Μιας και έπεσα σ' αυτό το θέμα, και σαν πολύ παλιό και ενεργό μέλος του φόρουμ για πτηνά που αναφέρεται παραπάνω, να προσθέσω και εγώ την εμπειρία μου!
Έχω δυο παπαγάλους κοκατίλ, αρσενικούς. Δε θα άλλαζα αυτά τα φιλαράκια μου με τίποτα!!
Τους πήρα μωρά (περίπου 3 μηνών) και ήδη εξημερωμένα, το ένα ταϊσμένο στο χέρι από εκτροφέα, το άλλο ταϊσμένο από τους γονείς του αλλά με συνεχή τρυφερή επαφή με ανθρώπους από νεογέννητο... Το καθένα έχει τον ολόδικό του χαρακτήρα και τη δική του μοναδική προσωπικότητα!
Μιας και ανήκουν στους... "μικρομεσαίους" παπαγάλους, δεν μιλάνε και πολύ καλά ούτε μαθαίνουν τεράστιο αριθμό λέξεων όπως τα μεγαλύτερα είδη. Όμως σφυρίζουν καταπληκτικά, μιμούνται ήχους όπως το τηλέφωνό μου (κινητό και σταθερό παρακαλώ!), σειρήνες και συναγερμούς αυτοκινήτων, το "ψιψιψιψι" που κάνω για να φωνάξω τη γάτα, το σάουντρακ του Kill Bill και των Laurell και Hardy (Χοντρός και Λιγνός) απλώς επειδή τα άκουσαν κάποιες φορές στο youtube... Δίνουν φιλάκια "σμακ" πλησιάζοντας στο μάγουλό σου ταυτόχρονα με τον ήχο, σκύβουν το κεφάλι απαιτητικά για να τους ξύσεις το σβέρκο (και αν σταματήσεις το ανεβοκατεβάζουν ανυπόμονα για να συνεχίσεις), ζηλεύουν ο ένας τον άλλο αλλά και εμένα όταν τρώω κάτι τραγανό, ερωτεύονται λούτρινα παιχνίδια και ζευγαρώνουν μαζί τους...
Είναι τα πιο γλυκά πλάσματα, τα πιο έξυπνα και χαριτωμένα που είχα την τύχη να γνωρίσω! Είναι μόλις 2 ετών ο ένας και 8 μηνών ο άλλος, και εύχομαι να ζήσουν πολύ περισσότερο από τον μέσο όρο για το είδος τους, που είναι περίπου τα 15 χρόνια... γιατί είναι σαν μικροί κλόουν, αναντικατάστατοι, αστείοι, σα να βλέπεις ντοκιμαντερ
.
Γι' αυτό και το παραπάνω άρθρο και η τήρηση των όσων λέει, είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτείς και να ακολουθήσεις 100% πριν βάλεις στη ζωή σου έναν παπαγάλο, οποιουδήποτε είδους! Απαγορεύεται η αλυσίδα στο πόδι (έχουν κοπεί πολλά ποδια έτσι), απαγορεύεται το ξύλο, ο εκφοβισμός και η εγκατάλειψη γιατί το πουλί παθαίνει κατάθλιψη, μαδάει μόνο του τα φτερά με το ράμφος του και μπορεί να αρνηθεί τη λήψη τροφής, και είναι απαραίτητο να γίνει προσπάθεια για την εξημέρωσή του αν δεν είναι ήδη ήμερο. Χρειάζεται επαφή με άτομα του είδους του μιας και είναι εξαιρετικά κοινωνικό πτηνό, και αν δεν του πάρετε φιλο ή σύντροφο, έχετέ τον τουλάχιστον σαν δικό σας κολλητό για να σας νιώθει "σμήνος του". Χρειάζεται ώρες ελεύθερος εκτός κλουβιού σε ασφαλές δωμάτιο, για να γυμνάσει τα φτερά του, να εξερευνήσει, να παίξει, να αλλάξει παραστάσεις. Σιχαίνεται τα άδεια κλουβιά χωρίς παιχνίδια, διατηρούν το μυαλό του στάσιμο (και είναι κρίμα, γιατί είναι ευφυέστατος).
Είναι απόφαση ζωής, που όμως δε θα τη μετανιώσει ούτε ο σωστός ιδιοκτήτης ούτε ο τυχερός παπαγάλος!