Θα συμφωνήσω εν μέρει με το Σπύρο, διότι κατά τη γνώμη μου αυτό που περιγράφετε ως φυσικό (το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό) δεν συμβαίνει "φυσικά" στο ενυδρείο που είναι ένα κλειστό κουτί με νερό. Στη φύση συμβαίνουν ένα σωρό άλλες διεργασίες που επηρεάζουν την εύρεση τροφής. Η επιβίωση του θηράματος και του θηρευτή εξαρτάται από τις ικανότητές τους για διαφυγή και θήρευση αντίστοιχα. Γιαυτό και οι 2 αναγκάζονται να γίνονται καλύτεροι γενιά με γενιά για να επιτύχουν.
Στο ενυδρείο, η δυνατότητα του θηράματος για διαφυγή μειώνεται στο ελάχιστο και οι θηρευτές δεν έχουν παρά να κάνουν μία εκτίναξη και να αρπάξουν το θήραμα που μόλις πέφτει σε ένα νέο ενυδρείο (χωρίς εγκλιματισμούς, εξισώσεις θερμοκρασίας, φουλ φώτα κλπ). Αν αυτό σας φαίνεται φυσική διαδικασία πάω πάσο. Προφανώς το κάνετε για να έχουν τα ψαράκια σας ότι καλύτερο από θέμα διατροφής, αλλά από την άλλη πολύς κόσμος απλά δεν κρατάει τα ψάρια αυτά γιαυτούς ακριβώς τους λόγους. Με αυτή τη λογική ο Σπύρος - πιστεύω - λέει ότι κάνουμε διαφορετικό χόμπι.
Βέβαια πολλοί από εμάς, ταίζουμε αρκετές ζωντανές τροφές τα ψάρια, χωρίς να έχουμε τα ίδια ηθικά διλλήματα. Δηλαδή οι Αρτεμιες, οι δάφνιες, τα tubifex και όλα τα άλλα ζωντανά δεν έχουν ψυχή; Το θέμα είναι κατά τη γνώμη μου, που θέτει κανείς τη γραμμή και λέει, αυτά τα θυσιάζω για τροφή αυτά όχι, και με ποια κριτήρια φυσικά. Διάφορα κριτήρια μπορεί να είναι η πολυπλοκότητα του οργανισμού, ή ικανότητα αντίληψης πόνου, οι γνωστικές του ικανότητες (cognitive abilities), η συμπάθεια προς αυτό και πολλά άλλα. Ο καθένας διαλέγει με βάση τη λογική του και προχωράει...
ΥΓ προς Plakas και kwstas_original: Αν σας φέρω άγρια guppies για να ταίσετε τα ψάρια σας, είναι πολύ πιθανό να πεθάνουν απ την πείνα. Κρύβονται τόσο καλά και κολυμπάνε τόσο γρήγορα που πιστεύω ότι θα ζήσουν αρκετό καιρό στα ενυδρείο σας
Αυτό το παράδειγμα το δίνω για να αναδείξω το "αφύσικο" του πράγματος..