Είναι γνωστή η "αμερικανιά" του ovestocking και το έχουμε συζητήσει αρκετές φορές.
Δεν είναι αλήθεια ότι μειώνεται η επιθετικότητα (Ο όρος δεν είναι σωστός κατά τη γνώμη μου αλλά τον χρησιμοποιούμε για να συνεννοούμαστε. Τα είδη αυτά στη φύση υπερασπίζονται μια περιοχή για λόγους διατροφής και αναπαραγωγής και όχι επιθετικότητας) ούτε ότι συμβιώνουν ειρηνικά.
Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι τα ψάρια αναγκάζονται λόγω χώρου να συνωστίζονται με άλλα του είδους τους χωρίς να μπορούν να ορίσουν την περιοχή τους. Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκονται κάτω από ένα διαρκές στρες (το στρες είναι η γενεσιουργός αιτία πολλών ασθενειών) αντιμετωπίζοντας πολλαπλούς διεκδικητές του χώρου, δεν μπορούν να αναπαραχθούν παρά μόνο τυχαία, δεν δείχνουν την φυσιολογική τους συμπεριφορά, αρκετά είδη δεν εμφανίζουν ποτέ τα κανονικά τους χρώματα κλπ
Ο χομπίστας μπορεί λόγω ματαιοδοξίας ή εγωκεντρισμού να διατηρεί κάποιο είδος μακριά από το φυσικό του περιβάλλον αλλά πρέπει κατά τη γνώμη μου να κάνει ότι μπορεί για να ικανοποιεί τις βασικές του ανάγκες, όχι απλά για την επιβίωση του σε μια γυάλα αλλά για την ευζωία του
*Υπάρχουν κι άλλες "αμερικανιές" (και όχι μόνο) πχ τα all male-ενυδρεία στρατώνες, τα αχταρμά-με είδη με διαφορετικές απαιτήσεις, τα ενυδρεία με εργαστηριακά δημιουργήματα-ψάρια Φρανκεσταϊν, με υβρίδια πάσης φύσεως, με monsterfish-ψάρια ακατάλληλα για οικιακά ενυδρεία κλπ Αυτές οι πρακτικές, όσες τουλάχιστον δεν γίνονται από άγνοια, αφορούν ικανοποίηση διαφορετικών αναγκών του ιδιοκτήτη τους απ' αυτές ενός ενυδρειόφιλου-χομπίστα, όπως τουλάχιστον εγώ τις προσδιορίζω.