[Πάνος]

Η Λίμνη Βικτώρια (γνωστή τοπικά και ως Ukerewe και Nalubaale) είναι η μεγαλύτερη σε έκταση λίμνη της Αφρικής. Εκτός αυτού, είναι η μεγαλύτερη τροπική λίμνη της Γης και η δεύτερη σε έκταση λίμνη γλυκού νερού.
Η μέση έκτασή της ανέρχεται σε 68.800 km², δηλαδή περίπου οσο η Ιρλανδια. Το μέσο βάθος της είναι 40 μέτρα, ενώ το μέγιστο 84 (σχετικά ρηχή για την έκτασή της). Λόγω του οτι είναι σχετικά ρηχή, η λίμνη Βικτώρια είναι η έβδομη μεγαλύτερη λίμνη φρέσκου νερού όσον αφορά τον όγκο
Χαρακτηριστικό της Λίμνης Βικτώρια είναι και τα πολλά της νησιά, περίπου 3.000 και πολλα είναι κατοικημενα.

Η «ζωη» της λιμνης όμως εχει επηρρεαστει δραματικα και μη αναστρεψιμα από τη ραγδαια αυξηση του πληθυσμου της περιοχης, την εκρηξη της βιομηχανιας εξαγωγης ψαριου και τη ριψη ανεπεξεργαστων βιομηχανικων λυματων στα νερα της. Πολλοι επιστημονες πιστευουν πως αν δε ληφθουν αμεσα μετρα για τη διασωση της…η λιμνη σε καποιο διαστημα δε θα μπορει να συντηρησει ζωη.

Η καταστροφικη επεμβαση του ανθρωπου ξεκινα στις αρχες του 20ου αιωνα οποτε και καταστραφηκε η παραλιμνια βλαστηση, εξοντωθηκαν δαση και αποξηρανθηκαν ελη για καλλιεργειες όπως τσαγιου, καφε και ζαχαρης. Τα λιπασματα τους κατά την περιοδο των βροχων καταληγουν στη λιμνη και σηματοδοτουν εκρηξεις αλγης εις βαρος της ισορροπιας του οικοσυστηματος.

Συνεχιστηκε όμως και με την υπεραλιευση που οδηγησε στην «εμπορικη εξαφανιση» καποιων ειδων. Για την αντικατασταση τους όμως και τη συνεχιση της αλιευτικης βιομηχανιας ο ανθρωπος εισηγαγε στη λιμνη την περκα και την τιλαπια του Νειλου (Lates niloticus και Oreochromis niloticus). Τα 2 και μονο ειδη αυτά καταφεραν να αφανισουν εκατονταδες ειδη ιθαγενων κιχλιδων. Από τα 400 περιπου ειδη, που εξελιχθηκαν από 5 διαφορετικους προγονους και που κατεταξαν τη λιμνη αναμεσα σε αυτές με τη μεγαλυτερη ποικιλια ειδων, σωθηκαν περιπου τα μισα.Αυτή είναι και η μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση σπονδυλωτών ειδών στην καταγεγραμμένη ιστορία συμφωνα με τον επιστημονα Les Kauffman του πανεπιστημιου της Βοστωνης.
Πολλα ειδη κιχλιδων τρεφονται με οργανικα καταλοιπα (detritus) οποτε η απουσια τους οδηγησε στη σηψη των οργανικων αυτων καταναλωνοντας οξυγονο του οποιου η ελλειψη δημιουργησε ουσιαστικα νεκρες ζωνες χωρις καθολου ζωη.

Η οικολογικη κατά τους επιστημονες καταστροφη βεβαια χαρακτηριστηκε από επιχειρηματιες και κυβερνητικους ως εναυσμα οικονομικης ανθησης, αφου τα μεγαλα ανοιχτης λιμνης εμπορικα πλοια συλλαμβανουν κατά τονους την περκα του Νειλου. Τα ψάρια πωλούνται σε ξένης ιδιοκτησίας κοντινες μονάδες επεξεργασίας όπου καθαρίζονται γρήγορα, σε φιλέτα, συσκευαζονται και καταψυχονται για να σταλουν στα ακριβά εστιατόρια στο Ναϊρόμπι και σε καταστημάτα στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Αυτό ειχε σαν συνεπεια και την οικονομικη καταστροφη των ιθαγενων κοινοτητων που απασχολουνταν με το παραδοσιακο ψαρεμα.

Οι μοντερνες αυτές βιομηχανιες που εγκατασταθηκαν στην περιοχη παραγουν πολλα αποβλητα τα οποια και καταληγουν στη λιμνη. Μια πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι σε καθημερινή βάση, η Τανζανία και μονο είναι υπευθυνη για την καταληξη στη λίμνη 2 εκατομμύριων λίτρων ανεπεξέργαστων λυμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων.Στις βιομηχανιες που στεγαζονται στην Κενυα από την άλλη είναι πιο οικονομικο να πληρωνουν το προστιμο για τετοιες ενεργειες παρα να δημιουργησουν σταθμους επεξεργασιας λυματων.

Μια πιο πρόσφατη απειλή για τη λίμνη είναι ο υάκινθος του νερου. Ενα ανελέητο επιπλεον «ζιζανίο», που αναπαράγεται ταχύτατα και καλύπτει την επιφανεια. Δημιουργει ένα πυκνό στρώμα, στερωντας το φως του ήλιου στους οργανισμούς από κάτω και ελλατωνοντας το ηδη σε χαμηλές συγκεντρώσεις οξυγόνο.

Η υγεια των κατοικων εχει επισης απειληθει καθως χολερα και διαρροια προκαλουνται από τη ριψη λυματων. Η φτωχη σε πρωτεινη διατροφη τους, λογω της εξαφανιση των μικροτερων ειδων που ψαρευονταν παραδοσιακα και λογω της απλησιαστης για το εισοδημα τους τιμης του ψαριου, την υποβιβαζει ακομη περισσοτερο.

Αν και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η λίμνη Βικτώρια μπορεί να φαινονται περίπλοκα και κολοσσιαία, βρίσκονται σε εξέλιξη διεθνείς και εγχώριες προσπάθειες για να σώθει και να περιοριστει η φθορα. Το 1992, οι εκπρόσωποι της Κένυα, της Τανζανία και της Ουγκάντα ​​σχηματισαν τον «Οργανισμό Λίμνη Βικτώρια» για να συντονίσει τις προσπάθειες διάσωσης. Μία από αυτές τις προσπάθειες έχει ως στόχο τις κιχλίδες. Για να προσταυευθουν αυτά τα ψάρια από περαιτέρω εξοντωση, ερευνητές διασυνδεθηκαν με τοπικά και ξένα ιδρύματα και αναπαραγουν 40 διαφορετικα είδη σε ενυδρεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη στο πλαίσιο του πρόγραμματος της IUCN (World Conservation Union).
Ενας τροπος συμβολης είναι και η διαδοση ορισμενων ειδων στο χομπυ και ο σεβασμος ώστε οι μορφες να κρατηθουν καθαρες.

Πηγες:
http://mountains-rivers.web.auth.gr/...e_Victoria.htm
http://www.livepedia.gr/index.php?ti...BC%CE%BD%CE%B7
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%...81%CE%B9%CE%B1
http://www.cichlid-forum.com/article...toria_sick.php

Υ.γ. κρατωντας Βικτωριανες κιχλιδες (τα 3 ειδη της υπογραφης μου) και αναπαραγωντας τες είμαι ενθουσιασμενος με τις συμπεριφορες και τα χρωματα των ειδων. Συνελεξα και μετεφρασα τις παραπανω πληροφοριες με την ευχη να θαυμαζουμε στο μελλον και αρκετα «Βικτωριανα» ενυδρεια αναμεσα στα αφρικανικα περα από τα «Μαλαουι» και τα «Τανγκανικα». Ας μη ξεχναμε πως προκειται για ειδη απειλουμενα με εξαφανιση στη φυση και ισως ειναι δυσκολο να βρεθουν ορισμενα στη χωρα μας..δεν ειναι όμως και ακατορθωτο.