Τα ψάρια ηρέμησαν εντελώς.
Μάλλον ήταν παροδική η φάση και μάλλον αφορούσε "pecking order" που λεμε και εμεις εδώ.
Να μειώσω επί του παρόντος τα ψάρια απο και κλείεται διότι θέλω να κρατήσω τα καλλίτερα κομμάτια στο ενυδρίο αυτό μόλις μπορώ να ξεχωρήσω τους "βασιλιάδες". Αν μου βγεί και κανένα ζεύγος ακόμη καλλίτερα. έχω και άλλο ενυδρίο να βάλω τους περισσευάμενους (φυτεμένο, διοξείδια the whole seebang!) και υπάρχει και το καζανάκι πάντα (πλάκα κάνω).
Ως προς το ΠΕ ΧΑ οφείλω να πώ ότι τους έχω κρατήσει ανα καιρούς σε διαφορετικά ΠΕ ΧΑ χωρίς να δώ κάτι σε αλλαγή συμπεριφοράς. Παρεπιπτώντος το ενυδρίο δεν είναι και τόοοοοοσο καινούργιο αφού το δουλεύω περισσότερο από 6μηνες απλά όπως είπα έχω 7 δίσκους το τελυταίο εξάμηνο δεν είπα ότι είναι εξαμήνου το ενυδρίο ούτε ότι δεν είχα δίσκους πιο πριν (όχι γιατί βεράθηκα να ακούω ότι το εκάστοτε ενυδρίο είναι καινούργιο εδώ μέσα πια.... τι πρέπει να περάσουν χρόνια για να βάλουμε 2 -3 παραπάνω ψάρια ή η σταθερότητα εξαρτάται του γήρατος? το old tank syndrom δεν το έχει ακούσει κανείς? άμα συτέξει το ενυδρίο και χώσεις 2 ψάρια δεν το ταράζεις? σαν γεροντοκόρη που ψάχνει τον μιστερ τέλειο είναι αυτό όχι νέο όχι γέρο όχι λεφτά όχι φτωχό όχι ξανθό όχι μελαχροινό όχι ελεύθερο όχι παντρεμένο....).
Επίσης λόγω χοντρών ξύλων(?), πολλής βιολογίας(?), φίλτρων(?) το ενυδρίο μου κάνει απονιτρωποίηση κάπου κάπως. Δεν έχω ξεπεράσει ποτέ τα 10 σε nitrate και το έχω τσεκάρει και με 3 διαφορετικά τεστάκια (ΑΠΙ, ΣΕΡΑ και ΣΑΛΙΦΕΡΤ). Επίσης φροντίζω καλού κακού να έχω πολύ καλό αερισμό ενώ η θερμοκρασία είναι πάντα σταθερή. (η μαγεία των επαγγελματικών μούλτι κοντρόλερ δίνεις κάτιτις παραπάνω αλλά ξενοιάζεις γενικότερα...απλά πολύ ηλεκτρόδιο βρε παιδάκι μ... cyborg οι δισκοι).
Αλλαγές νερού κάνω με σπασμένο ΑΟ νεράκι και αυτό όχι για τα nitrate αλλα για φωσφωρικά και γιατί έτσι πρέπει στην τελική. Ταίζω πολύ γιατί θέλω να εκβιάζω τα συναισθήματα των ψαριών μου, να μ αγαπανε γιατί τα ταίζω και από ανάγκη και γιατί τέτοιος ΜΠΙΠ είμαι
.
Επίσης δεν ειμαι του κλείσε φώτα κλείσε μάτια όταν κάνω δουλείες στο ενυδρίο και διαπίστωσα έτσι και ποια είναι η κουτσομπόλα του ενυδρίου που όταν καθαρίζω τζάμια πλησιάζει κρυφά και καλά (ναι δεν σε βλέπω χαζή) παρατηρεί προσεκτικά τι , ποιος, που και πώς. Άλλωστε το πρώτο καιρό που ήταν κούτσικα και πηγαίναν συνομωτικά σαν κοπάδι από εδώ και από εκει δεν τα βγάλαμε αδίκως με μια φίλη ΚαΓκεΦισ (όσοι έχουν δίσκους ξέρουν τι λέω)
Βελτίωση για να μαι ειλικρινής συνολικά σε χρώμα, συμπεριφορά, εμφάνιση, ποιότητα ψαριού κλπ είδα όχι στα ΠΕ ΧΑ αλλά όταν πήρα απόφαση να ρίχνω κάθε βδομάδα βιταμίνες στο νερό. Παρατήρησα δε ότι τρελαίνονται από χαρά όταν την ρίχνω και καμιά φορά την τσιμπολογάνε. Αλλά αυτά αν μπορούσαν θα τρώγαν και μένα.
Αφού λοιπόν ηρέμησαν και δεν έπαθαν σύνδρομο Creutzfeldt–Jakob όπως φοβόμουν και γλίτωσα την επίσκεψη στο ψυχίατρο να μου συνταγογραφήσει ελεγχόμενα φάρμακα όλα καλά και πάλι. Βέβαια δεν είναι και παγκόσμια ειρήνη και αγάπη για όλους η σκάφη τους αλλά δεν είναι και κολοσσαίο άλλο πια. Θα δείξει άλλωστε εν καιρώ αφού το σπορ είναι της υπομονής σαν το ψάρεμα ένα πράγμα....
Μερσύ μποκούπ για τις απαντήσεις πάντως και εύχομαι να μην επανέλθω με το αυτό ζήτημα.