Παρ'ολα αυτα συνεχιζω να διαφωνω. (φιλικα παντα)
Δεν θα ειχα ενα ψαρι (τετρα) αν δεν το αγαπουσα το ιδιο με ολα τα αλλα που εχω, ασχετα ποσο ζει αν ειναι κοπαδι κλπ.
Απο τη στιγμη που το "εχω" πρεπει να το φροντιζω με τον καλυτερο τροπο οπως ολα.
Αλλιως να μη το εχω καθολου.
Αγγελια και χαρισμα.
Για να καταλαβεις ποσο σοβαρα το βλεπω θα σου πω το εξης.
Πες οτι καποιος εχει, ή μαλλον υιοθετει για πιο καλα, ενα παιδι που ειναι υγειες και φυσιολογικα θα ζησει 80 χρονια.
Και υιοθετει μετα και αλλα 8-10 που εχουν ομως μια αρρωστια (ας πουμε για να δικαιολογησουμε το χρονο ζωης τους) που θα μειωσει τη ζωη τους στα 10-15 χρονια.
Αυτα να μη τα προσεξει το ιδιο και καλυτερα?
-------------------------
Συμπληρωνω,
Εχω ενα σκυλο που ζει 15 χρονια, πουλια που ζουν 5-8 χρονια και ψαρια (και τετρα).
Τα προσεχω το ιδιο ολα.
Εχω βαλει να φανταστεις "γυψο" (σπιρτοξυλο για την ακριβια) σε σπασμενο ποδι καναρινιου σε γιατρο μαλιστα, και με 30€ τοτε επισκεψη χωρις να εχω μεγαλες πιθανοτητες επιτυχιας.
(δοξα τω θεω, μια χαρα ειναι ακομα, μετα απο 3 χρονια)
Και διαφορα αλλα μη τα λεω.
Επισης να πω οτι τα πουλια δεν ειναι δικη μου επιλογη αλλα της γυναικας μου.
Απο τη στιγμη που τα εχουμε σπιτι θα κανω οτι περναει απο το χερι μου γι'αυτα.
Δεν το παιζω "καλος", αλλα θεωρω ηδη "σκληρο" να "εκμεταλευμαστε" τα ζωντανα για προσωπικη μας ευχαριστηση και μετα να τα αφηνουμε στην τυχη τους.