Eγω σε ολα υτα τα χρονια που διατηρω γαριδες σε νερο βρυσης (Αθηνας), εχω καταληξει στην μεθοδο προπαρασκευης του νερου σε βαρελι, να κυκλοφορει για κανενα 24ωρο η με αεραντλια για να εξατμιζεται το χλωριο, να αποβαλλεται τυχον co2 που υπαρχει στις σωληνωσεις (και να μην επηρεαζει ετσι το ph), και με θερμαντηρα και θερμομετρο να ερχεται σιγα σιγα στις παραμετρους που πρεπει.
Ουτε απο θερμοσιφωνα ουτε απο βραστηρα.
Στις αλλαγες προσεχω να μην ανακατευτει χαλικι και σηκωσει αμμωνια, και κανω την αλλαγη οσο αργα μου επιτρεπει ο διαθεσιμος χρονος μου.
Αυτα βεβαια για neocaridina και οχι καποιο αλλο πιο απαιτητικο ειδος που ισχυουν αλλα.
Οι γαριδες αυτες δεν "φοβουνται" τοσο τις ακαταλληλες παραμετρους, οσο τις αποτομες αλλαγες σε αυτες.
Προσπαθησε σε καθε αλλαγη να μην τις υποβαλλεις σε οποιαδηποτε αλλαγη οσο μικρη και να ειναι, αν αυτο δεν γινεται για διαφορους λογους προσπαθησε αυτες να γινονται οσο γινεται πιο αργα.
Καλυτερα να καθυστερησεις μια αλλαγη μεχρι να φερεις το νερο εκει που πρεπει, παρα να βιαστεις και να τις στρεσσαρεις.
Αν το νερο μεσα στο βαρελι της αλλαγης δεν κυκλοφορει συνεχως, ενα θερμομετρο μπορει να διαβασει αλλη θερμοκρασια στην επιφανεια, και αλλη στο κατω μερος του βαρελιου απο οπου συνηθως "τραβαει" και η αντλια (αν χρησιμοποιεις αυτην την μεθοδο).
Αυτη η μεθοδος "παλαιωσης/ωριμανσης" του νερου σε εμενα τουλαχιστον εχει αποβει σωτηρια, ουτε αντιχλωρια ουτε τιποτα.
Απο αυτα που περιγραφεις δειχνει κατι να τις στρεσσαρε κατα την αλλαγη, και "την ακουνε" πρωτα οι αυγωμενες.
Απο το να μπαινεις στην διαδικασια να μετρας ποσοτητες και βαθμους θερμοκρασιας νερου που προσθετεις, ειναι καλυτερα και για εσενα για να μην αγχωνεσαι να αφηνεις το νερο να ερχεται σιγα σιγα στις παραμετρους.
Nαι μεν οι neocaridina ειναι ανθεκτικες γενικα, αλλα δεν παυουν να ειναι γαριδες.