες από τη γροθιά μου και οι άλλες δύο φανταστείτε πως είναι σαν το βαζάκια που έχουμε το μέλι.
Αυτή είναι η πικρή ιστορία μου. Από εδώ και στο εξής, αν δεν έχω μαζί μου οξύ δεν μαζεύω ούτε σε μέγεθος βότσαλου. Τέρμα. Δεν το περίμενα ποταμίσιες πέτρες να είναι λες και τις μάζεψα από καμιά παραλία....
Παρεμπιπτόντως, για να μην ξεφύγω τελείως από το θέμα του φίλου, αν γνωρίζουν κάποιοι μέρη που υπάρχουν μη ασβεστολιθικές ας μας το πουν. Αν δεν έχουν μαζέψουν οι ίδιοι, τουλάχιστον αυτοί που τους το είπαν να είναι έγκυροι, μην πάρουμε τσάμπα τους δρόμους...
Ευχαριστώ!
ΥΓ Την ιστορία μου την είπα γιατί εκτός του ότι ήθελα να μοιραστώ τον πόνο μου, την είπα για να μην την πατήσουν και άλλοι σαν εμένα που έχουν την εντύπωση πως ποταμίσιες πέτρες = μη ασβεστολιθικές. Το ποσοστό το δικό μου σε αυτές που μάζεψα ήταν κάτω του 5%.
__________________
|