[Thrillos]

Παραθέτω απόσπασμα από το άρθρο του Δρ Αναστάσιου Ι. Κώτσιρα (Γεωπόνου, Επίκουρου Καθηγητή Λαχανοκομίας στο ΤΕΙ Καλαμάτας), "Βασικές αρχές υδρολιπάνσεως" στο περιοδικό "Γεωργία - Κτηνοτροφία", τεύχος 6/2010, πιστεύοντας ότι μπορεί να βοηθησει όσους ασχολούνται με την DIY λιπανση.

...
Συμβατότητα μεταξύ των λιπασμάτων
Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των λιπασμάτων μπορούν να επηρεάσουν την διαθεσιμότητά τους και τελικά την απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων από τα φυτά. Η ανάμειξη δυο λιπασμάτων μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία ιζημάτων. Για παράδειγμα η ανάμειξη λιπασμάτων που περιέχουν ασβέστιο με λιπάσματα που περιέχουν φωσφόρο ή θείο, θα έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία δυσδιάλυτων αλάτων φωσφορικού και θειικού ασβεστίου και την κατακρήμνιση ιζημάτων. Στον Πίνακα 1 αναφέρεται η συμβατότητα κάποιων απλών λιπασμάτων.

Ποια λιπάσματα θα πρέπει να αποφεύγονται;
Γενικά, θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση λιπασμάτων των οποίων μόνο το ένα ιόν είναι θρεπτικό στοιχείο (π.χ. χλωριούχο κάλιο). Αντιθέτως, για τα λιπάσματα ιχνοστοιχείων δεν υφίσταται τέτοιο πρόβλημα, δεδομένου ότι οι ποσότητες που χρησιμοποιούνται είναι πολύ μικρές.

Κανόνες παρασκευής των πυκνών διαλυμάτων
Στις περιπτώσεις που έχουν εγκατασταθεί συστήματα υδρολιπάνσεως που χρησιμοποιούν δυο ή και περισσότερες δεξαμενές για τα πυκνά διαλύματα, θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα εξής:

1. Αρχικά, οι δεξαμενές γεμίζονται με νερό μέχρι το 50-75% της χωρητικότητάς τους.
2. Τα στερεά λιπάσματα προστίθενται στα δοχεία σταδιακά με συνεχή ανάδευση (μέσω ανακυκλώσεως ή με εφαρμογή αέρος με αεροσυμπιεστή) με σκοπό την καλύτερη διαλυτοποίησή τους.
3. Κατά την προσθήκη οξέων, πάντα προστίθεται οξύ στο νερό και όχι νερό στο οξύ.
4. Δεν θα πρέπει να αναμιγνύονται λιπάσματα που περιέχουν ασβέστιο με λιπάσματα που περιέχουν φωσφόρο και θειϊκά. Η ανάμιξή τους θα έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ιζημάτων.
5. Οι ποσότητες των λιπασμάτων που προστίθενται στα δοχεία δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τη διαλυτότητά τους.
6. Εάν εντοπισθεί πρόβλημα διαλυτότητας κάποιων λιπασμάτων (κυρίως λιπασμάτων ιχνοστοιχείων), συνιστάται η σταδιακή προδιάλυσή τους σε μικρότερα δοχεία, ή η θέρμανση του θρεπτικού διαλύματος.
7. Τελικά, όταν έχουν προστεθεί όλα τα λιπάσματα συμπληρώνεται η στάθμη των δεξαμενών μέχρι το ανώτερο σημείο.
8. Σε περιπτώσεις που χρησιμοποιούνται δύο δοχεία πυκνών διαλυμάτων θα πρέπει να ελέγχονται τακτικά οι στάθμες τους οι οποίες θα πρέπει κατεβαίνοντας να είναι στο ίδιο επίπεδο, παρέχοντας στην καλλιέργεια ίσες δόσεις πυκνών διαλυμάτων. Μπορεί για κάποιο λόγο να δημιουργηθεί έμφραξη σε κάποιο από τα δυο δοχεία και η επιθυμητή αγωγιμότητα να επιτυγχάνεται μόνο από την αραίωση του ενός από τα δυο δοχεία. Αν αυτή η κατάσταση δεν γίνει γρήγορα αντιληπτή, τότε η καλλιέργεια θα τροφοδοτείται με λάθος διάλυμα, δεδομένου ότι στο τελικό σχήμα θρέψης (αραιό θρεπτικό διάλυμα) συμμετέχουν τα λιπάσματα και των δυο δοχείων.
9. Ο παρασκευαστής του πυκνού διαλύματος, θα πρέπει να είναι συγκεντρωμένος την ώρα που πραγματοποιεί τις ζυγίσεις γιατί σε περίπτωση λάθους ή αμφιβολιών αν κάποιο λίπασμα προστέθηκε ή όχι, θα πρέπει να αδειάσει την δεξαμενή με τα ήδη υπάρχοντα λιπάσματα, γεγονός το οποίο θα επιβαρύνει το κόστος.

Καλό θα είναι το θρεπτικό διάλυμα να έχει σταθερή και ελεγχόμενη σύσταση, γεγονός το οποίο επιτρέπει την καλύτερη προσέγγιση στις θρεπτικές απαιτήσεις των φυτών.
...