Την προηγούμενη εβδομάδα, κάπου μέσα στο σαββατοκυριακο, έγινε μια αλλαγή στη λιμνούλα, δίχως να αλλάξω εγω κάτι ούτε κάποια ρουτίνα - η αλλαγή ήρθε μόνη της. Έτσι κατάλαβα αυτό που λέτε ότι η λίμνη βρίσκει μόνη της κάποια στιγμή την ισορροπία της.
η ρουτίνα ήταν και είναι, μια φορά την εβδομάδα άδειασμα το 1/3 (και πότισμα με αυτό της ντομάτες) και συμπλήρωμα με νερό που έχει μεινει 12-18 ώρες σε βαρέλια (για αποχλωριωση) στην διάρκεια της εβδομάδας απλά συμπληρώνω όσο και αν έχει εξατμιστεί.
νόμιζα οτι είχα (οπτικά) καθαρό νερό και οτι λόγο του οτι ειναι εξωτερική η δεξαμενή, μέχρι εκεί καθαρίζει, έλα που έκανε ενα μπαμ και σε μια νύχτα το νερό έγινε τόσο κρυστάλλινο που άρχισα να ψάχνομαι...
Αν δεν ειναι λόγο παλαιότητας της λίμνης και οτι πλέον βρήκε την ισορροπία της, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ ειναι η έντονη βροχόπτωση που προηγήθηκε (μιλάμε για ΠΟΛΛΉ ΝΕΡΌ)
Ετσι εδώ και μερικές μέρες χαίρομαι μια λιμνούλα με απαράμιλλη (ωραία λέξη) διαύγεια. Να επισημάνω οτι λόγο συγκυριών δεν ειναι σκεπασμένη με δίχτυ σκίασης, όπως την είχα ολο το διάστημα ως τώρα και δεν εχει φυτα (δεν μου κάθονται με τίποτα, τώρα δοκιμάζω πάπυρο)
Το μόνο που εχει ειναι ενα στρώμα άλγης περιμετρικά στα τοιχώματα το οποίο και μου αρέσει γιατί κάλυψε το λευκό πλαστικό.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς απο την Πιερία, καλό καλοκαίρι σε όλους.
|