Εχετε όλοι σας δίκιο. ΝΑΙ εγώ έλεγα ότι προτιμώ να κάνω το ενυδρείο σουπιέρα παρά να βάλω μονομάχους μέσα. Για όλα έφταιγε η λάθος πληροφόρηση (για άλλη μια φορά). Με όποιον μιλούσα για μονομάχους μου έλεγε ότι τον έχει ένα και μοναδικό σε ένα μικρό ενυδρείο, διάβαζα παντού ότι δεν ο μονομάχος δεν μπορεί να ζήσει με άλλα ψάρια κτλ κτλ. Επίσης ένα σοβαρό μειονέκτημα για αυτά τα ψάρια είναι και το είδος το οποίο εισάγεται στην Ελλάδα (veil tail). ΔΕΝ κατηγορώ τα μαγαζιά, αυτή είναι η ζήτηση αυτά μας προσφέρουν. Από καιρό σε καιρό γίνοται κάποιες εισαγωγές και άλλων ειδών αλλά δεν έχουν υπάρξει σοβαρές κινήσεις από εμάς τους χομπίστες στο θέμα αναπαραγωγής. Κάποια στιγμή ο Tolis άνοιξε ένα πολύ ωραίο θέμα για τους μονομάχους αλλά βέβαια τα δικά μου πειράματα είχαν ξεκινήσει νωρίτερα.
Πέρυσι λοιπόν από σπόντα έπεσε ένας μονομάχος στα χέρια μου κι αφύ γέμισε φυσαλίδες όλο το ενυδρείο αποφάσισα να προχωρήσω σε αναπαραγωγή (πιο πολύ για την εμπειρία). Και είχε μεγάλη επιτυχία. Αυτό ήταν που με έβαλε στο τριπάκι με τα συγκεκριμένα ψάρια. Αφού λοιπόν είχα βαρεθεί τα υπόλοιπα ψάρια (SAE, cardinal, ροδόστομους κτλ) κι αφού τα λίτρα δεν μου επέτρεπαν να πάω σε κάτι πιο σοβαρό, αποφάσισα να κάνω το 120λιτρο μονομαχοενυδρείο / γεννήστρα. Άφησα μέσα 3 θηλυκές (δικής μου παραγωγής), πρόσθεσα έναν όμορφο αρσενικό κι άραξα αναπαυτικά να δω τι γίνεται. Μιλάμε για ένα ενυδρείο με πολλά φυτά και ξύλα. Κι ενώ περίμενα να γίνει σκοτωμός αυτά άρχισαν να ερωοττροπούν από την δεύτερη κιόλας μέρα. Τα γεννητούρια ξεκίνησαν μέσα στην εβδομάδα. Αφού είχα γέννες δεν μπορούσα να τα αφήσω στην τύχη τους. Μετέφερα τους γόνους στο γαριδάδικο (όπου ένα μήνα και κάτι μετά μεγαλώνουν υπέροχα και τρώνε ένα σκασμό grindal ημερησίως - δυο καλλιέργειες) πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με κάτι πιο σοβαρό. Ο scalare ποστάρισε μια καταπληκτική λίστα ψαριών και προς τιμήν του μου έφερε ότι ακριβώς του ζήτησα, 3 ζευγάρια smaragdina. Τα συγκεκριμένα ψάρια έχουν καταπληκτική συμπεριφορά σε σχέση με άλλα bettas, δεν είναι τόσο κυριαρχικά παρά μόνο στο ζευγάρωμα, κατά τ' άλλα κολυμπούν και τρώνε άνετα δίπλα δίπλα. Τα χρώματα δε και ο σωματότυπος τους δεν έχει καμμιά απολύτως σχέση με όλα αυτά τα bettas που ξέρουμε. Εδώ λοιπόν ξεκινάει μια πολύ σοβαρή προσπάθεια αναπαραγωγής (όσο χαζό κι αν ακούγεται αυτό από μένα για μονομάχους) με πολλή υπομονή και τρελλή παρατήρηση. Μακάρι στα επόμενα χρόνια να καταφέρουμε (εμείς οι χομπίστες) να βγάλουμε από την ελληνική αγορά τους veil tail και να βλέπουμε πιο ιδιαίτερα ψάρια.
__________________
|