Αυτό ισχύει σίγουρο. Κανένα κλειστό σύστημα δεν μπορεί να εξομοιωθεί, πλήρως, με κάποιον φυσικό βιότοπο.
Ο σκοπός του κάθε χομπίστα είναι να προσομοιώσει, τον βιότοπο, από τον οποίο προέρχονται οι οργανισμοί, όσο το δυνατόν καλύτερα, ώστε να εξασφαλίσει τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στα ζωντανά και να ικανοποιήσει τις προσωπικές του ανάγκες.
Αυτό ισχύει σε όλες τις κατηγορίες του χόμπι μας, αλλά πολύ περισσότερο για τους οργανισμούς, που προέρχονται απ' ευθείας από τη φύση.
Για να γίνω πιο σαφής, αναφέρομαι στα κλειστά φυσικά συστήματα τροπικού υφάλου, τα οποία βρίσκονται πολύ κοντά στα αντίστοιχα της Μεσογειακής Αποχής.
Αυτά τα συστήματα λοιπόν, τείνουν στην τελειότητα, αφού ολοκληρώνουν τον κύκλο του αζώτου. Σε καμία, όμως, περίπτωση δεν μπορούμε να τα θεωρήσουμε σαν τέλεια.
Και εξηγούμαι αναφέροντας μερικά παραδείγματα.
-Προσομοιάζουμε αρκετά τα ισχυρά ρεύματα των υφάλων, αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να εξασφαλίσουμε και τη μεταφορά των τεράστιων πλαγκτονικών ποσοτήτων, που εξασφαλίζεται στη φύση από τα ρεύματα αυτά. Όσο πλαγκτόν και να ρίξουμε στο ενυδρείο μας, απ' ότι καταλαβαίνεις δεν μπορεί να συγκριθεί με τους τόνους πλαγκτόν, που μεταφέρονται, ανά ώρα, στο ύφαλο, από τα πλέον απόμακρα μέρη των ωκεανών.
Έτσι αναγκάζουμε τα ασπόνδυλά μας να επιβιώνουν μόνο σαν αυτοτροφικά, δηλαδή μόνο με τις φωτοσυνθετικές τους ικανότητες.
-Δεν έχουμε τη δυνατότητα να προσομοιάσουμε τις καιρικές μεταβολές, τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας, όσο και κατά την εναλλαγή των εποχών.
Έτσι στα συστήματά μας, δεν υπάρχουν οι περίοδοι συννεφιάς, οι αλλαγές της γωνίας πρόσπτωσης των ηλιακών ακτίνων ή οι τροπικές καταιγίδες και άλλα παρόμοια, τα οποία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη φύση, όσον αφορά την ανάπτυξη και την ανανέωση των οργανισμών.
-Πολλά είδη ψαριών τα καταδικάζουμε να ζουν σαν μονάδες στα συστήματά μας, λόγω έλλειψης χώρου ή λόγω των κυριαρχικών τους συνηθειών, έναντι άλλων ειδών.
Κλασσικό παράδειγμα το tang Λευκόστερνος, ο οποίος στη φύση ζει σε κοπάδια μεγάλων αριθμών, καλύπτει κάθε μέρα τετραγωνικά χιλιόμετρα, του υφάλου, προκειμένου να εξασφαλίσει την τροφή του κλπ
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πάρα πολλά παραδείγματα σαν τα πιο πάνω.
Αυτές οι υποχωρήσεις, όμως, δεν μας εμποδίζουν να θαυμάσουμε ένα τροπικό ή Μεσογειακό σύστημα, σε ένα ενυδρείο στο σπίτι μας,
Προσωπικά, δεν θεωρώ το chiller ότι αποτελεί το μυστικό της επιτυχίας, ενός Μεσογειακού κλειστού συστήματος, αφού τόσο από την προσωπική μου εμπειρία, όσο και από τις εμπειρίες άλλων χομπιστών, οι Μεσογειακοί οργανισμοί διαβιώνουν άνετα σε σταθερές θερμοκρασιακές συνθήκες, αντίστοιχες των τροπικών.
Σίγουρα η παρουσία μιας ψυκτικής συσκευής, θα εξυπηρετήσει πολύ, αλλά οι 14 βαθμοί που αναφέρεις, θεωρώ ότι είναι μια ανέφικτη υπερβολή, που το μόνο που μπορεί να προκαλέσει, είναι την απομάκρυνση των χομπιστών από την συγκεκριμένη κατηγορία.
Αυτή τη στιγμή τρέχουν κλειστά Μεσογειακά συστήματα, με τεράστια επιτυχία, τόσο στη διατήρηση ψαριών, όσο και ασπόνδυλων, στα οποία η θερμοκρασία δεν πέφτει ποτέ το χειμώνα κάτω από τους 26 βαθμούς, ενώ το καλοκαίρι ξεπερνούν και τους 28.
Τέλος θεωρώ ότι η αρκετή προσωπική φροντίδα του χομπίστα και η επαγρύπνηση, ισχύει και εδώ, όπως και σε όλα τα βιοτοπικά συστήματα και κατά τη γνώμη μου αυτό είναι μέρος από το μεγαλείο του χόμπι μας.
Φιλικά
Νίκος
|