Το πρώτο βράδυ μας φώναζε από μπαλκόνι.Ευτυχώς την άκουσα και βγήκα.Το πετροχελίδονο είχε μπεί από το παράθυρο του μπάνιου της και είχε πάει στην εξώπορτα του σπιτιού της και δεν εφευγε από κεί.Οπότε η γειτόνισσα (μεγάλης ηλικίας) επειδή το φοβόταν (άγνωστο γιατί) δεν μπορούσε να μας ανοίξει.Οπότε στις 2 το βράδυ πηδούσα μπαλκόνια να πάω να τη σώσω.Μετά άλλη τόση αγωνία να δώ τί έχει το πουλάκι.2 ώρες έψαχνα στο ίντερνετ να βρώ ο,τι απλά θέλει να του δώσεις ώθηση γιατί το μήκος των φτερών τους δεν τους επιτρέπει να πετάξουν άπαξ και προσγειωθούν στο έδαφος.Πάντως το ψυχάκι με είχε συμπαθήσει.Του έκανα φωλιά με άχυρα του κούνελου και αυτό έφευγε και ερχόταν τσουπ τσουπ στα χέρια μου.
Πέραν και της ικανοποίησης που βοηθήσαμε το πουλάκι..κερδίσαμε και ένα οικογενειακό προφιτερόλ που σώσαμε την γειτόνισσα ^^.ηρωικές εποχές!
|