Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #13  
Παλιά 16-08-12, 23:16
Το avatar του χρήστη Nick74
Nick74 Ο χρήστης Nick74 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 26-12-2011
Περιοχή: Περαμα
Μηνύματα: 4.452
Προεπιλογή

Σιγουρα ως ειδος οι ανθρωποι ειμαστε πτωματοφαγοι οποτε μας ξενιζει το θεαμα του να κατασπαραζεται κατι ζωντανο, ομως οσον αφορα το θεμα ζωντανων τροφων σε ενυδρεια καπου πρεπει να τοποθετησουμε καποιες ηθηκες γραμμες απο τις οποιες θα εξαρτηθει και το τι ειδους ψαρια τελικα μπορουμε να φιλοξενουμε.
Υπωθηκε πολλες φορες ως δικαιολογια οτι δε θα μπορουσε καποιος θηρευτης να ζησει χωρις τετοια τροφη.
Επισεις υπαρχει η προσπαθεια να "χαλαρωσει" καπως στις σηνειδησεις το θεαμα ενος χρυσοψαρου που κατασπαραζεται ζωντανο με τη δικαιολογια οτι οι αρτεμιες, τα σκουλικια, οι δαφνιες κτλ ειναι το ιδιο ζωντανες τροφες.
Οντως αμφιβαλω αν υπαρχουν πολλοι που να εχουν ασχοληθει σοβαρα με το χομπυ και να μην εχουν ταισει ποτε ζωντανη τροφη εστω καποια νεογεννητα με αρτεμια, αλλα εδω ειναι που πρεπει να τοποθετηθει αυτη η λεπτη γραμμη που θα αποτελεσει τον ηθικο φραγμο αναμεσα στο τι τελικα μπορει "με χαλαρη συνηδειση" να θεωρηθει ζωντανη τροφη και τι οχι, γιατι αν παμε με τη λογικη του οτι καποιος εχει θηρευτες αρα πρεπει να δωσει ζωντανα χρυσοψαρα (που δεν εχουν καν σχεση με τους βιοτοπους τετοιων ειδων) τοτε ας το τραβηξουμε κι αλλο και ας συντηρισουμε ενα λευκο καρχαρια δινοντας του ανθρωπους, αφου υπαρχουν αρκετοι, και αφου κατι πρεπει να φαει κι αυτος!
Για τις αρτεμιες, τις λαρβες κουνουπιων, τα κοκκινα σκουλικια, τις δαφνιες, τα κωπηποδα κτλ κτλ καρφι δε μου καιγεται γιατι προκειται για ειδη τα οποια μπορει να δειχνουν συμπαθεστατα, αλλα ετσι κι αλλιως δεν εχουν εγκεφαλο ανεπτυγμενο ωστε να αντιληφθουν το τι γινεται. Ενα νευρικο συστημα ειναι ουσιαστικα με μερικα κυτταρα γυρω του.
Οταν ομως μιλαμε για ψαρι -ειδικα για χρυσοψαρο που εχει δειξει δειγματα απιστευτης νοημοσυνης- ε τοτε καπου το πραγμα αλλαζει.
Αν εξωμοιωνατε τις συνθηκες της φυσης οπου το θηραμα εχει ενα ολοκληρο ποταμι με ολες του τις ανεσεις, με ολες του τις κρυψωνες, και ο θηρευτης εχει μια πλειαδα θηραματων να κυνηγησει, τοτε δε θα με πειραζε σχεδον καθολου αυτη η εικονα γιατι ειναι κατι φυσικο, ομως οταν πετας ενα χρυσοψαρο μεσα σε ενα κελι απο 5 τζαμια με 10 πιρανχας να το κυνηγανε και αυτο γνωριζει -γιατι μονο ηλιθιο δεν ειναι- πως δεν εχει καμια απολυτως ελπιδα σωτηριας, τοτε οπως και να χει προσωπικα δεν το βλεπω με καθολου καλο ματι, και δε μπορω να καταλαβω πως γινεται αυτο να το προκαλει καποιος που υποτειθεται αγαπαει τα ψαρια
 
Page generated in 0,01701 seconds with 11 queries