Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1  
Παλιά 16-04-13, 17:53
Το avatar του χρήστη nazgul
nazgul Ο χρήστης nazgul δεν είναι συνδεδεμένος
Pufferator
 
Εγγραφή: 27-07-2011
Περιοχή: Άνω Πόλη, Θεσσαλονίκη
Μηνύματα: 6.123
Προεπιλογή Tetraodon Mbu - Το γιγαντιαίο Puffer της λίμνης Tanganyika

Tetraodon Mbu

(Mbu Puffer)


Βασίλειο: Animalia
Συνομοταξία: Chordata
Υποσυνομοταξία: Vertebrata
Υπερομοταξία: Osteichthyes
Ομοταξία: Actinopterygii
Τάξη: Tetraodontiformes
Οικογένεια: Tetraodontidae
Γένος: Tetraodon
Είδος: Tetraodon Mbu
Συνώνυμο: Tetrodon Mbu
Κοινές ονομασίες: Mbu Puffer, Giant Freshwater Puffer



Βιότοπος: Προέρχεται από τη λίμνη Tanganyika, αλλά τα συναντούμε και στον ποταμό Congo.




Χαρακτηριστικά:



Αποτελεί το μεγαλύτερο είδος Puffer γλυκού νερού, με το μέγεθός του στη φύση να αγγίζει τα 75 εκατοστά, ενώ στο ενυδρείο συνήθως δεν ξεπερνά τα 60.

Η ιδιαίτερα επιθετική ιδιοσυγκρασία και ο θαρραλέος χαρακτήρας του, σε συνδυασμό με το μέγεθός του, έχει ως αποτέλεσμα να μην έχει πολλούς φυσικούς εχθρούς στο περιβάλλον του, κάνοντας το ένα πολύ επικίνδυνο θηρευτή.

Το σώμα του έχει γκρι/πράσινο χρώμα και είναι γεμάτο από ακαθόριστου σχήματος κηλίδες, οι οποίες είναι διαφορετικές σε κάθε άτομο. Το χρώμα του αλλάζει απόχρωση ανάλογα με τη διάθεσή του, ενώ τα χαρακτηριστικά μεγάλα μάτια του μπορεί να τα κινεί προς διαφορετικές κατευθύνσεις, όπως επίσης και να τα ανοιγοκλείνει.

Ως μέλος της μεγάλης οικογένειας των Puffers, πρόκειται για ένα πανέξυπνο και γλυκύτατο πλάσμα, με το χαμογελαστό πρόσωπο και το μοναδικό τρόπο που κινείται, να κερδίζει εύκολα τη συμπάθειά όλων μας. Μια τεράστια και ξεχωριστή προσωπικότητα κρύβεται πάντα πίσω από κάθε ένα, κάνοντας τα από τα πιο ενδιαφέροντα σε σχέση με τη συμπεριφορά ψάρια που μπορούμε να φιλοξενήσουμε.

Χαρακτηρίζεται από μεγάλη περιέργεια για το τι γίνεται γύρω του, ενώ αναγνωρίζει τον ιδιοκτήτη του και δεν θα αργήσει να γίνει ένα πραγματικό κατοικίδιο που θα δεθεί μαζί μας, παρατηρώντας τις κινήσεις μας συνεχώς και αναζητώντας την προσοχή μας.

Με το χαρακτηριστικό του είδους να φουσκώνει σε περίπτωση απειλής, αυξάνοντας τον όγκο του ακόμα και τρεις φορές, αποκτά μια σοβαρή άμυνα απέναντι σε οποιοδήποτε ζωντανό κίνδυνο . Από την άλλη, ακόμα και σε περίπτωση που νικηθεί, η θανατηφόρα ουσία tetraodoxin που φέρουν σε αρκετά σημεία του σώματός τους, δεν θα αφήσει το θηρευτή του να χαρεί ιδιαίτερα το γεύμα του.


Σεξουαλικός διαχωρισμός: Ουσιαστικά δεν υπάρχουν εξωτερικά σημάδια, με αποτέλεσμα να είναι ανέφικτο να διαχωρίσουμε το φύλλο τους.


Αναπαραγωγή: δεν υπάρχουν αναφορές για αναπαραγωγή στην αιχμαλωσία, με τις τεράστιες σε όγκο νερού ανάγκες, να κάνουν ιδιαίτερα δύσκολη κάθε σοβαρή προσπάθεια.





Διατήρηση στο ενυδρείο:



Απαιτήσεις ενυδρείου:

Αντιλαμβανόμαστε ότι ο τεράστιος όγκος του σε συνδυασμό με τον γεγονός ότι πρόκειται για ιδιαίτερα κινητικά ψάρια, θα μας οδηγούσε στην κατασκευή ενός ενυδρείου που ίσως να ξεφεύγει κατά πολύ από τα οικιακά επίπεδα. Το ελάχιστο προτεινόμενο ενυδρείο για να φιλοξενήσει αυστηρά ένα μόνο ενήλικο άτομο του είδους σχετικά αξιοπρεπώς και όχι ως θηρίο στο κλουβί, δεν θα μπορούσε να είναι λιγότερο από 4.000 λίτρα, κάνοντας το εγχείρημα της φιλοξενίας τους, ιδιαίτερα δύσκολο.

Ανήλικα άτομα του είδους, θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν προσωρινά σε μικρότερα ενυδρεία, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι αναπτύσσονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς, οπότε θα πρέπει να είμαστε ήδη προετοιμασμένοι.

Η ευαισθησία τους σε αμμωνία και νιτρώδη άλατα, δεν αφήνει περιθώριο για τίποτα λιγότερο ένα σωστά στρωμένο ενυδρείο και υψηλού επιπέδου φίλτρανση με καλή κυκλοφορία. Δεν συγχωρούν σφάλματα, ενώ η ευαισθησία τους στα υψηλά νιτρικά σε συνδυασμό με τον άτσαλο στο φαγητό χαρακτήρα τους, επιβάλλει ανελλιπείς αλλαγές νερού, ακόμα και της τάξης του 50% του συνολικού όγκου.


Συνθήκες νερού:

Ph: 7.00 – 8.00
Gh: 10-25°H
Kh: 10-15°H
Θερμοκρασία: 24-27°C


Διαμόρφωση ενυδρείου:

Η συνήθεια τους να ξαπλώνουν στο βυθό, κυρίως μετά από ένα καλό γεύμα ή σε ώρες ξεκούρασης, επιβάλλει να έχουμε αμμώδες και κατά προτίμηση ανοιχτόχρωμο υπόστρωμα, για να αποφευχθεί η περίπτωση να τραυματίσουν την κοιλιά τους.

Η διακόσμηση θα μπορούσε να αποτελείται από μη αιχμηρές πέτρες και ξύλα, αλλά θα πρέπει να προσέξουμε ώστε να αφήσουμε ευρύχωρους διαδρόμους κολύμβησης. Μπορούμε αν θέλουμε να προσθέσουμε φυτά στο ενυδρείο, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν αποκλείεται να τα δαγκώσει, αν υπάρχουν υπολείμματα τροφής επάνω τους.


Συγκατοίκηση:

Όπως και όλα τα είδη Puffers, το σοφότερο είναι να τα διατηρούμε μόνα τους στο ενυδρείο, αν δεν θέλουμε να έχουμε προβλήματα. Η ιδιαίτερα επιθετική τους φύση, το πιθανότερο είναι να μετατρέψει κάθε απόπειρα ενδεχόμενης συγκατοίκησης με άλλο είδος, σε καταστροφική ιδέα. Ακόμα περισσότερο, σε καμία περίπτωση δεν εισάγουμε δύο ενήλικα Mbu Puffers στο ίδιο ενυδρείο.

Ανάλογα, πάντα, με τον χαρακτήρα του κάθε ψαριού, αν θελήσουμε να πάρουμε το μεγάλο ρίσκο να δοκιμάσουμε τη συνύπαρξη με άλλα είδη, θα πρέπει να έχουμε ένα πραγματικά τεράστιο ενυδρείο, με αρκετές κρυψώνες και πολύ γρήγορους υποψήφιους συγκάτοικους. Ο καλύτερος τρόπος θα ήταν να προσπαθήσουμε να τα φέρουμε σε επαφή με άλλα ψάρια όταν είναι ακόμα νεαρά, με το ενδεχόμενο να μην τους επιτεθούν να είναι πιο πιθανό, αν μάθουν να ζουν με άλλα είδη ως ανήλικα. Αν έχουμε ένα Puffer που ζει μόνο του για χρόνια, το μόνο σίγουρο είναι ότι οποιονδήποτε επισκέπτη στο ενυδρειο, θα τον εκλάβει ως γεύμα και δεν θα διστάσει να τον κατασπαράξει.




Διατροφή:



Ως μέλος της οικογένειας των Puffers, φυσικά πρόκειται για απόλυτα σαρκοφάγα ψάρια. Όταν είναι ακόμα μικρά, μπορούμε να τους δώσουμε τις συνηθισμένες ζωντανές και κατεψυγμένες τροφές εμπορίου, που θρέφονται τα περισσότερα ψάρια στο ενυδρείο, όπως krill, bloodworms, blackworms, mysis. Τα άφθονα σαλιγκάρια, εκτός από εκλεκτό έδεσμα, αποτελούν και ζωτικής σημασίας τροφή, επειδή όπως συμβαίνει με τα περισσότερα είδη της οικογένειας, τα δόντια τους μεγαλώνουν ασταμάτητα και χρειάζονται κάτι σκληρό, ώστε να τα τροχίζουν.

Μεγαλώνοντας, όταν φτάσουν περίπου τα 15 εκατοστά, τα πράγματα γίνονται λίγο πιο περίπλοκα στη διατροφή τους. Τα σαλιγκάρια που θα τους προσφέρουμε θα πρέπει να είναι μεγαλύτερα, εφόσον τα μικρά δεν φαίνεται πλέον να τους κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Οι τροφές εμπορίου πρέπει να δώσουν τη σειρά τους σε μύδια και διάφορα οστρακοειδή, ενώ τροφές όπως καβούρια, γαρίδες, δαγκάνες αστακού θα πρέπει να αποτελούν τη βασική τους διατροφή. Τέλος, μπορούμε να τα εκπαιδεύσουμε να δεχθούν νεκρά ψάρια ή μέρη αυτών.




Συμπέρασμα:



Όπως γίνεται προφανώς κατανοητό, η διατήρηση του συγκεκριμένου είδους Puffer είναι πρακτικά σχεδόν ανέφικτη σε οικιακά ενυδρεία, με τα τεράστια μεγέθη που απαιτούνται για τη σωστή διαβίωση τους.

Δυστυχώς όμως, όπως και διάφορα άλλα “άτυχα” ψάρια, (βλέπε Pangasius), προωθούνται κακώς με ασυνειδησία στο εμπόριο. Αποτέλεσμα είναι να καταλήγουν στα χέρια μη ενημερωμένων και ανυποψίαστων κατόχων ενυδρείου, όπου αγοράζοντας ένα ψάρι 7-8 εκατοστών αγνοώντας το τελικό του μέγεθος και τις πραγματικές του απαιτήσεις, τα οδηγούν σε βέβαιη καταδίκη.

Η διατήρησή τους στο ενυδρείο, αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση και ένα εγχείρημα που απαιτεί υψηλού επιπέδου εμπειρία και τεράστιες θυσίες σε χρόνο και χρήμα. Αν τους δώσουμε τις συνθήκες που απαιτουν, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας ανταμείψουν ανταποδίδοντας με την αγάπη τους, αποκτώντας ένα πραγματικό κατοικίδιο-φίλο για περισσότερα από 10 χρόνια.
__________________
Απάντηση με παράθεση
 
Page generated in 0,03787 seconds with 11 queries