η αγάπη και η ευθύνη του γονιού για τα παιδιά του, δεν μπορεί να γίνεται επιχείρημα, ούτε να μπαίνει σαν μέτρο σύγκρισης με οτιδήποτε.
έτσι νομίζω η κάθε συζήτηση πρέπει να γίνεται περ απ αυτό.
σαν γενικότερη διαπίστωση ζωής, δυστυχώς πρέπει να πω, πως αν τα ζώα δεινοπαθούν από τους διώκτες τους, σε πολλές περιπτώσεις αλλο τόσο δεινοπαθούν και από τους αναδόχους τους.
η κορυφαία θέση του ανθρώπινου είδους στην ζωική πυραμίδα, οδηγεί τον κάθε αχαραχτήριστο να προσπαθεί να αναπληρώσει όση κυριαρχία η κοινωνία του στέρησε σε ανυπεράσπιστα πλάσματα, με την δικαιολογία "μα ζώον είναι".
αλλά και κάποιοι που τ αγαπούν υποτίθεται, δεν σέβονται τις ανάγκες τους και τα οδηγούν στον θάνατο, πιο αργά και πιο βασανιστικά τελικά.
ας αφήσουμε τις αγάπες κι ας σεβόμαστε τα ζώα.
στα ζώα το μέγεθος δεν μετράει, μικρό ή μεγάλο, την μοναδική ζωή του ζει.
|