Δυστηχως μετα απο πολυ καιρο ειχα μια απωλεια!
Εδωσα τα 6 δισκακια του φιλου μου αλλα στη προσπαθεια μου να τα πιασω τα τρομαξα παρα πολυ! Το ενα επεμενε να με φοβαται και σε καθε θορυβο κρυβοταν ... Το βραδυ -χθες- ακουσα ενα πολυ δυνατο θορυβο ... ηταν το ιδιο που χτυπησε τοσο δυνατα που φοβηθηκα για το τζαμι ... το πρωι το ειδα κατω ξαπλα και να αναπνεει και να κουναει το πτερυγιο του! Ηλπιζα να ανακαμψει αφου ηταν το μεγαλυτερο και το πιο "δυνατο" απο ολα και αποφασισα να μην επεμβω ... αλλα δυστηχως δεν αντεξε!
Ο Αγγελος μου ηταν απο πανω του και προσπαθουσε με τη μουρη του να το σηκωσει αλλα ματαια! Μαλλον υποτιμησα πολυ την ολη κατασταση και στηριζομουν στη καλη υγεια του αφου δεν ειχε δειξει σημεια ασθενειας ... το χρωμα του κανονικο ... η κοιλιτσα του γεματη ... τοσο που δε μπορω να το πιστεψω!
Δε ξερω τι να πω ... εχω πολυ καιρο να νοιωσω αυτο το συναισθημα ...
